Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

inanmazlar, gericilik derler. Eskiden islâm âlimleri kendilerine sorulan şeylere, fıkh
kitâblarından cevâb bulup, süâl edenlere bunları söylerlerdi. Mezhebsiz din adamı
ise fıkh kitâbını okuyup anlıyamadığı için, câhil kafasına ve noksan aklına gelenleri
söyliyerek süâl sâhibini aldatır. Onun Cehenneme gitmesine sebeb olur. Bunun
içindir ki, Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” (Âlimlerin iyisi, insanların
en iyisidir. Âlimlerin kötüsü insanların en kötüsüdür) buyurdu. Bu hadîs-i şerîf
gösteriyor ki, Ehl-i sünnet âlimi, insanların en iyisidir. Mezhebsizler de, insanların
en kötüsüdür. Çünki, birinciler, insanları Resûlullaha uymağa, ya’nî Cennete,
ikinciler ise, insanları kendi sapık düşüncelerine uymağa, ya’nî Cehenneme sürüklemekdedirler.
Mısrdaki Câmi’ul-ezher islâm üniversitesinden me’zûn üstâz ibni Halîfe Alîvî
(Akîdet-üs-selef-i vel-halef) kitâbında diyor ki, (Allâme Ebû Zühre, (Târîh-ul-mezâhib-il-islâmiyye)
kitâbında yazdığı gibi, hicretin dördüncü asrında, hanbelî mezhebinden
ayrılan ba’zı kimseler, kendilerine (Selefiyyîn) ismini verdiler. Yine
hanbelî mezhebinde olan Ebülferec İbnülcevzî “rahmetullahi teâlâ aleyh” ve başka
âlimler, bu selefîlerin selef-i sâlihînin yolunda olmadıklarını, bid’at ehli, mücessime
fırkasından olduklarını bildirerek, bu fitnenin yayılmasını önlediler. Yedinci
asrda, İbni Teymiyye, bu fitneyi tekrâr alevlendirdi). Bu kitâbda, selefîlerin
ve vehhâbîlerin çeşidli bid’atleri ve Ehl-i sünnete karşı yapdıkları iftirâları uzun
yazılmış ve cevâbları verilmişdir. Kitâb 1398 [m. 1978] de Şâmda basılmışdır. Üçyüzkırk
sahîfedir.
Mezhebsizler kendilerine, (Selefiyye) ismini takmışlar. İbni Teymiyye, Selefîlerin
büyük imâmıdır diyorlar. Bu sözleri bir bakımdan doğrudur. Çünki, İbni Teymiyyeden
önce (Selefî) ismi yokdu. Selef-i sâlihîn vardı. Bunların i’tikâdları da Ehl-i sünnet
mezhebi idi. İbni Teymiyyenin sapık fikrleri vehhâbîlere ve diğer mezhebsizlere
kaynak oldu. İbni Teymiyye hanbelî mezhebinde olarak yetişdi. Ya’nî Ehl-i sünnet
idi. Fekat ilmi çoğalıp, fetvâ makâmına yükselince, kendi fikrlerini beğenmeğe,
kendini Ehl-i sünnet âlimlerinden “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” üstün
görmeğe başladı. İlminin çoğalması, dalâletine, sapıtmasına sebeb oldu. Hanbelî
olması kalmadı. Çünki, dört mezhebden birinde olabilmek için, Ehl-i sünnet i’tikâdında
olmak lâzımdır. Ehl-i sünnet i’tikâdında olmayan kimse için hanbelî
mezhebindedir denilemez.
Mezhebsizler, bulundukları memleketdeki Ehl-i sünnet din adamlarını "rahmetullahi
teâlâ aleyhim ecma'în", her fırsatda kötülüyorlar. Bunların kitâblarının
okunmasını, Ehl-i sünnet bilgilerinin öğrenilmesini önlemek için her hiyleye başvuruyorlar.
Meselâ, bir mezhebsiz, bu fakîrin ismini söyliyerek, (Eczâcı, kimyâger,
dinden ne anlar? O kendi san'atı üzerinde çalışsın. Bizim işimize karışmasın) demiş.
Şu câhilce, şu ahmakca söze bakınız! Fen adamlarının din bilgisi olmaz sanıyor.
Bilmiyor ki, müslimân fen adamı, her an sun'-ı ilâhîyi temâşâ etmekde, masnû'ât
kitâbında sergilenmiş bulunan yüce Hâlıkın kemâlâtını anlamakda, Onun sonsuz
kudreti karşısında, mahlûkların aczini görerek, Onu her an tesbîh ve tenzîh etmekdedir.
Alman atom âlimi Max Planck, (Der Strom) kitâbında, bunu çok güzel
bildirmekdedir. Bu câhil mezhebsiz ise, yurt dışındaki kendi gibi bir sapıkdan aldığı
belgeye ve bunun sağladığı masaya dayanarak ve belki de, yurt dışında dağıtılan
altınların hayâlleri ile mest olarak, din bilgilerini kendi inhisârında görmekdedir.
Allahü teâlâ, bu zevallıyı ve cümlemizi ıslâh eylesin! Böyle belgeli din hırsızlarının
tuzaklarına düşen temiz gençleri de, halâs buyursun! Âmîn.
Evet, bu fakîr, eczâcı ve kimyâ yüksek mühendisi olarak milletime otuz seneden
ziyâde hizmet etdim. Fekat yedi sene din tahsîli yaparak ve geceli gündüzlü
çalışarak da, büyük islâm âliminden icâzet almakla da şereflendim. Fen bilgileri
ile din bilgilerinin azameti altında ezilerek, aczimi iyice anladım. Bu anlayış içinde,
hakkıyla kulluk yapabilmek gayretindeyim. En büyük korkum ve endişem, dip-
– 494 –