Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

ını bilmek, Kütüb-i sittedeki ve diğer hadîs kitâblarındaki, yüzbinlerce hadîsi ezberden
bilmek ve her hadîsin ne zemân ve ne için îrâd buyurulduğunu ve ma’nâsının
ne kadar genişlediğini ve hangi hadîsin diğerinden önce veyâ sonra olduğunu ve
bağlı bulunduğu hâdiseleri ve hangi vak’a ve hâdiseler üzerine buyurulduğunu ve
kimler tarafından nakl ve rivâyet olunduğunu ve nakleden kimselerin ne hâlde ve
ne ahlâkda olduklarını bilmek, fıkh ilminin üsûl ve kâ’idelerini tanımak, oniki ilmi
ve Kur’ân-ı kerîmin ve hadîs-i şerîflerin işâretlerini, rumûzlarını ve açık ve kapalı
ma’nâlarını kavramak ve bu ma’nâlar kalbinde yer etmiş olmak, kuvvetli îmân sâhibi
olmak ve itmînân ile dolu, nûrlu ve sâf bir kalbe ve vicdâna mâlik olmak lâzımdır.
İctihâd ve tefsîr hakkında, fârisî (Redd-i Vehhâbî) kitâbında uzun bilgi vardır.
(Redd-i Vehhâbî) kitâbı, 1264 h. de Delhîde ve 1415 de İstanbulda tab’ edilmişdir.
Bütün bu üstünlükler, ancak Eshâb-ı kirâmda ve sonra, ikiyüz sene içinde yetişen,
ba’zı büyüklerde bulunabildi. Dahâ sonraları, fikrler, re’yler dağılıp, bid’atler
çıkıp yayıldı. Böyle üstün kimseler azala azala, dörtyüz sene sonra, bu şartları
hâiz kimse, ya’nî mutlak müctehid olarak meşhûr olan görülmedi). Hicretden
dörtyüz sene sonra, müctehide ihtiyâc da kalmadı. Çünki, Allahü teâlâ ve Onun
Resûlü Muhammed aleyhisselâm, kıyâmete kadar hayât şekllerinde ve fen vâsıtalarında
yapılacak değişikliklerin, yeniliklerin hepsine şâmil olan ahkâmın hepsini
bildirdiler. Müctehidler de, bunların hepsini anlayıp, açıkladılar. Sonra gelen
âlimler, bu ahkâmın, yeni hâdiselere nasıl tatbîk edileceklerini, tefsîr ve fıkh kitâblarında
bildirirler. (Müceddid) denen bu âlimler kıyâmete kadar mevcûddur.
(Fen vâsıtaları değişdi. Yeni hâdiselerle karşılaşıyoruz. Din adamları toplanarak
yeni tefsîrler yazılmalı, yeni ictihâdlar yapılmalıdır) diyerek, nasslara ilâveler,
değişiklikler yapmak lâzım olduğunu savunanların (Zındık) ve islâm düşmanı oldukları
anlaşılır. İslâm düşmanlarının en zararlısı ingilizlerdir.
İslâm düşmanlığı, zulm, istibdât, hîle ve hıyânet üzerine kurulmuş olan İngiliz
İmperatorluğu, Kanada ve Avustralya ile Asyada ve Afrikada kırk memleketi kültür
emperyalizmi ve kuvvet yolu ile işgâl ederek, ingiliz sömürgesi yapdı. İğrenç
ingiliz politikası gereği olarak önce bu ülkelerin dilleri, dinleri, örf ve âdetleri tahrib
edildi. Sonra da yeraltı ve yerüstü zenginlikleri sömürüldü. Her dürlü direnme
kanlı bir şeklde basdırıldı. İslâm dînini öğreten bütün medrese ve mektebleri de
kapatdılar. Halka doğru yolu gösterebilecek bütün âlimleri ve din adamlarını, hattâ
talebeleri bile öldürdüler. Yalnız Çanakkale harbinde ingilizlerin 274 bin müslimânı
şehîd etdiği, 18.3.2000 târîhli Türkiye gazetesinde yazılıdır. Yeni nesillerin
dinsiz yetişmesi için de İslâm dînini öğreten kitâbları imhâ etdiler.
1877 de Osmânlı-Rus harbi esnâsında, İngiltere, Hindistânın ilhâkını îlân ederken,
Midhat Pâşanın desteğini dahâ önceden garantilemişdi. Çünki, Midhat Pâşa,
meşhûr İskoç locasına kayıdlı olması sebebi ile ingiliz hükûmeti tarafından ingiliz
ajanı gibi kullanılarak, Osmânlı Devletini harbe sokmuş ve Sultân Abdül’azîz
Hânı da şehîd etdirmişdi.
Batıya şartlandırılan devlet adamları ile Batılı uzman olarak görevlendirilen ajanların
işbirliği sâyesinde; “Fen bilgisi din adamına lâzım olmaz!” iftirâsında bulunarak,
medreselerden fen dersleri kaldırıldı. Ondan sonra da, fen bilgilerinden mahrûm
edilen din adamlarını, “Fen bilgilerinden anlamadıkları” gerekçesi ile, câhillik
ile suçlayıp, horlamak sûretiyle gençleri dinden soğutdular.
28 — Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” yapdığı ve kaçındığı şeyler iki
kısmdır:
Birisi, ibâdet olarak yapdığı ve kaçındığı şeylerdir. Her müslimânın bunlara tâbi’
olması lâzımdır. Bunlara uymayan şeyler bid’atdir. İkincisi, âdet olarak ya’nî,
bulundukları şehrin ve o memleketlerdeki insanların yapmakda oldukları şeylerdir.
Bunları da beğenmiyen, çirkin diyen, kâfir olur. Fekat, bunları yapmak, mecbûrî
değildir. Bunlara uymayan şey, bid’at değildir. Bunları yapıp yapmamak,
memleketlerin ve insanların âdetlerine bağlıdır. Mubâh kısmındandırlar. Din ile
– 51 –