O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

[...]
En manos de los políticos la historia deja de ser una disciplina académica, una
ciencia, y se convierte en un instrumento de lucha política [...]. [...]
[...]
En las democracias las ideas falsas son generalmente desbaratadas y
eliminadas gracias a la libertad de crítica y al debate intelectual y la verdad científica se
va abriendo paso de este modo [...].
Resumindo e traducindo todas estas ideas á linguaxe da teoría dos
campos de Bourdieu, poderíamos concluír que existe un límite no que a presión
do campo do poder político sobre o campo científico se percibe como
inadmisíbel. Neste sentido, non debería estrañar que un axente pertencente ao
campo do poder político tenda a obviar ese límite, como así fai Harel (2007), un
embaixador de Israel para quen “una ley que condene el intolerable delito de la
negación del Holocausto es indispensable” porque, malia limitar a liberdade de
expresión, pode evitar actos antisemitas.
En España, o Tribunal Constitucional pronunciouse sobre esta cuestión
nunha sentenza ditada en relación co artigo 607 do Código penal, que castiga
os delictos de xenocidio (STC 235/2007, do 7 de novembro). O tribunal
resolveu declarar inconstitucional e nula a inclusión da expresión neguen no
primeiro inciso do artigo 607.2:
A difusión por calquera medio de ideas ou doutrinas que neguen ou xustifiquen os
delictos tipificados no apartado anterior deste artigo, ou pretendan a rehabilitación de
réximes ou de institucións que amparen prácticas xeradoras deles, castigarase coa
pena de prisión de un a dous anos. [A cursiva é nosa.]
De entrada, o tribunal rexeita, para o sistema político español, o modelo
de democracia militante ao que facíamos alusión supra da man de Carrillo, de
modo que non cabe esixir unha adhesión positiva ao ordenamento
constitucional. Ademais, o tribunal entende que os dereitos fundamentais
protexidos no artigo 20.1 da Constitución non son dereitos absolutos, pero si
elementos conformadores do sistema político democrático, de maneira que a
liberdade de expresión –e moi especialmente a liberdade científica, base da
investigación histórica– non pode limitarse nin sequera cando a difusión de
56