O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

acordo co carácter e a posición dos grupos aos que pertencen. A visión que os
individuos teñen do mundo que os rodea depende sempre da particular
contextura da actividade colectiva na que participan. De feito, a política é un
conflito, porque, a diferenza do que sucede no debate académico, aquel que
discute politicamente non pretende só ter razón, senón que busca tamén
derrubar os alicerces da existencia intelectual e social do adversario. No
conflito político –que é, desde o principio, unha forma racionalizada de loita
polo predominio social– o adversario ve como son atacados o seu estado
social, o seu prestixio público e mais a súa confianza en si mesmo, o que
explica que a simple refutación teórica se transforme finalmente nun ataque
fundamental a toda a situación vital e á posición social do adversario. Neste
conflito, o relevante non é só aquilo que a persoa argumenta, senón tamén o
grupo que determina a forma de vida da persoa. Polo tanto, e na medida en
que desenmascara os motivos inconscientes que conectan a existencia do
grupo coas súas aspiracións culturais e cos seus argumentos teóricos, a
discusión política moderna é algo máis que unha argumentación teórica: é un
intento de penetración nas raíces sociais da teoría. 416
Nesta mesma liña de argumentación, Giner (1997 2 , 65-66) observa:
[A] realidad social se genera a través de conducta y acción de las gentes, es decir,
mediante relación o interacción. Ésta, por su parte, se va plasmando en ciertas pautas
e instituciones a las que podemos denominar estructuras y que constituyen el mundo
social objetivizado, institucionalizado (o reificado) que nos rodea. A causa de este
proceso –acción, por una parte, institucionalización, por otra– la sociedad puede
contemplarse desde dos puntos de mira opuestos: el del hombre (o individuo) en
acción e interacción permanente con sus semejantes, o el de las estructuras
cambiantes en las que se mueve, fruto originariamente de dichas interacciones, y que
determinan en buena medida su conducta. Aunque algunos hayan optado por
estudiarla desde uno u otro ángulo (ya como «individualistas metodológicos» 417 , ya
como «estructuralistas» 418 ) nada impide preconizar una tercera vía, que entiende la
realidad social como resultado de la tensión permanente entre estos dos grandes
procesos generales de la existencia societaria y otorga igual importancia a ambas
perspectivas.
Polo tanto, para Giner (1997 2 , 5), a persoa é unha “criatura consciente,
intencional y moral” dentro dun “conjunto de fuerzas en conflicto y tensión”: non
268