O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

dunha ciencia “pura”, absolutamente autónoma verbo das demandas político-
sociais e rexida exclusivamente por unha lóxica interna, así como dun mundo
científico, dunha comunidade de sabios practicamente homoxénea na que
todos colaboran solidariamente nun mesmo obxectivo e realizan intercambios
xenerosos.
O interese, como acabamos de ver, é esencial para comprendermos a
cuestión da lexitimidade da ciencia, que é obxecto dunha loita no campo social
e no campo científico. 39 É dicir, no campo científico non existe instancia
ningunha que lexitime as instancias de lexitimidade. Non hai ningún posíbel
xuíz que non sexa xuíz e parte, dado que a definición dos criterios de xuízo e
os principios de xerarquización son, eles mesmos, obxecto dunha loita 40 . De
maneira que, en definitiva, as reivindicacións de lexitimidade obteñen a súa
lexitimidade da forza relativa dos grupos cuxos intereses expresan. 41 E é que o
que está en xogo nesta loita é a autoridade científica, é dicir, a acumulación e a
transmisión de capital científico, que é un tipo especial de capital simbólico
produto do coñecemento e do recoñecemento público (v.g., en forma de cita
bibliográfica) dos axentes comprometidos no campo científico (é dicir, dos
competidores), que funciona como unha forma de crédito na medida en que
supón a confianza daqueles axentes. O capital científico é (a) temporal ou
político, é dicir, consecuencia da ocupación de posicións eminentes nas
institucións científicas; e (b) específico ou puro, é dicir, produto do
recoñecemento e do prestixio persoais acadados en función das contribucións
ao progreso científico. A estrutura da distribución (desigual) do capital científico
–é dicir, a correlación de forzas entre os protagonistas da loita– determina a
estrutura do campo –é dicir, as relacións de forza entre os axentes científicos,
que están mellor ou peor colocados no campo–. Os axentes dominantes, é
dicir, os que controlan unha parte importante do capital, acadan poder sobre o
campo –concretamente, sobre os axentes menos dotados de capital–, é dicir,
son quen de impor os principios que introducen na súa propia práctica como
norma universal e facer que a estrutura actúe a prol deles. En definitiva, o
coñecemento da posición dun axente na estrutura de distribución vainos
permitir prever se vai facer unha ciencia reprodutora ou unha ciencia
excéntrica. 42
47