Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

78 — ZEKÂT VERMEK
Zekât vermek, hicretin ikinci senesinde Ramezân ayında farz oldu. Zekâtın farzı
birdir. Her müslimânın tam mülkü olan nisâb mikdârındaki (Zekât malı)nın, belli
zemânda, belli mikdârını, zekât niyyeti ile ayırıp, emr edilen müslimânlara vermekdir.
Tam mülk, halâl yoldan gelip, kullanması mümkin ve halâl olan öz malı
demekdir. Vakf malı, kimsenin mülkü değildir. Gasb, sirkat, rüşvet, kumar, alkollü
içki satışının semeni ve fâsid olarak satın aldığı mal gibi, harâm malı kendi halâl
malı ile veyâ çeşidli kimselerden aldığı harâm malları birbirleri ile karışdırmamış
ise, bu harâm mallar, mülkü olmaz. Kullanması, nafaka yapması halâl olmaz.
Bunlarla câmi’ ve başka hayrlar yapamaz. Bunların zekâtını vermesi farz olmaz.
Ya’nî, zekât nisâbının hesâbına katılmazlar. Sâhibleri veyâ vârisleri belli ise, kendilerine
geri vermesi farzdır. Belli değil ise, hepsini sadaka olarak fakîrlere dağıtır
ise de, sonra sâhibi çıkıp, tazmînini isterse, tazmîn eder. Sâhiblerini buluncıya
kadar dayanamayıp bozulacak malı, kendi kullanıp, sonra tazmîn etmesi, ya’nî benzerini,
benzeri yoksa kıymetini ödemesi câiz olur. Birinci kısm, kırkikinci maddeye
ve 303. cü sahîfeye bakınız! Ticâret şirketinde ortak olanın, hissesi nisâb mikdârı
ise, kendi hissesinin zekâtını hesâb ederek vermesi lâzımdır. İbni Âbidîn, Bey’
ve şirâyı anlatırken diyor ki, (Din adamlarının, evkafdan alacakları erzâkı, teslîm
almadan önce satmaları câiz değildir. Çünki bunlar, hak edilmiş ücret iseler de, hak
edilen mal, kabz edilmeden önce mülk olmaz. Düşmandan alınan ganîmet, dâr-ülislâma
getirilince, askerin hakkı olur. Fekat, taksîm edilmeden önce, mülk olmaz).
Bunun için me’mûrların ve işçilerin alacakları ma’âş ve ücretler, ellerine geçmeden
önce mülkleri olmaz. Ma’âş, ücret ele geçmeden önce, bunlar nisâb hesâbına
katılmaz. Ya’nî zekâtları verilmez. Bunlardan kesilen yardım sandığı, sigorta paraları
ve tasarruf bonoları zekât hesâbına katılmaz. Senelerce sonra birikmiş olarak
ele alınınca, yalnız alınan para, o senenin zekât nisâbının hesâbına katılır. Satış
karşılığı alınan bonolar, böyle değildir. Bunlar ve hisse ve tahvîl senedleri, her
sene zekât hesâbına katılır.
Hanefî mezhebinin âlimleri dediler ki, (Mükellef) olan, ya’nî âkıl, bâliğ [cünüb
olup gusl abdesti almağa başlıyan bir yaşa gelmiş] olan ve hür olan müslimân erkek
ve kadının, şartları bulununca, zekât vermeleri farzdır. Zekât vermek, malı müslimân
fakîre temlîk etmekle olur. Ya’nî, malı fakîrin eline vermek lâzımdır. Fakîr
ve âkıl olan yetîme velîsi yemek yidirse, zekât yerine geçmez. Yemeği yetîmin eline
verse veyâ velîsi bu yetîmi giydirse zekât olur. Âkıl olmıyan fakîr yetîmle birlikde
yemek yiseler zekât vermiş olur. Velî olmak, yetîme babası tarafından veyâ
hâkim tarafından vasî ta’yîn edilmekle olur. Bu kimse, yetîme verilecek hediyyeleri
almak ve ona vermek hakkına mâlik olduğu için, kendi zekâtı ile de, elbise ve
yiyecek ve başka lüzûmlu şeyler satın alıp ona verebilir. Hâkim emri ile fakîr akrabaya
verilen nafakanın da böyle olduğu (Bezzâziyye)de yazılıdır. Başka fakîrlere,
zekât malını değişdirmeden vermesi lâzımdır. İmâm-ı Nesefî “rahmetullahi
aleyh” (Zahîre)de diyor ki, (Bir zengin, ta’âm satın alıp fakîrlere yidirse, zekât vermiş
olmıyacağı (Ziyâdât)da yazılıdır). (Bezzâziyye) ve (Fetâvâ-i Hindiyye)de diyor
ki, (Kurban etini, koyunlarının zekâtı niyyeti ile fakîre verse, zekât olmaz).
(Îzâh)da diyor ki, (Çocuğa, deliye verilecek zekât, babasına veyâ velîsi olan akrabâsına
veyâ vasîsine verilir).
Dört mezhebde de dört dürlü (Zekât malı) vardır:
1 — Senenin ekserî zemânında, çayırda parasız otlayan dört ayaklı hayvanlar.
2 — Altın ile gümüş.
(Dürr-ül-müntekâ)nın sâhibi “rahmetullahi teâlâ aleyh” buyuruyor ki, (Altın
ile gümüşün oniki ayârdan ziyâdesi, para olarak kullanılsın, kadınların süsü gibi,
halâl olarak kullanılsın, erkeklerin altın yüzük takması gibi, harâm olarak kulla-
– 292 –