Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

olduğunu ve miknâtısın demiri çekdiğini his ediyoruz, anlıyoruz. (Ben havanın, ısının,
elektriğin mevcûd olduklarına inanmam. Çünki, bunları görmiyorum) sözüne
yanlışdır diyoruz. Çünki, bunlar görülemezlerse de, kendilerini veyâ yapdıkları
işleri, duygu organlarımız ile anlıyoruz. Bunun için de, görülemiyen birçok
varlıklara inanıyoruz. Göremediğimiz için, yok olmaları lâzım gelmez diyoruz. Bunun
gibi, (Ben Allaha inanmam. Melek, cin gibi şeyler yokdur. Var olsalardı görürdüm)
sözü de doğru değildir. Akla, fenne uygun olmıyan bir sözdür.
Fen dersleri bildiriyor ki, ağırlığı ve hacmi olan varlıklara (Madde) denir. Buna
göre, hava, su, taş, tahta maddedirler. Işık, elektrik akımı birer varlık iseler de,
madde değildirler. Maddenin şekl almış parçalarına, (Cism) denir. Çivi, kürek, maşa,
iğne birer cismdirler. Hepsi, aynı demir maddesinden yapılmışlardır. Duran bir
cismi harekete getiren, hareketde olan bir cismi durduran veyâ hareketini değişdiren
sebebe (Kuvvet) denir. Duran bir cisme kuvvet etki etmezse, hep durur. Hareket
eden bir cisme, kuvvet etki etmezse, hareketi değişmez ve hiç durmaz.
Maddelerin, cismlerin ve maddelerde bulunan enerjilerin hepsine (Âlem) veyâ
(Tabî’at) denir. Âlemde her cism hareket etmekde, değişmekdedir. Demek ki,
her cisme, her ân çeşidli kuvvetler te’sîr etmekde, değişiklik hâsıl olmakdadır. Cismlerde
meydâna gelen değişikliğe (Hâdise) veyâ (Olay) denir.
Cismlerin yok olduklarını, başka cismlerin meydâna geldiklerini görüyoruz. Dedelerimiz,
eski milletler yok olmuşlar, binâlar, şehrler yok olmuş. Bizden sonra da
başkaları meydâna gelecek. Fen bilgimize göre, bu mu’azzam değişiklikleri yapan
kuvvetler vardır. Allaha inanmıyanlar, (Bunları tabî’at yapıyor. Herşeyi tabî’at kuvvetleri
yaratıyor) diyorlar. Bunlara deriz ki, bir otomobilin parçaları, tabî’at kuvvetleri
ile mi bir araya gelmişdir? Suyun akıntısına kapılan, sağdan soldan çarpan
dalgaların te’sîri ile biraraya yığılan çöp kümesi gibi biraraya yığılmışlar mıdır? Otomobil
tabî’at kuvvetlerinin çarpmaları ile mi hareket etmekdedir? Bize gülerek,
hiç böyle şey olur mu? Otomobil, akl ile, hesâb ile, plân ile, birçok kimselerin, titizlikle
çalışarak yapdıkları bir san’at eseridir. Otomobil, dikkat ederek, akl, fikr
yorarak, hem de trafik kâ’idelerine uyarak, şoför tarafından yürütülmekdedir
demez mi? Tabî’atdeki her varlık da, böyle bir san’at eseridir. Bir yaprak parçası,
mu’azzam bir fabrikadır. Bir kum dânesi, bir cânlı hücre, fennin bugün biraz anlıyabildiği
ince san’atlerin birer meşheri, sergisidir. Bugün fennin buluşları, başarıları
diye öğündüklerimiz, bu tabî’at san’atlerinden birkaçını görebilmek ve taklîd
edebilmekdir. İslâm düşmânlarının, kendilerine önder olarak gösterdikleri, İngiliz
doktoru Darwin bile, (Gözün yapısındaki san’at inceliğini düşündükce, hayretimden
tepem atacak gibi oluyor) demişdir. Bir otomobilin tabî’at kuvvetleri ile,
tesâdüfen hâsıl olacağını kabûl etmiyen kimse, başdan başa bir san’at eseri olan
bu âlemi tabî’at yaratmış diyebilir mi? Elbette diyemez. Hesâblı, plânlı, ilmli,
sonsuz kuvvetli bir yaratıcının yapdığına inanmaz mı? Tabî’at yaratmışdır. Tesâdüfen
var olmuşdur demek, câhillik, ahmaklık olmaz mı?
Allahü teâlâ herşeyi en güzel ve en fâideli olarak yaratdı. Meselâ, Erd küresini
güneşden yüzelli milyon kilometre uzakda yaratdı. Dahâ uzakda yaratsaydı, hiç
sıcak mevsim olmaz, çok soğukdan ölürdük. Dahâ yakın yaratsaydı, çok sıcak olur,
hiç bir canlı yaşayamazdı. Etrâfımızı saran hava, hacmen yüzde yirmibir oksijen,
yüzde yetmişsekiz azot ve onbinde üç karbondioksid gazlarının karışımıdır. Oksijen
hücrelerimize kadar girip, oraya gelmiş olan gıdâ maddelerini yakarak, bize kuvvet,
kudret veriyor. Oksijenin havadaki mikdârı dahâ çok olsaydı, hücrelerimizi de
yakar, hepimiz kül olurduk. Mikdârı 21 den az olsaydı, gıdâlarımızı yakamazdı. Yine,
hiçbir canlı yaşayamazdı. Yağmurlu, şimşekli havalarda, oksijen azotla birleşerek,
havada nitrat tuzları hâsıl olup, yağmurla toprağa iniyor. Bunlar, nebâtâtı
besliyor. Nebâtlar da, hayvanlara, hayvanlar da insanlara gıdâ oluyor. Görülüyor
ki, rızkımız semâda hâsıl olmakda, göklerden yağmakdadır. Havadaki karbon dioksid
gazı, dimâgçedeki kalb ve teneffüs merkezlerini tenbîh ediyor, çalışdırıyor.
– 1041 – Se’âdet-i Ebediyye 3-F:66