Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

lunan bu azılı arkadaşımızdır. Dışardaki düşmanımız, bu iç düşmanın yardımı ile
bize saldırıyor. Onun yardımı ile bizi yaralıyor. Varlıklar içinde en câhil olanı, insanın
nefsidir. Çünki, nefs-i emmâre kendine düşmanlık yapmakdadır. Hep, kendini
yok edici şeyleri istemekdedir. Her isteği, Allahü teâlânın yasak etdiği şeylerdir.
Her işi, sâhibi olan ve bütün iyiliklerin sâhibi bulunan Allahü teâlâya karşı gelmekdir.
Hep, kendi can düşmanı olan şeytâna uymakdadır.
İnsanın, kendinden olan hastalığı ile, dışardan gelip geçici olan hastalığı ayırd
etmesi pek güçdür. İçden olan kötülükle, dışardan gelen kötülüğü ayırmak çok zordur.
Câhil olan, kendi hastalığını, dışardan gelmiş, geçici hastalık sanıp, kendini
beğenir, olgun sanır. Böylece, felâkete sürüklenebilir. Bunu düşünerek korkduğum
için, bu ince bilgiyi yazamamışdım. Bunu açıklamağı iyi bulmamışdım. Onyedi
seneden beri yazmadım. İçerden olan kötülükle, dışardan gelen kötülüğü birbiri
ile karışdırıyordum. Şimdi, Allahü teâlâ, hak ile bâtılı birbirinden ayırdı. Bunun
için ve böyle sayısız ni’metleri için Rabbime hamd ve şükrler olsun! Böyle gizli
bilgileri açıklamanın bir sebebi de, kısa görüşlülerin, olgun kimselerde dışardan
gelen arzûlar bulunduğunu görerek, o büyükleri aşağı sanmamaları içindir. Böyle
sananlar, o büyüklerin bereketlerinden istifâde edemezler. Kâfirlerin, Peygamberlere
uymak şerefinden mahrûm kalmaları, bu büyüklerde “aleyhimüssalevâtü
vetteslîmât” böyle sıfatların bulunması oldu. Tegâbûn sûresindeki bir âyetde
meâlen, (İnsanlar mı bize doğru yol gösterecekler dediler. Böylece kâfir oldular)
buyuruldu. Büyüklerimiz, (Ârifin kendi istekleri yok oldukdan sonra, Allahü
teâlâ, bunlara kendinden irâde ve ihtiyâr ihsân eder) buyurmuşlardır. Bu sözlerini,
inşâallahü teâlâ, başka yerde açıklıyacağım. Allahü teâlâ, doğru yolda olanlara
selâmet versin! Âmîn.
14 — İKİNCİ CİLD, 53. cü MEKTÛB
Bu mektûb, bir şeyhe [Şeyh Abdüssamed Sultânpûrîye] yazılmışdır. Kibr ve ucbun
hastalık olduğu bildirilmekdedir:
Allahü teâlâya hamd olsun ve Onun seçdiği kullarına selâm olsun! Soruyorsunuz
ki, riyâzet yapınca, ibâdet yapınca, nefsim kabarıyor. Benim gibi sâlih, iyi
kimse yokdur sanıyor. İslâmiyyete ters düşen birşey yapınca da kendimi muhtâc,
âciz sanıyorum. Bunun ilâcı nedir diyorsunuz. Allahü teâlânın lutfüne, ihsânına kavuşmuş
olan kardeşim! İkinci olarak bildirdiğiniz ihtiyâc ve âciz olmak, pişmânlıkdan
ileri gelir ki, çok büyük ni’metdir. Allah korusun, eğer günâh işledikden sonra,
pişmân olunmazsa ve hele günâh işlemek tatlı gelirse, günâha ısrâr etmek, dadanmak
olur. Pişmânlık, tevbenin bir parçasıdır. Küçük günâha ısrar etmek ise, büyük
günâh olur. Büyük günâha ısrâr etmek, insanı küfre götürür. Sizin bu ikinci hâliniz,
büyük ni’metdir. Buna şükr ediniz ki, pişmânlığınız çoğalsın ve islâmiyyete
uymıyan işlerden sizi korusun. İbrâhîm sûresi yedinci âyetinde meâlen, (Şükr
ederseniz, ni’metimi artdırırım!) buyuruldu. Nefsinizin birinci hâli, ucb, ya’nî ibâdet
yapdığı için kendini beğenmek [Egoizm]dir. Ucb, korkunç bir zehrdir. Öldürücü
bir hastalık olup, ibâdetleri ve iyilikleri yok eder. Ateşin odunu yakması gibidir.
Bunun ilâcı, iyi işlerini kusûrlu görmeli, bunlardaki gizli çirkinlikleri düşünmeli, böylece,
kendinin ve ibâdetlerinin kusûrlu, bozuk olduğunu anlamalıdır. Hattâ, onları
beğenilmiyecek, kovulacak bir hâlde bulmalıdır. Bir hadîs-i şerîfde, (Kur’ân-ı kerîm
okuyan çok kimse vardır ki, Kur’ân-ı kerîm bunlara la’net eder) buyuruldu. Başka
bir hadîs-i şerîfde, (Oruc tutan çok kimse vardır ki, onların orucu, yalnız açlık
ve susuzluk çekmek olur) buyuruldu. İnsan, ibâdetinin, iyiliğinin çirkin tarafı olmadığını
sanmamalıdır. Biraz incelenirse, Allahü teâlânın yardımıyla hepsini çirkin
bulur. Güzelliğin kokusunu bile duymaz. Böyle kimsede ucb hâsıl olabilir
mi? Nefs kendini beğenebilir mi? Bir kimse, amellerini, ibâdetlerini kusûrlu görünce,
bunların kıymeti artar. Kabûl edilmeğe lâyık olurlar. İyiliklerinizi böyle gör-
– 429 –