Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Oranın idâresini bir başkasına vermiş olduklarını yazmışdı ve teveccüh, imdâd edilecek
bir zemândır demişdi. O mektûbu okuyunca fakîr, bu yolda teveccüh eyledim.
Sizin çok yüksek makâmda bulunduğunuz zâhir oldu. O anda, birisi yola çıkıyordu.
O mektûba cevâb olarak ancak, Hân-ı hânân çok yüksek makâmda görülmekdedir
yazıldı. Herşeyi yapan, yaratan yalnız Allahü teâlâdır! Vesselâm.
58 — İKİNCİ CİLD, 25. ci MEKTÛB
Bu mektûb, hâce Şerefeddîn-i Hüseyne yazılmış olup, Resûlullaha uygun her işin,
zikr olduğu bildirilmekdedir:
Elhamdülillahi ve selâmün alâ ibâdihillezînestafâ. Azîz oğlumun, mevlânâ Abdürreşîd
ve mevlânâ Cân Muhammed ile göndermiş olduğu mektûbu geldi. Adak
meblağı da, berâber idi. Allahü teâlâ, karşılık olarak, en iyi şeyler ihsân buyursun!
Sıhhat haberinizi duymakla çok sevindik.
Ey oğlum! Bu zemânınız fırsatdır. Fırsat da, büyük ni’metdir. Sıhhat ile ve
üzüntüsüz geçen vaktler, bulunmaz ganîmetdir. Her sâati Allahü teâlâyı zikr etmek
ile geçirmelidir. Resûlullaha uygun olan her iş, hattâ alış veriş bile zikr olur. O hâlde,
her hareketin, her duruşun, Resûlullaha uygun olması lâzımdır. Böylece, hepsi
zikr olur. (Zikr) demek, gafleti tard etmekdir. Ya’nî, Allahü teâlâyı hâtırlamakdır.
İnsan her hareketinde, her işinde, Allahü teâlânın emrini ve yasağını gözetince,
emr ve yasakların sâhibini unutmakdan kurtulur ve dâim zikr etmiş olur.
Hak irâde eyleyince, yol verir herkes sana,
Halk eder sebeblerini, bol verir herşey sana.
59 — MU’CİZE, KERÂMET, FİRÂSET VE SİHR
Seyyid Abdülhakîm bin Mustafâ “rahmetullahi aleyh” bir mektûbunda buyuruyor
ki:
Vâridât-i ilâhiyyenin hepsi, âdet-i ilâhiyye içinde hâsıl olmakdadır. Ya’nî, Allahü
teâlâ, herşeyi bir sebeb altında yaratmakdadır. Bu sebeblere, iş yapabilecek
te’sîr, kuvvet vermişdir. Bu kuvvetlere, tabî’at kuvvetleri, fizik, kimyâ ve biyoloji
kanûnları diyoruz. Bir iş yapmamız, birşeyi elde etmemiz için, bu işin sebeblerine
yapışmamız lâzımdır. Meselâ, buğday hâsıl olması için, tarlayı sürmek, ekmek,
ekini biçmek lâzımdır. İnsanların bütün hareketleri, işleri, Allahü teâlânın bu
âdeti içinde meydâna gelmekdedir. Allahü teâlâ, sevdiği insanlara, iyilik, ikrâm olmak
için ve azılı düşmanlarını aldatmak için, bunlara, (Hârik-ul’âde) olarak,
ya’nî âdetini bozarak, sebebsiz şeyler yaratıyor. [Her insanda nefs vardır. Nefs, Allahın
düşmanıdır. Hep kötülük yapmak ister. İslâmiyyete uymak istemez. İslâmiyyete
uyanların nefsleri temizlenir, düşmanlıkları kalmaz. Açlık çeken, sıkıntılı yaşıyan
kâfirlerin nefsleri ise za’îfler. Kötülük yapamaz. Bunun için, Evliyâda ve papaslarda
Hârikul’âde işler hâsıl olur.]
1 — Peygamberlerden “aleyhimüsselâm”, tam temiz oldukları için âdet-i ilâhiyye
dışında ve kudret-i ilâhiyye içinde şeyler meydâna gelir. Buna (Mu’cize) denir.
Peygamberlerin “salevâtullahi teâlâ aleyhim ecma’în” mu’cize göstermesi
lâzımdır.
2 — Peygamberlerin “aleyhimüsselâm” ümmetlerinin Evliyâsında, nefslerinin
kötülükleri kalmadığı için âdet dışı meydâna gelen şeylere, (Kerâmet) denir. İbni
Âbidîn, Mürtedleri anlatırken diyor ki, [(Mu’tezile) ve (Vehhâbî)ler, kerâmete
inanmadı. İmâm-ül-haremeyn ve İmâm-ı Ömer Nesefî ve birçok âlimler “rahmetullahi
teâlâ aleyhim ecma’în”, kerâmetin câiz olduğunu isbât etmişlerdir.]
Evliyânın kerâmet göstermesi lâzım değildir. Bunlar, kerâmet göstermek istemez.
Allahü teâlâdan utanırlar.
– 747 –