O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

Ditaduras alemá e italiana Ditadura española
• Toma do poder e creación dunha nova
clase de ser humano e de sociedade.
• Materialización da vontade de levar a
cabo cambios radicais nun único líder que
exerceu o poder sen restricións.
• Existencia dun partido político poderoso
do que xurdiu e que conformou o líder, e
do que este se serviu para acadar os
seus obxectivos. 203
• Importancia –sen parangón noutros
réximes políticos agás nos comunistas
durante as súas fases máis combativas–
da propaganda.
131
• Non houbo unha pretensión de crear
unha nova clase de ser humano ou de
sociedade, senón unha pretensión de
restaurar unha idealización da España
histórica.
• Franco –un home equipado en esencia
de valores de clase media, mediocre,
inexpresivo, cauto, sen dotes oratorias 202
e relixioso– foi un líder máis preocupado
pola orde que polo cambio.
• Franco tampouco fundou a Falange 204 e
cando acudiu a ela en busca dun aliado
aproveitou a desaparición do seu líder,
José Antonio Primo de Rivera, para
acabar coa súa independencia e utilizala
como unha máis das familias do réxime
(xunto aos militares, os católicos e os
monárquicos).
• Ao buscar, en esencia, que o pobo fose
dócil e traballase en harmonía nunha
sociedade estábel, non houbo
necesidade de realizar esforzos
sobrehumanos e, polo tanto, houbo
menos necesidade de propaganda.
• Exacerbación do nacionalismo. • O nacionalismo extremo de tipo fascista
non foi un igrediente básico da España
nacional, e as súas ansias imperiais
quedaron reducidas, na práctica, á
recuperación de Xibraltar e á dominación
• Obxectivo da consecución dunha
prosperidade material sen precedentes.
• Organización e mobilización
concienciudas da sociedade para
asegurar o apoio entusiasta do pobo.
• Marxinación e subordinación da igrexa
católica e doutros grupos sociais á nova
orde fascista.
de Marrocos e da Alxeria occidental.
• O réxime franquista non soñou cunha
extraordinaria abundancia material,
senón co decoro e a austeridade da
autarquía.
• O réxime franquista procurou
desmobilizar a poboación.
• Franco buscou e obtivo o apoio da igrexa
católica, que se converteu nun socio
íntimo e lle forneceu a parafernalia máis
eficaz. Outros grupos sociais –as familias
do réxime de Franco– gozaron dunha
relativa estabilidade e influencia.
O réxime franquista, polo tanto, non adoptou ningún dos trazos esenciais
do fascismo, aínda que si presentou algunhas das características periféricas do
fascismo italiano, como pon de evidencia o Fuero del Trabajo de 1938. Isto,
con todo, non significa que o réxime non cometese unha cantidade enorme de
crimes, superior, de feito, á rexistrada tanto en Alemaña como en Italia antes
da Segunda Guerra Mundial. Pero a ditadura de Franco debe incluírse na
categoría dos réximes autoritarios non fascistas da Europa de entreguerras,