Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

tâbında bildirmekdedir. Âlemde bulunan şeylerden birkaçına kadîm diyenin kâfir
olacağını yazmışdır. Görülüyor ki, mümkin, ya’nî mahlûk olan şeylerden birinin
kadîm olduğunu söylemek, dinden çıkmak ve felsefeci olmak demekdir. Allahü
teâlâdan başka herşey yok idi ve hepsi yine yok olacaklardır. Kıyâmet kopacağı
zemân, yıldızlar yerlerinden ayrılıp dağılacak, gökler parçalanacak, yeryüzü ve
dağlar da parça parça olacak, hepsi yok olacaklardır. Böyle olacaklarını Kur’ân-ı
kerîm açıkca bildirmekdedir. Müslimânların bütün fırkaları, bunu sözbirliği ile haber
vermişdir. (El-hâkka) sûresinde, bir âyet-i kerîmede meâlen, (Sûra bir kerre
üfürülünce, yeryüzü ve dağlar, yerlerinden kaldırılıp silkilecekdir. O gün kıyâmet
kopacak, gök yarılacak ve dağılacakdır) ve (Tekvîr) sûresinde, bir âyet-i kerîmede
meâlen, (Güneşin karardığı, yıldızların yerlerinden ayrılıp döküldükleri ve
dağların dağılıp saçıldıkları zemâna...) ve (İnfitâr) sûresinde, bir âyet-i kerîmede
meâlen, (Gökün yarıldığı ve yıldızların dağılıp yok oldukları zemân...) ve (Kasas)
sûresinin son âyetinde meâlen, (Herşey yok olacakdır. Yalnız O kalacakdır!) buyurulmuşdur.
Kur’ân-ı kerîmde, bunlar gibi, dahâ nice âyetler vardır. Bunların yok olacaklarına
inanmamak, câhillik olur. Yâhud, Kur’ân-ı kerîme inanmıyan felsefecilerin, yaldızlı
yalanlarına aldanmakdır. Görülüyor ki, mahlûkların yok olacaklarına inanmak,
yokdan var edildiklerine inanmak gibi, îmânın şartıdır. İnanmak elbet lâzımdır.
Âlimlerden birkaçı, yedi şey, ya’nî Arş, Kürsî, Levh, Kalem, Cennet, Cehennem ve
Rûh denilen mahlûklar yok olmıyacak, sonsuz var olacaklardır dediler. Bu sözleri,
bunlar yok olamaz demek değildir. Allahü teâlâ, var etmiş olduğu şeylerden, dilediklerini
tekrâr yok edecek, dilediklerini de, yalnız kendi bileceği fâide ve sebeblerden
dolayı, hiç yok etmiyecek, bunlar ebedî, ya’nî sonsuz var olacaklardır demekdir.
Allahü teâlâ, dilediğini yapar ve istediğini emr eder. Bütün bu yazılanlardan
anlaşılıyor ki, âlem ya’nî herşey, Allahü teâlânın dilemesi ve kudreti ile vardır. Var
olmaları için ve varlıkda kalmaları için Allahü teâlâya muhtâcdırlar. Çünki, bâkî
olmak demek, varlığın her an devâm etmesi demekdir. Başka birşey olmak demek
değildir. Hem var olmak, hem de varlıkda kalabilmek, Allahü teâlânın irâdesi, dilemesi
ile olur. Eski felsefecilerin (Akl-ı fe’âl) dedikleri [ve şimdiki din düşmanlarının
(Tabî’at kuvvetleri) dedikleri] şey ne oluyor ki, mahlûkların varlığı ve yokluğu,
onun emrinde olsun? Bunun varlığında bile çeşidli lâflar ediyorlar. Çünki, bu
ismi koydukları şey, kısa aklları ile ortaya atılmışdır. İslâmın doğru bilgilerine göre,
bunlar, Allahü teâlânın yaratmasına sebeb olan şeylerdir. Bu sebebleri de, Allahü
teâlâ yaratmışdır ve yaratmakdadır. Mahlûkların varlıklarının, Allahü teâlâdan
olduklarına inanmayıp, böyle hayâlî, uydurma ismlere bağlamak, büyük ahmaklıkdır.
Hattâ varlıklar, Allahın mahlûkları olmayıp da, akllarının esîri olan kısa görüşlülerin
uydurdukları birşeyin kulları, köleleri olmağı aşağılık bilir, utanırlar. Böyle
kul olmakdansa, yok olmağı isterler. Herşeye gücü yeten, dilediğini yapabilen bir
yaratıcının mahlûku olmayıp da, uydurma birşeyin kulu olarak var olmak istemezler.
Böyle ahmaklara, ancak Kehf sûresindeki âyet-i kerîmede bildirildiği gibi,
(Ağızlarından çıkan söz, çok kötüdür. Hep yalan söylüyorlar) denilir.
Îmânın tohumu beş vakt nemâzdır,
müslimânım diyen, kılsa gerekdir.
Nemâzın lezzetini duyamıyanlar,
rûhunu tedâvî, etse gerekdir.
Bilmek istersen kim, necât bulmayan,
nemâza hiç ehemmiyyet vermiyen!
Mîzân terâzîde hayrın bulmıyan,
ezânı işitip, gelmiyenlerdir.
– 117 –