Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

ib olan diriden birşey istiyen müşrik olur. İnsandan kudreti yetişen şeyler istenir.
Yalnız Allahın kudretinde olan şeyleri insandan istemek câiz değildir) diyor.
Yetmişinci [70] sahîfesinde, (Diri, kendinden istenilen şey için düâ eder. Allah da
kabûl edip, o şeyi yaratır. Ölüden ve gâib olandan istemek, kudreti içinde olmıyanı
istemekdir. Bu ise, şirk olur) diyor. Yüzotuzaltıncı [136] sahîfesinde, (Sâlih kimselerin
kabrleri ile teberrük etmek, Lât, Menât putlarına tapınmak gibi şirkdir) diyor.
İkiyüzsekizinci [208] sahîfede, (İhtiyâcını ölüden istemek, ölüden istigâse
etmek şirkdir. Ölüden kendisine şefâ’at etmesini istemek câhillikdir. O, Allahın
izni olmadan kimseye şefâ’at edemez. Ondan istigâse etmek, şefâ’at etmesini istemek,
şefâ’at etmesine izn verilmesi için sebeb yapılmamışdır. Şefâ’ate sebeb îmândır.
İstigâse eden ise müşrikdir. İzn verilmesine mâni’ olmakdadır) diyor. Hâlbuki
bu kitâb, kendi kendini yalanlamakdadır. Çünki, ikiyüzüncü [200] sahîfesinde,
(Gökler Allahdan korkar, Allah göklerde his yaratır. Anlarlar, Kur’ânda, yerlerin
ve göklerin tesbîh etdikleri bildirildi. Resûlullahın avucuna aldığı taş parçalarının
tesbîh etdiklerini ve mesciddeki Hannâne denilen direğin inlediğini ve yemeğin
tesbîh etdiğini Eshâb işitdiler) diyor. [Dağlarda, taşlarda, direkde his ve idrak
olduğunu söyleyip de, Peygamberlerde ve Evliyâda his olmaz demeleri, şaşılacak
şeydir. Dirilere tevessül olunur, ölülere tevessül olunmaz demekle kendileri müşrik
oluyorlar. Çünki bu söz, diriler duyar ve te’sîr eder, ölüler duymaz ve te’sîr etmez
demekdir. Allahdan başkasının te’sîr etdiğine inanmak olur. Böyle inananlara
kendileri müşrik diyor. Hâlbuki, ölü de, diri de birer sebebdir. Te’sîr eden, yaratan
yalnız Allahü teâlâdır.] (Âlûsî tefsîri)nde yazılı olan, İmâm-ı a’zamın, Resûlullahı
vesîle yaparak düâ etmeği yasak etdiği doğru değildir. Çünki, İmâm-ı
a’zamdan böyle bir haberi hiçbir âlim bildirmemişdir. Vesîle edileceğini bildirmişlerdir.
Tevessül, teşeffü’, istigâse ve teveccüh, hep aynı şey demekdir. Hepsi câizdir.
(Buhârî) hadîsinde, (Kıyâmet günü insanlar, önce Âdem aleyhisselâma istigâse
edeceklerdir) buyuruldu. Eshâb-ı kirâmın büyüklerinden Bilâl bin Hâris “radıyallahü
anh” Resûlullahın kabri yanına gelip, (Yâ Resûlallah! Ümmetin için yağmur
düâsı yap) dedi. Yağmur yağdı. Putlar, bize şefâ’at edecekdir diyen kâfirler,
putlara tapınıyorlardı. Şefâ’at istiyen mü’minler ise, Peygamberlere ve Evliyâya
tapınmaz. (Feth-ul-mecîd) kitâbının ikiyüzdokuzuncu [209] sahîfesinde diyor ki,
(Kur’ân-ı kerîmde, (Ancak Onun izn vermesi ile şefâ’at olunur) ve (Ancak râzı olunan
kimselere şefâ’at olunur) buyuruldu. Şefâ’at istiyen kimse, kendine şefâ’at etmesi
için Peygambere izn verileceğini nereden biliyor? Sonra râzı olunmuşlardan
olduğunu nerden anlıyor da şefâ’at istiyor?). Bu sözleri, hem hadîs-i şerîflere uygun
değildir. Hem de kendisini yalanlamakdadır. Çünki, aynı kitâbın ikiyüzsekizinci
sahîfesinde, (Şefâ’at olunmağa sebeb îmândır) demekdedir. Ezândan sonra
okunması emr olunan düâda, Allahü teâlânın, Peygamber efendimize “sallallahü
aleyhi ve sellem” fazîle ve vesîle derecelerini va’d etdiği bildirilmekdedir. Bu
düâyı okuyanlara ve salevât getirenlere ve kabrini ziyâret edenlere şefâ’at edeceğini
bildirdi. Bunlar gibi, dahâ nice hadîs-i şerîfler, dilediğine şefâ’at etmek için kendisine
izn verilmiş olduğunu göstermekdedir. (Büyük günâhı olanlara şefâ’at edeceğim)
hadîs-i şerîfi, îmânı olan herkese şefâ’at etmesine izn verileceğini bildiriyor.
(Şevâhid-ül-hak) yüzotuzuncu [130] sahîfesindeki kırk hadîsden onüçüncüsünde,
(Kıyâmet günü şefâ’at edeceğim. Yâ Rabbî! Kalbinde hardal zerresi kadar îmân
olanları Cennete koy diyeceğim. Bunlar Cennete girecekler. Sonra, kalbinde az birşey
olanlara, Cennete giriniz diyeceğim) buyuruldu. Bu hadîs-i şerîfi (Buhârî) bildiriyor.
(İstigâse) tevessül demekdir. Ya’nî vesîle etmek, yardımını, düâsını istemek
demekdir. Ondan şefâ’at istemek, Onu vesîle ederek, Allahü teâlâdan son nefesde
îmânla gitmeği düâ etmek demekdir. (Feth-ul-mecîd) kitâbının birçok yerinde,
meselâ üçyüzyirmiüçüncü [323] sahîfesinde, (Gâib kimseden ve ölülerden istigâse
etmek, fâide istemek şirkdir. Allah, müşriklerle harb etmeği emr ediyor) diyor.
Hâlbuki, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, (Yâ Muhammed, seni ve-
– 451 –