O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

deriva do acordo de 1979) é constitucionalmente válida porque non é arbitraria
e porque a súa xustificación –que é a transmisión, durante un curso académico,
das ensinanzas da fe católica– é obxectiva e razoábel; ademais, (b) as
confesións, que teñen constitucionalmente garantida (artigo 16.1) a súa
liberdade para a impartición das súas doutrinas sen a inxerencia dos poderes
públicos do Estado aconfesional, son as únicas competentes para xulgar, en
termos rigorosamente relixiosos, a cualificación dos traballadores da
administración pública educativa que libremente deciden transmitir as
ensinanzas dos seus credos, xuízo que non ten por que limitarse á estrita
consideración dos coñecementos dogmáticos ou das aptitudes pedagóxicas,
senón que tamén pode estenderse á conduta persoal na medida en que
expresa as conviccións relixiosas e constitúe para a comunidade relixiosa un
compoñente definitorio irrenunciábel da súa fe. 1216 No fundamento xurídico 9 da
sentenza sinálase que todo isto se deduce da decisión do Estado –
fundamentada na obriga de cooperación prevista no artigo 16.3 da
Constitución– de acordar coas comunidades relixiosas a impartición da
ensinanza da materia de relixión nos centros educativos públicos, o que, a
sensu contrario, pode ser entendido como unha opción da que o Estado
podería non facer uso.
Esta sentenza do Tribunal Constitucional deu lugar a un interesante
debate nos medios de comunicación, do que aquí non pretendemos dar conta.
Porén, apuntaremos algunhas das achegas que apareceron na edición de
Galiza do xornal El País. Navarro-Valls (2007), desde unha posición de defensa
dos arranxos corporatistas (que non menciona como tales) entre o Estado e a
igrexa católica, acolle a sentenza moi favorabelmente, xa que “avala con
llamativa firmeza lo establecido en el Acuerdo con la Santa Sede”. Savater
(2007) intervén na discusión observando criticamente que o “adoctrinamiento
confesional [...] no ha de tener lugar en la enseñanza pública”, polo que resulta
“por lo menos inusual que una materia figure en el programa de bachillerato no
por decisión libre de las autoridades educativas sino como concesión a una
entidad foránea [a Santa Sé]” feita nun “Concordato venido del franquismo”.
Pero á vez, o autor precisa que os docentes da materia de relixión católica
asumen, a cambio dunha remuneración pagada polo Estado, a obriga
658