O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

crecemento ininterrompido da economía e da prosperidade, no período que vai
desde 1965 até 1975 produciuse unha constante desintegración da coalición
gobernante, un progresivo estreitamento da súa base social e unha erosión
gradual da capacidade represora do réxime.
Neste proceso de deterioro e de decadencia é posíbel distinguir tres
fases: (a) 1965-1968: Nesta primeira fase aumentaron as diferenzas na
coalición de goberno verbo da xestión da continuidade do réxime –aínda que,
finalmente, as faccións pactaron, por unha banda, o fortalecemento da
institucionalidade do réxime e, por outra, a designación de Juan Carlos de
Borbón como sucesor de Franco–, á vez que se produciu un incremento
substancial da actividade sindical e política das organizacións da clase
traballadora. (b) 1969-1973: Baixo a presidencia de Carrero Blanco, o Opus Dei
acadou a súa máxima cota de poder, ao tempo que se incrementou a
actividade represiva sobre a clase traballadora e a oposición democrática, que
tiña importantes apoios na universidade, na prensa e entre o clero. En canto á
igrexa católica, que comezara a distanciarse do réxime desde mediados da
década de 1960, acabou retirando a súa lexitimación política, dun xeito xa
publicamente explícito en 1971, cando publicou un documento no que
recoñecía o erro de tomar partido na Guerra Civil Española. A combinación de
inmobilismo e represión inquietaba as elites económicas e administrativas, así
como as clases medias, que temían un profundamento da crise que puidese
desembocar nun colapso do réxime. Neste momento aparecían xa
manifestacións destes sectores que cuestionaban a viabilidade do sistema e
formulaban propostas de reforma democrática baseadas sobre a continuidade
legal. (c) 1973-1975: A morte de Carrero Blanco nunha acción de ETA abriu a
etapa final do réxime de Franco. O sucesor do presidente do Goberno, Arias
Navarro, fracasou no seu propósito de liberalizar timidamente o réxime: os
sectores máis extremistas conseguiron impedir calquera cambio substancial, e
nin sequera os sectores máis moderados da oposición democrática lle
brindaron o seu apoio ao novo presidente. Mentres tanto nacían, en 1974, a
Junta Democrática liderada polo PCE, e en 1975, a Plataforma de
Convergencia Democrática, da que formaban parte, entre outros, os partidos
socialistas e socialdemócratas.
218