O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

desigualmente distribuídos na sociedade. Estes grupos de recursos son os que
reflicten os puntos de oportunidade –creados por divisións tales como as do
traballo, as étnicas, as relixiosas ou as xeracionais– ao redor dos cales se
organizan os grupos de interese, que ven na explotación destes recursos o
medio máis importante para mellorar a súa situación. Gurrutxaga Abad (2008,
67-68 e 85) cre que “las instituciones eclesiásticas reorganizan y repolitizan la
relación con el mundo público” como consecuencia da secularización, que
“derriba creencias incuestionables”. É máis: esta repolitización “es el corolario
necesario de su actividad”, porque a alternativa sería a desaparición nun
mundo secular. De maneira que “las iglesias deben reorganizarse y repolitizar
su relación con el mundo público-político para encarar los desafíos que la
pérdida de centralidad espiritual e institucional les depara”. De aí que a igrexa
católica se pareza “en su organización y en sus discursos a una institución
lobby, gestionada y administrada como un grupo de presión”. 503 Desde o punto
de vista do estudo da ideoloxía, Dijk (1998, 235-236) constata que hai moi
poucas institucións ideolóxicas, cuxa creación se explica pola necesidade de
organizar as prácticas ideolóxicas –de implementar unha ideoloxía compartida–
e que están exclusivamente orientadas cara á propagación de sistemas de
crenzas. O exemplo máis obvio destas institucións son precisamente as
igrexas.
Dentro das ciencias sociais hai algúns autores que merecen un especial
recoñecemento, xa que non eluden enfrontarse, aínda que sexa de pasada, á
dificultade de atopar un concepto de igrexa católica. Así, Weber (1922, 438)
retrata esta igrexa como unha organización racional, centralizada e
monárquica: “La iglesia es una organización racional unitaria con cabeza
monárquica y con un control centralizado de la piedad; que, por tanto, al lado
del dios personal que se cierne sobre el mundo, había también un señor de
este mundo revestido de un poder extraordinario y con capacidad para una
activa reglamentación de la vida”. Pola súa banda, Bourdieu 504 entende que a
igrexa católica só pode ser entendida como un campo con divisións internas –
os laicos, os cregos, os bispos–, porque se non non se explicaría como pode
producir diferentes bens e servizos relixiosos que se axustan a demandas
relixiosas distintas e mesmo antagónicas das múltiples categorías de laicos. 505
330