O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

intanxibilidade das posicións dominantes nos campos económico, social e
político.
Maravall e Santamaría Ossorio (1994, 114-139) constrúen un relato
canónico da transición política española enteiramente fiel ao repertorio
funcional-pluralista que estamos a analizar nos capítulos desta segunda parte,
e que, dado o seu valor representativo e ilustrativo, imos expor aquí con certo
detalle. Para empezar, os autores afirman que a transición foi un proceso que
conduciu desde un réxime autoritario autocrático a outro democrático pluralista,
o que xa indica a súa plena asunción do aparato conceptual canónico.
O deterioro e a decadencia do réxime franquista
O proceso de transición foi o produto do consenso, é dicir, dunha serie de
pactos e negociacións presididas polo acordo, o consentimento e a
concertación. O proceso en si mesmo rexeuse polo modelo, ao que nos
achegamos no capítulo 6, de reforma pactada, ruptura pactada: (a) unha
reforma pactada que, realizada respectando formalmente a legalidade do
sistema franquista, non podía limitarse a un simple proceso de
autotransformación 337 do mencionado sistema; ou (b) unha ruptura pactada
que, sen implicar unha ruptura radical co réxime existente, debía conducir,
porén, a un novo tipo de réxime sustentado nunha nova lexitimidade.
O comezo da crise do réxime de Franco situouse ao redor de 1965,
cando, en pleno período de industrialización e de urbanización –que seguía o
modelo prusiano–, as taxas de crecemento económico se disparaban, se
producían importantes movementos migratorios, se organizaban as clases
traballadoras e se renovaba e se consolidaba a clase media. O modelo
prusiano favorecía a fragmentación da clase gobernante pola aparición dunha
burguesía industrial e financeira máis liberal, ao tempo que o contexto
económico posibilitaba a reorganización e o robustecemento da oposición
democrática ao réxime. Ademais, o Opus Dei asumiu todo o protagonismo na
dirección da política económica e expandiu a súa influencia noutra áreas, o que
incrementou as tensións dentro da coalición dirixente. En definitiva, e malia o
217