O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

o firman determinados documentos y artículos. El clero, especialmente el vasco y el
catalán, se irá convirtiendo en vanguardia de contestación al régimen político
imperante; mediante tomas de postura públicas y participación en manifestaciones
populares, solicitan [sic] el establecimiento de las libertades democráticas.
En efecto, nos últimos anos sesenta e nos primeiros setenta, o
segmento non xerárquico da corporación eclesiástica –é dicir, base
corporativa– adquiriu capacidade de influír no proceso de toma de decisións
dentro da igrexa católica. E foi naquel momento cando se celebrou, entre o 13
e o 17 de setembro de 1971, a asemblea conxunta de bispos e sacerdotes, a
primeira e a única na que todos se reuniron en estrita igualdade. En realidade,
a reunión, desencadeada polo Decreto “Presbyterorum ordinis” sobre o
ministerio e a vida dos sacerdotes emanado do Concilio Vaticano II 1036 , fora
inicialmente prevista como unha asemblea plenaria dos bispos. Pero unha
enquisa preparada por unha comisión episcopal, perfilada en decembro de
1969 e á que respondeu o 90% dos destinatarios, proporcionou un retrato
detallado dos presbíteros españois –que masivamente apoiaban as reformas
conciliares e rexeitaban a situación política–, 1037 o que moveu os prelados a
desistir do propósito inicial de celebrar unha asemblea episcopal. Xurdiu así a
idea da asemblea conxunta, que se inaugurou o 13 de setembro de 1971 en
Madrid coa asistencia de 233 persoas, os bispos e 171 sacerdotes elixidos nas
asembleas diocesanas e provinciais.
O relatorio sociopolítico aprobado solicitou a superación do inmobilismo,
a recepción das decisións do Concilio Vaticano II, a separación e a cooperación
entre o Estado e a igrexa católica, a abolición do concordato de 1953 e o
asinamento de acordos parciais. Faltaron só tres votos para que acadase a
maioría cualificada requirida (dous terzos dos votos) unha proposición na que
se pedía perdón pola toma de partido da igrexa católica durante a Guerra Civil
Española (a proposición acadou, con todo, a maioría dos votos). 1038 As
formulacións da asemblea contrarias á ditadura crearon unha gran tensión
política, alimentada polos sectores católicos integristas e polo Opus Dei. O
daquela vicepresidente do Consello de Ministros, Carrero Blanco, denunciou a
traizón dos cregos nun discurso moi duro que o xornal madrileño Pueblo titulou
“Mazazo Carrero”. 1039 Tamén a Santa Sé –nun enigmático informe da
590