O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

confirmar o sistema social. A “autotransformación 776 del franquismo, de sus
protagonistas y de sus beneficiarios” posibilitaría así que “desde el jefe de
Estado (el rey) y su presidente de gobierno hasta la casi totalidad de la
estructura de poder de la dictadura” adquirisen “una nueva legitimidad, la de
compartir la paternidad de la democracia” (Vidal-Beneyto, 2000, 4). 777
Giner e Sevilla-Guzmán (1980, 216 e 229, nota 18) insisten en que é
imposíbel explicar a longa duración do réxime franquista sen acudir aos
factores internacionais, e que o tópico da combinación da axuda fascista e das
políticas franco-británicas de non-intervención é simplista e insuficiente.
Ademais, a ditadura coincidiu no tempo cun ciclo de prosperidade capitalista e
aproveitou esta conxuntura para facer que a economía española abandonase a
súa situación semiperiférica e se integrase no núcleo duro do capitalismo
industrial. O Estado español forzou a transformación capitalista para, como
comunidade política parlamentaria incardinada en alianzas supranacionais
(OTAN, CEE, Parlamento Europeo, etc.), incorporarse plenamente nunha
economía oligopolística, multinacional e corporativa. Para crear unha base
inicial que posibilitase o shift to core, combinou instrumentos tales como o
capitalismo de Estado, o proteccionismo, a represión do sindicalismo e mais a
aceleración da educación técnica. Despois chegou a hora do investimento
internacional e dos fluxos de capital, da liberalización e dunha privatización
limitada. O resultado do fenomenal crecemento que tivo lugar entre 1959 e
1971 foron a elevación do nivel de vida da cidadanía, os incrementos salariais,
a plena integración nas redes industriais multinacionais, o incremento dos
investimentos privados españois fóra do Estado, etc.
O modelo corporatista desenvolvido por Giner e Pérez Yruela (1979)
permítenos entender a transición política española como a adaptación do
corporativismo franquista –un corporatismo político, ou de Estado, de tipo
fascistizante e tradicionalista, que, á vez que prohibiu os partidos políticos e os
sindicatos, estabeleceu e controlou unhas corporacións profesionais verticais
nas que se integraron os empresarios e os traballadores– ás necesidades
propias das sociedades modernas avanzadas, ás que España se achegou a
partir de mediados dos anos sesenta do século XX. O consenso 778 , neste
sentido, non foi outra cousa que a negociación entre as redes consensuais
478