O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

opoñentes democráticos están debilitados polo poder persoal do ditador, e,
malia as tensións que a miúdo se crean entre un sistema político de base
limitada e un Estado e unha sociedade crecentemente complexos e modernos,
as transicións non soen ocorrer até que, como no caso español, o ditador
fundador morre e os seus herdeiros deciden pór en marcha a democratización.
De maneira que e o tipo de proceso de democratización que lle corresponde a
un réxime personalista é o de transformación 223 (ou reforma, na terminoloxía de
Linz): como vimos supra, son as elites no poder as que controlan o proceso de
democratización.
Huntington distingue catro grupos políticos implicados nos procesos de
transición dos réximes autoritarios, que poderíamos representar da seguinte
maneira:
Goberno
A favor da democracia
Reformistas liberais Reformistas democráticos
Ultraconservadores Extremistas revolucionarios
En contra da democracia
149
Oposición
O que facilita o proceso de transición é o dominio que exercen os
reformistas liberais e mais os reformistas democráticos, respectivamente, nos
campos políticos do goberno e da oposición, e o que conforma o proceso son
as diferenzas de poder entre eses mesmos grupos políticos. Así, a oposición
española esixía en 1976 a ruptura co réxime franquista e mais a creación dun
goberno provisional e dunha asemblea constituínte, pero Adolfo Suárez tiña
poder suficiente para levar a cabo a democratización a través dos mecanismos
constitucionais franquistas. 224
O’Donnell e Schmitter ([1986], 32-33 e 44-46), distinguen, nesta mesma
liña, entre duros e brandos: (a) en contra do consenso do momento, os duros
pretenden perpetuar a natureza xerárquica e autoritaria do réxime; (b) os
brandos, pola contra, adquiren a conciencia de que o réxime que contribuíron a
implantar e ao que lle deben a súa posición vai ter que recorrer a algún tipo de
lexitimación electoral, polo que non se poden adiar demasiado as medidas que