O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

a cooperación porque saben que as vantaxes superan, en conxunto, as
desvantaxes. 462 Como observa Alemann (1996, 43), o Estado obtén unha
mellor información e mais axuda para canalizar os intereses sociais, mentres
as elites corporativas poden impor os seus intereses dun xeito máis efectivo.
De feito, e segundo precisa Williamson (1989, 112), as corporacións non
asumen só a responsabilidade de regulación, senón tamén os poderes de
aplicación.
Máis alá do modelo tripartito: unha nova orde social nun mundo de
organizacións
Schmitter 463 , no seu modelo corporatista, limita a súa análise ao campo
económico e critica aqueles sociólogos que definen como corporatista calquera
colaboración estreita entre as asociacións de intereses e o Estado. Tamén
Williamson (1989, xiii) adopta a este respecto unha posición restritiva:
“corporatism has often been seized upon as a term to apply to particular
phenomena without proper consideration being given to the connection
between these and what mainstream corporatist writers consider to be the
subject-matter of corporatism”. E Maier (1984, 40-41) introduce esta limitación
directamente na súa definición do corporatismo: “By corporatism [...] I refer to a
broad concertation between employer and employee representatives across
industries, which is usually established and sometimes continually supervised
under state auspices”. En realidade, a inmensa maior parte dos autores definen
os sistemas corporatistas en termos estritamente económicos. Tamén a
definición do sistema corporativo de Cawson (1981, 291) podería ser un bo
exemplo deste fenómeno: o corporatismo, para este autor, é un sistema
político-económico no que o Estado dirixe as actividades das empresas
maioritariamente privadas xunto cos representantes dun número limitado de
corporacións únicas, obrigatorias, que non compiten entre elas e que están
ordenadas xerarquicamente e diferenciadas funcionalmente. 464
Como xa indicamos no capítulo 9, o modelo corporatista dominante é o
tripartito (en alusión á representación do Estado, do capital e do traballo). En
299