Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

fesâd ateşlerini söndürmüşlerdir. Ayrıca, kötü maksadlarla Kur’ân-ı kerîme yanlış
ma’nâlar vermeğe, bozuk tercemeler yapmağa kalkışanların yüz karalarını
meydâna çıkarıp, bir tarafdan îmân edilmesi lâzım gelen şeyleri birer birer ve açıkça
yazmışlar, bir tarafdan da, bütün dünyâda olmuş ve kıyâmete kadar olacak her
vak’a ve hareketin ahkâm-ı islâmiyyesini, pek doğru olarak, insanlığın önüne
koymuşlardır.
İmâm-ı a’zam Ebû Hanîfenin “rahmetullahi teâlâ aleyh” dersinde hâzır bulunan
talebesinden sekizyüzden fazlasının ismleri ve hâl tercemeleri kitâblarda yazılıdır.
Bunlardan beşyüzaltmışı fıkh ilminde derin âlim olarak şöhret bulmuş, içlerinden
otuzaltısı ictihâd makâmına yükselmişdir.]
8 — Her bid’at sâhibi, Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde ma’nâları açık olmayan
i’tikâd bilgilerinde, yanlış te’vîl yaparak, yanlış ma’nâ çıkardığı için, hak yoldan
ayrılmışdır. Hâlbuki, Peygamberimiz “aleyhisselâm” buyurdu ki, (Kur’ân-ı kerîmden
kendi aklı ile, kendi düşüncesi ve bilgisi ile ma’nâ çıkaran kâfirdir). (Berîka)
ve (Hadîka)da, dil âfetlerinin ellincisini okuyunuz! Nemâzdan, îmândan
haberi olmıyanların, para kazanmak için, piyasaya sürdükleri, uydurma tefsîrlerinin,
yaldızlı reklâmlarına aldanmamalı, bunları almamalı, okumamalıdır.
9 — Kur’ân-ı kerîmden ve hadîs-i şerîflerden çıkarılan ilmler içinde, kıymetli
ve doğru olan, yalnız (Ehl-i sünnet) âlimlerinin anladıkları ve bildirdikleridir.
Ehl-i sünnet âlimleri, bu ilmleri, Eshâb-ı kirâmdan öğrendi. Bunlar da,
Resûlullahdan öğrendiler. Her mülhid, her bid’at sâhibi ve her câhil, tutduğu yolun,
Kur’ân-ı kerîme ve hadîs-i şerîflere uygun olduğunu sanır ve iddi’â eder. Bu
hâlde, Kur’ân-ı kerîmden ve hadîs-i şerîflerden çıkarılan her ma’nâ, makbûl ve
mu’teber değildir.
10 — Ehl-i sünnet âlimlerinin, o büyük ve dindâr insanların bildirdikleri i’tikâddan,
îmândan kıl kadar ayrılanların, kıyâmetde azâbdan kurtulmaları imkânsızdır.
Böyle olduğu akl ile, Kur’ân-ı kerîm ile ve hadîs-i şerîfler ile ve din büyüklerinin
(Basîretleri) ile ya’nî kalb gözleri ile görmeleri ile anlaşılmakdadır. Yanlışlık ihtimâli
yokdur. Bu büyüklerin kitâblarında bildirdikleri doğru yoldan kıl kadar ayrılanların
sözleri ve kitâbları, zehrdir. Hele dünyâlık toplamak için, dîni âlet
edenlerin ve kendilerine din adamı ismini verip, her akllarına geleni yazan zındıkların
hepsi, din hırsızıdır. Bu kitâbları ve mecmû’aları okuyanların îmânlarını çalarlar.
Bunlara aldananlar, kendilerini müslimân sanıp nemâz kılar. Hâlbuki,
îmânları çalınmış, gitmiş olduğundan nemâzları ve hiçbir ibâdetleri ve iyilikleri kabûl
olmaz ve âhıretde işe yaramaz.
Dinlerini dünyâya satanlar hakkında, Bekara sûresinde meâli, (Câhiller, ahmaklar,
dünyâdaki zevk ve lezzetlere kavuşmak için, dinlerini, îmânlarını verdi. Âhıretlerini
satıp, dünyâyı, şehvetlerinin istediklerini aldılar. Kurtuluş yolunu bırakıp,
helâke koşdular. Bu alış verişlerinde birşey kazanmadılar. Bunlar, ticâret ve
kazanç yolunu bilmedi. Çok ziyân etdi) olan onaltıncı âyet-i kerîmesi gönderildi.
11 — İki cihân se’âdetine kavuşmak, ancak ve yalnız, dünyâ ve âhıretin efendisi
olan, Muhammed aleyhisselâma tâbi’ olmağa bağlıdır. Ona tâbi’ olmak için,
îmân etmek ve ahkâm-ı islâmiyyeyi öğrenmek ve yapmak lâzımdır. Kalbde doğru
îmânın bulunmasına alâmet, kâfirleri düşman bilip, onlara mahsûs olan ve kâfirlik
alâmeti olan şeyleri yapmamakdır. Çünki islâm ile küfr, birbirinin aksidir, zıddıdır.
Birinin bulunduğu yerde, diğeri bulunamaz, gider. Bu iki zıd şey, bir arada bulunamaz.
Bunlardan birisine kıymet vermek, diğerini hakâret ve kötülemek olur. Allahü
teâlâ, sevgilisi olan Muhammed aleyhisselâma, huluk-ı azîm sâhibi olan, çok merhametli
olan Peygamberine “sallallahü aleyhi ve sellem”, islâm düşmanları ile cihâd
ve muhârebe etmeği ve onlara sertlik göstermeği emr ediyor. Demek ki, islâm
düşmanlarına sert davranmak huluk-ı azîmdendir. İslâmiyyetin izzeti ve şerefi,
küfrün ve kâfirlerin hakîr ve zelîl olmasındadır. Kâfirlere izzet veren, hurmet eden,
– 23 –