O Estado oculto - Repositorio Institucional da USC - Universidade ...

que as novas condicións económicas e políticas converteron o autoritarismo en
inaceptábel para as clases hexemónicas, estas comezaron a desprenderse do
réxime e a buscar unha nova fórmula política que lles garantise a continuación
da súa dominación.
Estes son os principais puntos tratados neste capítulo:
• A subsunción do franquismo no modelo canónico dos réximes autoritarios
induce unha visión benevolente e permisiva desta ditadura europea do
século XX, e non é quen de aclarar nin á cuestión da súa función social nin
tampouco a súa dimensión fascistizante.
• Para tal efecto debemos entender o franquismo desde un enfoque de
dominación de clase, como unha fórmula política sólida materializada nun
réxime despótico –militar e fascistizado– da coalición política burguesa e
reaccionaria dun país semiperiférico e semidesenvolvido, que se resiste
pola forza a perder a súa tradicional posición de preeminencia e cuxo
obxectivo é o control total dos campos social, político e ideolóxico. Ademais,
a ditadura procura facer un uso prudente da mobilización política –intensa
pero limitada ás clases media e media alta– e tutelar o proceso de
modernización.
• Dentro do réxime despótico español, o pluralismo circunscríbese aos
sectores da sociedade que lle prestan o seu apoio, ao tempo que se
neutraliza a ameaza dos sectores populares e democráticos (v.g. a clase
obreira, a disidencia intelectual ou o estudantado). Na coalición reaccionaria
conflúen os sectores altos da sociedade e mais as clases de servizo. Esta
coalición –o exército, os falanxistas, os monárquicos, os carlistas
tradicionalistas ou os católicos da ACNP e do Opus Dei– controla os
resortes do Estado, cuxa acción, alén da súa pretendida defensa dos
intereses xerais, tamén contribúe a xerar e manter as pautas de
desigualdade social propias da dominación de clase. Ningún grupo da
coalición reaccionaria chega nunca individualmente a dominar por completo
o Goberno.
388