O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

elixión católica, e mais a missio canonica, que certifica a identidade católica do
docente. 1212 O profesorado desta materia presenta unha especificidade por
completo allea ao resto do persoal docente: debe axustar á doutrina corporativa
católica tanto (a) a súa actividade lectiva como (b) o seu comportamento
persoal 1213 . O contrario implica o afastamento da docencia. 1214 Polo tanto, non
se trata dun profesorado equiparábel ao pertencente aos distintos corpos de
funcionarios docentes: (a) é habilitado pola igrexa católica mediante unha venia
docendi que non é máis que unha formalización institucionalizada da
cooptación, (b) incorpórase ao claustro por unha vía concordataria e non pola
prevista na lexislación común e (c) atópase nunha situación de precariedade,
xa que o seu nomeamento ten unha vixencia dun ano escolar.
Os problemas que xorden cando un bispo decide non renovar a
habilitación anual dun profesor acaban moi a miúdo nos xulgados, como
veremos infra ao estudarmos unha recente sentenza do Tribunal
Constitucional. Este feito revela, desde logo, unha certa dose de oportunismo –
ou mesmo de cinismo– por parte deste profesorado, que aceptou facer
proselitismo relixioso someténdose a un sistema de cooptación que só
denuncia cando deixa de beneficialo. A este respecto, Francisco Delgado Ruiz
(2001a) comenta:
Los catequistas-profesores, dedicados a dar clases de religión en los centros
públicos de enseñanza aceptan y son partícipes, desde el principio, de las normas y
dogmas que impone la jerarquía católica. Y, por lo tanto, en las aulas (cuyo control
público no ejerce nadie, fuera de los obispos) se inculcan las directrices de la Iglesia
católica en materia de relaciones sexuales, matrimoniales, etc. Por ello esta situación
[de denuncia da non renovación do contrato laboral] me parece, en parte, grotesca. [...]
desde su [dos profesores] posición católica y personal de aceptación del sistema [...].
Neste mesmo sentido, o editorialista do xornal El País (País, 2003a)
observa: “No es aceptable que una casta especial de profesores esté exenta de
cumplir los requisitos de control y evaluación por parte de los poderes públicos
que cumplen los demás, y que dependan, en su selección y en su carrera
académica, del episcopado; aunque, eso sí, pagados con fondos públicos”.
Estes profesores, sempre segundo o mesmo editorialista (País, 2003b), son
“escogidos y controlados por los obispos, pero con dinero extraído del bolsillo
655