Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Melâmîlerin yalancı taklîdcileri, zındıklardan bir kısmdır ki, her dürlü günâh işler.
Kalblerimiz temizdir, her işi Allah rızâsı için yapıyoruz derler. Riyâdan, gösterişden
kurtulup, hâlis Allah adamı olmak için günâh işliyoruz derler. Allahü teâlânın
ibâdete ihtiyâcı yokdur. Kulların günâh işlemesi, Ona zarâr, ziyân vermez.
Asl günâh, mahlûkları incitmek, can yakmakdır. İbâdet de, insanlara iyilik,
ihsân etmekdir derler. Bunlar, dinsiz, zındıklardır. Bugün, Melâmîlerin bir şeyhleri
vardır. Onun yanında bir iki dakîka oturanın kalbi Allah dermiş. Gönülde içilen
şerâb ile hemen serhoş gibi olurmuş. Kendini (rabbî) âhengine uygulıyarak, gerçek
insan olurmuş. Şâh damarından dahâ yakın olan Allahın varlığını duyup,
Onunla bir arada yaşarmış. Kendi özünden üstün bir etki ve yetki tanımazmış. Kendinde
görüp duyduklarına inanılıp, başka birşeye inanılmazmış. Özünden ve kendi
tekliğinden başka varlık yokmuş. Bu sözler, Allahü teâlâyı inkâr etmek olup,
küfrdür, zındıklıkdır.
5 — DEREZÎLER: Dürûz, ya’nî Derezîlere, yanlış olarak, Dürzü deniliyor. İbni
Âbidîn, üçüncü cildde, mürtedleri anlatırken buyuruyor ki:
(Derezîler, müslimân adı taşır. Nemâz kılanları da vardır. Fekat, îmânları bozukdur.
Tenâsüha inanırlar. Şerâba, alkollü içkilere ve zinâya halâl diyorlar.
(Ülûhiyyet sıfatları) tanrılık insandan insana geçer diyorlar. Öldükden sonra dirilmeğe,
nemâza, oruca, hacca inanmazlar. Bunların ma’nâları, dünyâda yaşama
yollarını düzeltmekdir derler. Peygamberimize “sallallahü aleyhi ve sellem” çirkin
şeyler söylerler. Şâm müftîsi allâme Abdürrahmân, (İmâdî fetvâsı)nda, bunların
Mülhidler gibi ve İsmâ’îliyye gibi inandıklarını bildirmekdedir. Dört mezhebin
âlimleri, bunlardan cizye alarak islâm memleketlerinde oturmalarına izn vermek
halâl olmaz dedi. Bunlardan kız almak, kesdiklerini yimek câiz değildir.
(Fetâvâ-i Hayriyye)de, bunlar uzun bildirilmekdedir. Bunlara, zındık, mülhid ve
münâfık denir. İnanışları bozuk olduğu için, şehâdet kelimesini söylemekle müslimân
sayılmazlar. Dîn-i islâma uymıyan inanışlarından vaz geçmedikçe, müslimân
olmazlar. Bunlar, kitâblı ve kitâbsız kâfirlerden dahâ zarârlıdır). İbni Âbidînden
“rahmetullahi teâlâ aleyh” terceme temâm oldu. Bu (Mülhidler), Allah, Alînin ve
çocuklarının şeklinde göründü derler. Onbirinci imâm olan Hasen bin Alî Askerînin
adamlarından olduğunu iddi’a eden İbni Nusayrın uydurduğu çirkin sözlere
inanırlar. Sûriyede bulunanların kendilerine alevî dedikleri (Müncid)de yazılıdır.
Türkiyede böyle alevî yokdur.
Mısrdaki Fâtimî hükümdârları, Ehl-i sünnetden ayrıldı. Bozuk yollara sapdı.
Bunlardan Hâkim bi-emrillah, müslimânlıkdan da çıkmışdı. Dırâr isminde bir
dönme, Hâkimi aldatdı. İslâmiyyeti yıkmağa uğraşdı. Dırârın talebesinden Hamza
bin Ahmed sapık inanışlar uydurmuş, Hâkimi ve Mısrdaki Derezîleri, bu bozuk
yola sokmuşdu. Bu inanışları alan Derezîler, Sûriye ve Lübnandakilere de aşıladı.
Selmân-ı Fârisîyi “radıyallahü anh” çok severiz derler. İnanışlarını gizli tutarlar.
İri, inâdcı, yağmacı, merhametsiz kimselerdir. Yavûz sultân Selîme “rahmetullahi
teâlâ aleyh” tâbi’ oldular. Sultân üçüncü Murâd zemânında ısyân etdiler ise
de, Bosnalı dâmâd İbrâhîm pâşa, terbiyelerini verdi. Sûriyedeki hıristiyanlarla da,
ara sıra savaşdılar. Derezîler, Arabistândan Irâka gelmişdir. Îrânlılar, Irâkdaki Hîre
devletini yıkınca, Hîrelilerle birlikde derezîler de Mısr, Şâm ve Halebe göç etmişdi.
Şâmın fethinde islâm askerine yardım etdiler. Fâtimîler zemânında yolu sapıtdılar.
6 — İSMÂ’ÎLİYYE: (Milel-nihal) kitâbında diyor ki, (Eshâb-ı kirâma dil uzatanlar
yirmi fırkaya ayrılmışlardır. Bunlardan biri, İsmâ’îliyye fırkasıdır. Bunların
yedi ismi vardır. Birinci ismleri, (Bâtıniyye)dir. Çünki, Kur’ân-ı kerîmin açık
ma’nâlarına inanmayıp, kendilerine göre başka ma’nâlar çıkarırlar. Kur’ânın zâhir
ve bâtın ma’nâları vardır derler. Bâtın (iç, öz) ma’nâsı lâzımdır, cevzin kabuğu
değil, içi, özü işe yarar derler.
– 487 –