O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

ao xefe ou ao árbitro da coalición reaccionaria, así como o compromiso de non
cuestionar a lexitimidade da fórmula política. A represión selectiva, axudada
polo control dos medios de comunicación e da opinión pública, encárgase de
deixar fóra da participación política as classes dangereuses –obreiros e
estudantes–, e de agravar a discriminación das minorías étnicas, relixiosas e
nacionais. Deste xeito, evítase tamén a persecución innecesaria dos cidadáns
respectuosos coa lei.
Se no capítulo 13 chegamos á conclusión de que a ditadura franquista
utilizou o recurso da mobilización política con intensidade pero limitándoa ás
clases media e media alta, os nosos autores, pola contra –como tamén
puidemos constatar no anterior capítulo–, afirman que o réxime despótico
español intentou (a) que non houbese mobilización ningunha e (b) que se
acadase un estado de obediencia pasiva xeneralizada. Isto último foi doado,
dado o recordo traumático da guerra e do exterminio político durante a longa
posguerra. Todos os sectores non cooptados nas clases de servizo (como os
traballadores e os campesiños, pero tamén unha parte da clase media urbana)
foron controlados mediante o uso da represión por parte do aparato do Estado.
As institucións de represión política
As institucións de represión política comprendían, segundo os nosos
autores 665 , as entidades paramilitares encargadas de manter (a) a paz e a orde
pública no interior e (b) os límites do pluralismo de clase. O franquismo
esforzouse permanentemente por eliminar coa violencia calquera manifestación
de oposición política, de maneira que reprimiu toda reunión ou manifestación
política pacífica. O terror, a tortura e mais a terríbel represión da posguerra
explican a efectividade da policía política na persecución dos movementos
democráticos. 666
404