Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

46 — ÜÇÜNCÜ CİLD, 17. ci MEKTÛB
Bu mektûb, dînine çok bağlı olan bir hanıma yazılmış olup, i’tikâdları bildirmekde,
ibâdetlere teşvîk etmekdedir:
Görünen, görünmiyen, bilinen, bilinmeyen bütün ni’metleri gönderen, bizlere
kurtuluş yolunu gösteren ve çok sevdiği Muhammed aleyhisselâmın ümmeti yapmakla
şereflendiren Allahü teâlâya hamd-ü senâlar olsun!
Bütün mahlûklara her ni’meti, iyilikleri veren yalnız Allahü teâlâdır. Herşeyi var
eden, var olmak ni’metini veren Odur. Her ân, varlıkda durduran da Odur. Kâmil, iyi
sıfatlar, insanlara, Onun rahmeti ile, acıması ile verildi. Hayât, ilm, sem’, basar, kudret
ve kelâm sıfatlarımız hep Ondandır. Sayılamıyan ni’metleri hep O vermekdedir.
İnsanları sıkıntıdan kurtaran Odur. Düâları kabûl eden, belâlardan kurtaran hep Odur.
Öyle bir Razzakdır ki, kullarının rızklarını, günâhlarından dolayı kesmiyor. Afvı ve
merhameti o kadar boldur ki, günâh işliyenlerin yüz karalarını meydâna çıkarmıyor.
Hilmi o kadar çokdur ki, kullarının cezâlarını vermekde acele etmiyor.
Öyle bir ihsân sâhibidir ki, kerem ve ihsânlarını dost ve düşman, herkese saçıyor.
Bütün ni’metlerinin en şereflisi, en kıymetlisi, en üstünü olarak da, kullarına
müslimânlığı açıkca bildiriyor ve beğendiği yolu gösteriyor. Mahlûkların en iyisine
uyarak se’âdet-i ebediyyeye kavuşmağı emr buyuruyor. İşte, Onun ni’metleri,
ihsânları Güneşden dahâ açık ve Aydan dahâ âşikârdır. Başkalarından gelen
ni’metleri de gönderen Odur. Başkalarının ihsân etmesi, bir emânetcinin, birisine
emânet vermesi gibidir. Başkasından birşey istemek, fakîrden birşey beklemekdir.
Câhil de, bunu âlim gibi bilir. Kalın kafalı da, zekî kimse gibi anlar.
Nazm:
Vücûdümün her zerresi, gelse de dile,
şükrünün binde birini yapamaz bile.
İyilik yapana teşekkür edileceğini, herkes bilir. Bu, insanlık îcâbıdır. İyilik
edenlere hurmet edilir. Ni’met sâhibleri, büyük bilinir. O hâlde, her ni’metin hakîkî
sâhibi olan Allahü teâlâya şükr etmek, insanlık îcâbıdır. Aklın lüzûm gösterdiği
bir vazîfe, bir borcdur. Fekat, Allahü teâlâ, her ayb ve kusûrdan uzak, insanlar
ise, ayb kirlerine ve noksanlık lekelerine bulaşmış olduğundan, Onunla hiç münâsebetleri,
alâkaları yokdur. Onu nasıl büyük bileceklerini, nasıl şükr edeceklerini
anlıyamazlar. Ona karşı söylenmesini güzel sandıkları şeyler, Ona çirkin gelebilir.
Onu büyültmek, hurmet etmek sandıkları, hakâret ve küçültmek olabilir.
Ona hurmet ve şükr şeklleri, yine Ondan bildirilmedikce, Ona lâyık olacağına güvenilemez
ve Onun kabûl edeceği bir ibâdet olamaz. Çünki, insanların hamd etmeleri,
Ona belki hakâret olur. İşte, Onun tarafından bildirilen, ta’zîm, hurmet ve
şükr şekli, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” bildirdikleri dinlerdir.
Ona kalb ile yapılacak hurmetler, dinde bildirilmiş, dil ile yapılacak şükrler,
orada gösterilmişdir. Her uzvun yapacağı işleri, açık ve geniş olarak, beyân buyurmuşlardır.
O hâlde, Allahü teâlâya inanmak ile ve kalbin ve bedenin yapması ile
şükr etmek, ancak dîne uymakla olur. Allahü teâlâya, dînin dışında yapılacak hurmete
ve ibâdete güvenilemez. Çok def’a tersine olup, sevâb sanılan, günâh olur.
Bu söylenilenlerden anlaşılıyor ki, dîne uymak, insanlık îcâbıdır ve aklın istediği
ve beğendiği birşeydir. Allahü teâlâya, Onun dîninin dışında şükr edilemez.
Allahü teâlânın bildirdiği her din, iki kısmdır: İ’tikâd ve amel. Ya’nî îmân ve ahkâm.
Bunlardan i’tikâd, her dinde aynıdır. İ’tikâd, dînin aslı ve temelidir. Din ağacının
gövdesidir. Amel ise, ağacın dalları, yaprakları gibidir. [Eski dinlerde bildirilmiş
olan i’tikâdlar zemânla bozulmuşdur. Şimdi doğru i’tikâd, yalnız islâm dîninin
bildirdiği i’tikâddır. Bu doğru] İ’tikâdı olmıyan, Cehennemden kurtulamaz.
Kıyâmetde azâbdan kurtulmasına imkân yokdur. Ameli olmıyanların kurtulma-
– 102 –