Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

[Kur’ân-ı kerîmi tegannî ile, kelimeleri değişdirerek okumanın harâm olması,
buradan da anlaşılmakdadır.] Ba’zı esnaf, kendi adı olduğu için, bu mubârek ismleri,
ayakkabıların, terliklerin içine reklâm olarak yazıyor; satın alan da ayağına
giyerek, üstüne basıyor. Yazanın ve giyenin îmânlarının gitmesinden korkulur.
(İbni Âbidîn) üçüncü cildde buyuruyor ki, (Îmân), Muhammed aleyhisselâmın
Allahü teâlâdan getirdiği sözbirliği ile bildirilmiş olan şeylerin hepsini kalbin tasdîk
etmesi, ya’nî inanması demekdir. Allahü teâlânın var ve bir olduğuna, tekrâr
dirileceğimize, nemâz kılmanın, Ramezân ayında oruc tutmanın farz olduğuna, şerâb
içmenin, [kadınların başlarını, saçlarını, bacaklarını yabancı erkeklerin yanında
açmalarının] harâm olduğuna inanmak böyledir. İnandığını söyliyenin (Mü’min),
ya’nî (Müslimân) olduğu anlaşılır. Puta tapmak, Kur’ân-ı kerîmi pisliğe atmak gibi,
küfr alâmeti olan birşeyi yapan kâfir olur. Abdestsiz olduğunu bilerek nemâz
kılmak, sünnet olan bir işi beğenmemek de küfr olur. Âyet-i kerîmeden ve mütevâtir,
ya’nî her yerde bilinen hadîs-i şerîfden açıkca anlaşılmış olmıyan veyâ açık
ise de, icmâ’ ile bildirilmiş olmıyan birşeyi inkâr eden, kâfir olmaz. Harâm olduğu
açıkca bildirilmiş bir şeye halâl diyen kâfir olur. Şerâb içmek, domuz eti yimek
böyledir. Aslı halâl ise de, bir sebeb ile harâm olan bir şeye halâl diyen kâfir olmaz.
Başkasının malını almak böyledir. Bir müslimânın bir sözü veyâ bir işi
(Te’vîl) olunabilirse, ya’nî birçok bakımdan kâfir olacağını gösterse, bir bakımdan
kâfir olmayacağını gösterirse, bu bir bakımı anlamalı, ona kâfir dememelidir. O
bir bakımdan söylemediğini bildirirse, kâfir olur. Sözün küfre sebeb olmasında,
âlimlerin sözbirliği yoksa, o sözü söyliyene kâfir denemez.
Mürted olana nasîhat etmek, şübhesini gidermek müstehabdır. Mühlet isterse,
üç gün habs olunur. Yine tevbe etmezse, mahkeme katline karâr verir. Dâr-ül-harbe
kaçıp, sonra esîr alınırsa da böyledir. Nasîhat etmeden öldürülmesi mekrûhdur.
[(Hadîka) ikinci cild, yüzdoksansekizinci sahîfede diyor ki, (Erkek ve kadından biri
mürted olunca, nikâhları fesh olur. Sonraki çocukları veled-i zinâ olur. Erkek
tevbe ederse, tecdîd-i nikâh etmeleri lâzım olur. Fekat kadın nikâh yapmağa zorlanmaz.
Kadın mürted oldu ise, tevbe etmesi ve sonra nikâhının yenilenmesi için
zorlanır. Talâk olmadığı için hulle lâzım değildir. Sözbirliği olmıyan şeyi inkâr eden,
tevbe edince, nikâhını tâzelemesi ihtiyâtlı olur, ya’nî iyi olur).] Mürted olunca, malları
mülkünden çıkar. Hepsi elinden alınır. Tevbe ederse, kendine geri verilir. Ölürse
veyâ Dâr-ül-harbe, ya’nî Fransa, İtalya gibi kâfir memleketlerinden birine giderse
müslimân vârislerine verilir. Müslimân olup dâr-ül-islâma gelirse, vârislerinde
geri kalan alınıp, kendisine verilir. Mürted iken kazandıkları ise, Fey’ olur. Beytül-mâlın
olur. Cizye kısmından hakkı olanlara verilir. Dâr-ül-harbde kazandıkları,
esîr alınınca, müslimânlara Fey’ olur. [(Hindiyye) ve (Kâdîhân).] Orada ölürse,
kâfir olan vârislerinin olur. Mürtedin hiçbir ibâdeti sahîh olmaz. Hiçbir kadın
ile nikâhı sahîh olmaz. Esîr alınınca, köle ve câriye yapılmayıp, erkek katl, kadın
habs olunur. Kesdiği ve avladığı yinilmez. Şâhidliği kabûl olmaz. Kimseye vâris olamaz.
Mürted iken Dâr-ül-islâmda kazandıklarına kimse vâris olmaz. Dâr-ül-islâmdaki
ticârî mu’âmeleleri, İmâm-ı a’zama göre askıda kalıp, müslimân olursa nâfiz
olur. Ölür veyâ Dâr-ül-harbe giderse, hepsi bâtıl olur. İmâmeyne göre ise, başlangıcda
nâfiz olurlar. Zevci mürted olan kadın, iddet zemânı bitince, başkası ile evlenebilir.
[Ba’zıları diyor ki, insan, nemâz kılıp, her ibâdeti, her iyiliği yapdığı hâlde, bir
kelime söylemekle kâfir olur mu? Kâdî zâde Ahmed efendi “rahmetullahi teâlâ
aleyh”, (Birgivî) şerhinde buyuruyor ki: (Bir kâfir, bir kelime-i tevhîd söylemekle
mü’min olduğu gibi, bir mü’min de, bir söz söylemekle kâfir olur. Erkek veyâ
kadın inâdî küfr ile mürted olunca, nikâhı fesh olup gider ki, bu talâk demek değildir.
Bunun için, üçden fazla îmânını ve nikâhını tâzelemeleri, hullesiz câiz
olur). Yalnız birinin nikâhı tâzelemesi yetişmez. Erkek ile zevcesinin, iki şâhid ya-
– 435 –