Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

dur. Bir asrdan beri islâmiyyetin garîb olması ve son zemânlarda büsbütün uzaklaşarak,
dünyânın küfr ve irtidâd karanlığı ile kaplanması, hep islâm ni’metlerinin
kıymetlerini bilmeyip, onlara şükr etmemenin, arka çevirmenin netîcesidir.
Allahü teâlâ, sevdiklerini hayrlı işlere vâsıta kıldığı gibi, kendisine inanmıyanları,
düşmanlık edenleri de, fenâ yerlerde çalışdırmakdadır.
İslâm ni’metlerinin elden çıkmasına sebeb olanlar iki kısmdır:
Birincileri, küfrlerini, düşmanlıklarını açıklayan kâfirler olup, bunlar bütün silâhlı
kuvvetleri ile, bütün propaganda vâsıtaları ve siyâsî oyunları ile, islâmiyyeti yıkmağa
uğraşıyorlar. Müslimânlar, bunları biliyor ve onlardan üstün olmağa çalışıyor.
İkinci kısm kâfirler, kendilerine müslimân ismini ve süsünü verip, din adamı tanıtdırıp,
müslimânlığı, kendi aklları ile, keyflerine ve şehvetlerine uygun bir şekle
çevirmeğe uğraşıyor, müslimânlık ismi altında, yeni, uydurma bir din kurmak istiyorlar.
Hîle ve yalanları ile, sözlerini isbât etmeğe, yaldızlı, yaltakcı yazılar ile, müslimânları
aldatmağa çalışıyorlar. Müslimânların çoğu bu düşmanları, ba’zı sözlerinden
ve islâmiyyeti yıkıcı davranışlarından seziyor ise de, çok kurnaz idâre edildikleri
için, birçok sözleri revâc bulup, müslimânlar arasında yerleşiyor. Müslimânlık
dîni, yavaş yavaş bozularak, bu zındıkların istedikleri, plânladıkları şekle dönüyor.
Ba’zıları da: (Bu asrda yaşıyabilmemiz için, milletce, topluca garblılaşmalıyız)
diyor. Bu sözün iki ma’nâsı vardır: Birincisi, garblıların fende, tecribede, san’atda,
i’mâr ve terfîh vâsıtalarında bulduklarını öğrenmek, yapmak, bunlardan istifâdeye
çalışmakdır ki, bunu islâmiyyet de, zâten emr etmekdedir. Fen bilgilerini
öğrenmenin farz-ı kifâye olduğu, kitâbımın çeşidli yerlerinde, vesîkaları ile bildirilmişdir.
Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir hadîs-i şerîfde, (Hikmet
[ya’nî fen ve san’at], mü’minin gayb etdiği malıdır. Nerede bulursa alsın!) buyurdu.
Fekat bu, garba uymak değil, ilmi, fenni onlarda bile arayıp almak ve onların
üstünde olmağa çalışmakdır. İkinci ma’nâda garblılaşmak ise, ecdâdımızın doğru
ve mukaddes yolunu bırakıp, garbın bütün an’anesini, âdetlerini, ahlâksızlıklarını,
pisliklerini ve hepsinden dahâ acı, dahâ şaşkın olarak, dinsizliklerini ve putlarını
alıp, câmi’leri kilise ve eski san’at eseri şekline sokmak, müslimânlığa şark dîni,
gerilik dîni, Kur’ân-ı kerîme çöl kanûnu, puta tapmağa, ibâdete müzik karışdırmağa
garb dîni, modern ve medenî din demek ve islâmiyyeti bırakıp, hıristiyanlığa,
mûsikî âletleri ile ibâdete dönmeğe, (Dinde reform) ismini vermekdir.
Herkes şunu iyi bilsin ki, bu milletin damarlarında dolaşan asîl kan, ne bugün,
ne de, onların ümmîd ile bekledikleri günlerde, bu ma’nâda aslâ garblılaşmayacak
ve dinsiz olmayacak, zındıkların yalanlarına aldanmıyacakdır. Ecdâdının mukaddesâtını
ayaklar altında çiğnetmiyecekdir!
İslâmiyyeti yıkmağa çalışan diğer bir kuvvet de, din bilgisi vermek için, din düşmanlarını
(gûyâ) susdurmak için yazılan mecmû’alar ve kitâblardır. Îmândan ve
islâmdan haberi olmıyan, tesavvufun hakîkatine, rûhuna, inceliklerine ermemiş olan
zındıklar, dünyâ işlerinde söz sâhibi olunca, kendilerini din âlimi görüyor, bozuk
düşüncelerini yaymak için veyâ yalnız para kazanmak için, din kitâbları yazıyorlar.
Bu kitâblarında, din büyüklerinin sözlerini anlamadıkları, birçok bilgileri
yanlış ve ters yazdıkları, acı acı görülüyor. Zındıkları islâm âlimi olarak tanıtıyorlar.
Bunların câhil kafaları ile, sapık düşünceleri ile yazdıkları yıkıcı ve bölücü kitâblarını
terceme ederek, din bilgisi diye gençliğin önüne sürüyorlar. Bunların zararlarını,
bozuk olduklarını ortaya koyan, yüzkaralarını meydâna çıkaran, böylece
kazançlarına, milleti sömürmelerine mâni’ olan kitâblarımın basılmasına, yayılmasına
mâni’ olmak için bu fakîre câhilce, ahmakca iftirâ ediyorlar. Dünyâ çıkarları
için dinlerini satan münâfıklardan bir kısmının, dahâ da aşırı giderek, tarîkatçılık
yapıyor gibi yalanları yaydıklarını, böylece beni kanûna karşı suçlu duruma
düşürerek, kitâblarımın yasaklatılmasına uğraşdıklarını işitdim. Hâlbuki, hiçbir
kitâbımda böyle birşey yazılı değildir. Kitâbımda tarîkatler üzerinde bilgiler varsa
da, bunlar, eski asrlarda yaşamış olan, tesavvuf âlimlerinin yazmış oldukları ki-
– 7 –