Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

tegannî etmeden ve Allah rızâsı için okuyan hâfızlar, küçük çocuklar şefâ’at edecekdir.
Böyle olduğunu bildiren hadîs-i şerîfler (Kurtubî tezkiresi) muhtasarında
ve (Birgivî vasıyyetnâmesi)nde yazılıdır. Çocukların cenâze nemâzını kılarken, (Yâ
Rabbî! Bu çocuğu şefâ’atci eyle!) diye okunacağı, bütün fıkh kitâblarında yazılıdır.
Kıyâmet günü, iyilerin, günâhlı olanlara şefâ’at edeceklerini bildiren hadîs-i
şerîfler o kadar çokdur ki, bunlar karşısında inanmıyanın, yâ çok câhil veyâ islâmı
yıkmak için uğraşan zındıklara aldanmış bir zevallı olduğu düşünülebilir. Bunun için,
yukarıdaki süâli soranın, şefâ’ate inanmadığını değil de, kabr ziyâretinin ve ölmüş
bir kimseden birşey istemenin câiz olmadığını bildirmek istediğini sanıyoruz.
Bugün ba’zı kimseler, Evliyâ ziyâreti ve meyyitden birşey istemek şirkdir diyorlar.
Bir Velîyi ziyâret edenlere, Resûlullahdan şefâ’at istiyenlere kâfir, ya’nî müslimân
değil diyorlar. Ehl-i sünnet âlimleri, meyyit ile tevessülün câiz olduğunu, kelâm
ve fıkh kitâblarında, çeşidli delîllerle isbât etmekdedirler. (Dürr-ül-muhtâr)da,
cenâze nemâzını anlatdıkdan sonra, (Kabrleri ziyâret etmenizi yasak eylemişdim.
Bundan sonra, kabrleri ziyâret ediniz!) hadîs-i şerîfini bildirmekdedir.
Bu hadîs-i şerîfde, kabr ziyâreti emr edilmekdedir. İbni Âbidîn bunu açıklarken
buyuruyor ki, (Mevtâ, Cum’a günü ve bir gün önce ve bir gün sonra kendini ziyâret
edenleri tanır. Muhammed Vâsi’ böyle bildirmekde ve Cum’a gününün, başka
günlerden üstün olduğu buradan da anlaşılıyor demekdedir. İbni Ebî Şeybe, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin Uhud şehîdlerinin kabrlerini her
sene ziyâret etdiğini ve onlara, (Esselâmü aleyküm) dediğini haber verdi. Uzakda
durarak da ziyâret mendûbdur.) İbni Hacer, fetvâlarında, (Harâm olan şeyler
bulunsa da, meselâ erkekler arasına kadınlar karışsa da, Evliyânın mezârlarını ziyâreti
terk etmemelidir) diyor. Çünki bir kimse, başkasının yapdığı günâh için ibâdetini
terk etmez. Cenâze taşımak da, bu sebeble terk edilmez. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem”, Eshâbının “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” mezârlarını
ziyâret için Bakî’ kabristânına gider, ayakda, onlara (Esselâmü aleyküm)
derdi. Kabrin ayak ucunda durmak iyidir. Baş tarafında durmak da câizdir. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem”, bir mezârın baş tarafında Bekara sûresinin bir
kısmını okuyup, geri kalanını ayak ucunda okudu. Hadîs-i şerîfde buyuruldu ki,
(Kabristâna giren kimse, Yasîn sûresini okusa, o gün meyyitlerin azâbları hafîfler.
Meyyitlerin sayısı kadar, ona da sevâb verilir). Bir hadîs-i şerîfde de, (Onbir ihlâs
okuyup, sevâbı ölülere gönderilirse, mevtâların sayısınca ona da sevâb verilir) buyuruldu.
(Hidâye) fıkh kitâbında diyor ki, (Bir kimsenin, nemâz, oruc ve sadaka gibi bütün
ibâdetlerinin sevâbını başkasına hediyye etmesi câizdir). İbni Âbidîn, cenâze
nemâzı sonunda diyor ki, [(Tâtârhâniyye) kitâbında, zekâtı anlatırken diyor ki, (Nâfile
sadaka veren kimsenin, sevâbının bütün mü’minlere verilmesi için niyyet etmesi
çok iyi olur. Kendi sevâbından hiç azalmadan, bütün mü’minlere de sevâbı
erişir. Ehl-i sünnet vel-cemâ’at mezhebi böyledir). Hanefî ve Hanbelî mezheblerine
göre, nemâz ve Kur’ân-ı kerîm okumak gibi yalnız beden ile yapılan ibâdetlerin
sevâbı da, böyle hediyye edilebilir. Mu’tezile mezhebi, hiçbiri hediyye edilemez
dedi. Şâfi’î âlimlerinin sonra gelenleri “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în”,
Kur’ân-ı kerîmin ve nemâzın da meyyite fâide vereceğini bildirdiler. Çünki,
Kur’ân-ı kerîm okunan yere, rahmet ve bereket iner. Bu zemân yapılan düânın
kabûl olması çok umulur. Farz ve nâfile ibâdetlerin sevâbı, ölülere ve dirilere gönderilebilir.
İbâdeti yaparken, sevâbını başkasına niyyet etmek câiz olduğu gibi, ibâdeti
kendi için yapıp, sonra sevâbını başkasına hediyye etmek de câizdir. Sevâb,
hediyye edilenlere taksîm edilmeksizin, her birine bütünü kadar erişir. Her çeşid
ibâdetin sevâbı, Resûlullahın mubârek rûhuna da gönderilebilir. Abdüllah ibni
Ömer “radıyallahü anhümâ”, Resûlullah için ömre yapardı. Hâlbuki, bunu vasıy-
– 477 –