O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

una apología de lo dado encubierta bajo el ideal de la descripción fidedigna de lo real.
A los ojos de Wallerstein, las ciencias sociales decimonónicas, encarnadas en las
instituciones universitarias, cumplieron este cometido ideológico.
Isto, en relación coa socioloxía, explica, sempre segundo Seoane C.
(2006, 722), o compromiso histórico dos autores clásicos “con la hegemonía
liberal del bloque histórico capitalista mundial. La sociología nació en el
contexto de esa hegemonía para proporcionar herramientas teóricas y
epistemológicas para su interpretación y reforzamiento y contribuir a legitimar
sus instituciones”.
Para Wallerstein, a operación de división en disciplinas fundamentouse
na distinción analítica entre tres esferas de actividade: a política (relacionada
co Estado), a económica (relacionada co mercado) e a sociocultural (de
carácter residual e relacionada cos asuntos “persoais” ou aparentemente
“irracionais”, incluídos os pobos remotos, situados alén do mundo civilizado;
asuntos, en definitiva, nin propios do Estado nin propios do mercado). Estas
tres esferas deron lugar ao nacemento de catro institucións de coñecemento ou
campos intelectuais relativamente cerrados con cadanseus campos de
estudos, teorías e métodos específicos: a ciencia política –cuxa
institucionalización tivo que vencer a resistencia das facultades de dereito–, as
ciencias económicas, a socioloxía e mais a antropoloxía (como disciplinas
nomotéticas e máis próximas ás ciencias naturais). Tamén habería que recoller
aquí a primeira das disciplinas da ciencia social en acadar unha existencia
institucional autónoma, a historia, unha vez convertida en rigorosamente
idiográfica e antiteórica, máis próxima ás humanidades. Estas institucións
contan con cadansúas regras e estudan a realidade social como se nela
existisen áreas de actividade autónomas guiadas por motivacións separadas:
económicas, políticas e socioculturais.
A operación de división que acabamos de expor crea tres esferas de
acción social que en realidade non son autónomas nin se rexen por lóxicas
separábeis. Dentro dun sistema-mundo dado, a actividade humana móvese
indiscriminada e imperceptibelmente entre estas tres áreas, polo que esta
división non ten un valor intelectual heurístico. De aí que o conxunto das
ciencias sociais deba ter un único campo de traballo unificado 65 . De feito, nos
59