Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Bunların yanında birçok batılı filozoflar, yazarlar, ilm ve siyâset adamları,
Kur’ân-ı kerîmden, büyük bir takdîr ve büyük bir hayrânlıkla bahsetmekdedirler.
Lamartine bile Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” için, (Filozof, hatîb,
Peygamber, kumandan, yeni doğmalar koyan, muazzam bir İslâm Devleti
kuran adamdır. İnsanların büyüklüğünü ölçmek için kullandıkları bütün mikyâslarla
ölçülsün, acabâ ondan dahâ büyük bir insan var mıdır? Olamaz!) demekden
kendini alamamışdır.
Gibon, (Roma İmperatorluğunun çökmesi ve yıkılması) adlı eserinde, İslâm dîni
ve Kur’ân-ı kerîm hakkında şunları söylüyor: (Kur’ân-ı kerîm, Allahın birliğini
isbât eden en büyük eserdir).
Amerikan astronomi uzmanı Michael H.Hart, Hazret-i Âdemden bugüne kadar
gelen bütün büyük insanları birer birer inceliyerek, bunların içinden 100 dânesini
ayırmakda, bu 100 kişi arasında, en büyüğü olarak Peygamberimizi “sallallahü
aleyhi ve sellem” göstermekdedir. (Onun kudreti, kendisine Allah tarafından
vahy edildiğine inandığı, muazzam eser, Kur’ândan geliyor) demekdedir.
Amerikan Chicago Üniversitesi profesörlerinden, tanınmış psikoanaliz uzmanı
Jules Masserman 1974 yılının 15 Temmuzunda yayınlanan “Time” mecmû’asının
özel nüshasında, (Büyük liderler nerede?) başlığı altında, târîhde şimdiye kadar
gelip geçmiş olan önderleri incelemekde, bunların psikoanalizini yapmakda ve
bu liderlerin en büyüğünün Muhammed aleyhisselâm olduğunu bildirmekdedir.
Dünyânın en büyük tabî’î ilmler âlimlerinden biri olan Max Planck, 1858 yılında
Almanyada Kiel şehrinde doğdu. İlk profesörlüğünü Kielde yapdı ve ondan sonra
1889 da Berlin Üniversitesinde çalışmağa başladı. Berlindeki feâliyeti 30 sene
kadar sürdü. 1947 de vefât etdi.
Max Planck, özellikle Işıldama ile meşgûl oldu. En büyük buluşu, atomlardan çıkan
enerji ışınlarının paketler (kvant) hâlinde yayıldığını meydâna çıkarması oldu.
Planck, bu buluşuna (Kvantlar Teorisi) adını verdi ve meydâna gelen enerjiyi hesâbladı.
(Kvantlar Teorisi formülü: E=h.v olup, E, meydâna gelen enerjiyi Erg olarak
belirtir. v ölçülen dalganın frekansıdır, h ise, Planck sâbitesi adını alan bir rakamdır
ve 6,624.10 -27 ye eşitdir. Böylece herhangi bir enerji dalgasının frekansı ile
bu rakam çarpılacak olursa, enerjiyi yukarıda söylediğimiz gibi, Erg cinsinden hesâblamak
kâbildir.) Bu buluşu, ona 1918 de fizik nobel mükâfâtını kazandırdı.
Max Planck diyor ki: Gerek din ve gerek tabî’î ilmler, üzerimizde kendisine erişmek
kâbil olmıyan çok muazzam bir kudret bulunduğunu, bu kudretin dünyâyı kurduğunu
ve ona hükmetdiğini ortaya koymakdadır. Ancak bu kudreti îzâh husûsunda
kullandıkları dil, birbirinden farklıdır. Fekat her iki îzâh tarzı ayrı bile görünseler,
hakîkatde, birbirinin aynıdır. Bu iki îzâh birbirine zıd değildir. Bil’akis birbirini
temâmlarlar.
Gerek din, gerek tabî’î ilmler, bu âlemi ancak mâhiyetini hiç bir zemân anlıyamıyacağımız,
insanların hiç bir zemân erişemiyecekleri bir kudretin yaratabileceğini
kabûl ederler. Bu muazzam kudretin bütün azametini biz bilemiyoruz ve
hiçbir zemân bilemiyeceğiz. Onun kudretinin ancak en küçük bir parçasını ve dolaylı
olarak öğrenebiliriz.
Din, bu kudreti ve yaratıcıyı tanımak ve insanları Ona yaklaşdırmak için kendine
mahsûs akla hitâbeden semboller kullanır. Tabî’î ilmler ise, bu kudretin tanınması
için ölçü ve formüllerden fâidelenir. Hâlbuki, bu iki yolu birleşdirecek olursak,
asl o zemân bu yaratıcının ne büyük bir kudret sâhibi olduğu meydâna çıkar
ve dînin Allahı ile tabî’î ilmlerin bu kudretin ancak küçücük bir kısmında yapdığı
araşdırma, ölçme ve formüller, Onun zâtını ve büyüklüğünü meydâna koyar.
Din ile tabî’î ilmleri karşılaşdıracak olursak, hiç bir yerinde bunların birbirinden
aykırı bir bilgi vermediğini görürüz. Gerek din, gerek tabî’î ilmler, bir muaz-
– 544 –