Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” öldükden sonra, duymaz, rûhsuz toprak
olur gibi birşey bildirmediği gibi, bununla bir ilgisi bile yokdur. Ölmek, dünyâ
hayâtından ayrılmak demekdir. Bundan, kabr hayâtının yok olması, rûhun da
ölmesi anlaşılmaz.
Zümer sûresinin kırkdördüncü âyet-i kerîmesine gelince, (Kureyş kâfirleri,
putların kendilerine şefâ’at edeceklerini söylüyor. Onlara söyle ki, Allahü teâlânın
izni olmadan, hiç kimse şefâ’at edemez) olarak tefsîr edilmekdedir. Putların,
heykellerin şefâ’at edemiyeceklerini bildiren âyet-i kerîmeyi, Resûlullah şefâ’at
edemez diye açıklamak çok yanlışdır. Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” şefâ’at
etmesi için izn verilecek. O da, dilediği mü’minlere şefâ’at edecekdir. Bekara
sûresindeki Âyet-el Kürsînin tefsîri de, böyle olduğunu bildirmekdedir.
Müddessir sûresinin kırksekizinci âyet-i kerîmesi de, (Şefâ’at etmelerine izn verilenler,
kâfirlere şefâ’at ederlerse, şefâ’atleri onlara fâide vermez) demekdedir.
Böyle olduğunu bildiren hadîs-i şerîfler, (Tefsîr-i Mazherî)de yazılıdır.
Görülüyor ki, âyet-i kerîmelerin hepsi, şefâ’at etmek için, mü’minlere yardım
etmek için izn verileceğini, kâfirlere şefâ’at edilmiyeceğini bildirmekdedir. Resûlullahın
mü’minlere şefâ’at edeceğini bildiren çeşidli hadîs-i şerîfler vardır:
Hatîb-i Bağdâdînin bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Ümmetimden, Ehl-i beytimi sevenlere
şefâ’at edeceğim) buyurulmakdadır. Sevmek, yalnız lâfla olmaz!
İmâm-ı Ahmedin “rahmetullahi aleyh” (Müsned) kitâbında bildirilen hadîs-i şerîfde,
(Ümmetimden, büyük günâh işliyenlere şefâ’at edeceğim) buyurulmakdadır.
Deylemî “rahmetullahi aleyh” (Müsned)inde bildirilen hadîs-i şerîfde, (Eshâbıma
dil uzatanlardan başka, herkese şefâ’at edebilirim) buyurulmakdadır.
Yine Deylemînin bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Ümmetimden, nefsine zulm edenlere,
nefslerine aldananlara şefâ’at edeceğim) buyurulmakdadır.
Hatîb-i Bağdâdînin “rahmetullahi teâlâ aleyh” bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Ümmetimden,
günâhları çok olanlara şefâ’at edeceğim) buyurulmakdadır.
İbni Ebî Şeybenin bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Kıyâmet günü, mezârdan önce çıkan
ben olacağım ve en önce şefâ’at eden ben olacağım) buyurulmakdadır.
İmâm-ı Müslimin “rahmetullahi teâlâ aleyh” bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Kıyâmet
günü, en önce ben şefâ’at edeceğim) buyurulmakdadır.
(Şir’at-ül-islâm) şerhi, yirmisekizinci sahîfesindeki hadîs-i şerîfde, (Şefâ’atime
inanmıyan, ona kavuşamaz) buyuruldu.
Ahmed ibni Kemâl efendinin “rahmetullahi teâlâ aleyh” kırk hadîsinin sekizinci
hadîs-i şerîfinde, (Sünnetimi elinden kaçıran kimseye şefâ’atim harâm oldu) buyurulmakdadır.
Ya’nî, doğuşda mâlik olduğu îmânını bırakana, müslimân olmıyana
şefâ’at etmem buyuruldu.
(Taberânî), (İbni Adî), (Dâre kutnî), (Beyhekî) kitâblarında bildirilen hadîs-i
şerîfde, (Kabrimi ziyâret eden kimseye şefâ’at etmek bana vâcib oldu) buyurulmakdadır.
Taberânînin “rahmetullahi teâlâ aleyh” bildirdiği hadîs-i şerîfde, (Kabrimi ziyâret
edenin şefâ’atcisiyim) buyuruldu. Bu iki hadîs-i şerîf, Resûlullahın kabr-i şerîfini
ziyâret etmenin lâzım olduğunu göstermekdedir.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin çeşid çeşid şefâ’at edeceğini
bildiren dahâ nice hadîs-i şerîfler vardır. (Milel-nihal) kitâbı, altmışyedinci sahîfesinde
diyor ki, (Resûlullahın şefâ’at edeceğine ve kirâmen kâtibîn meleklerine
ve Cennetdeki rü’yete inanmıyan kimsenin arkasında nemâz kılınmıyacağı
(Hülâsa)da yazılıdır). Bunun için vehhâbî imâm arkasında nemâz kılmamalıdır.
Ehl-i sünnet âlimleri bildiriyor ki, kıyâmet günü, her Peygamber şefâ’at edecekdir.
Sonra âlimler, sonra şehîdler, sonra sâlihler, sonra Kur’ân-ı kerîmi tecvîd ile,
– 476 –