Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Moskovada çıkan Pravda gazetesinin Bagirof imzâsı ile yayınladığı yazısına göre,
yalnız Azerbaycanda, komünist idâresine karşı, ellialtı şiddetli ısyân olmuşdur.
Millet, bu davranışları ile, komünist rejime karşı besledikleri derin kin ve nefretlerini
göstermişlerdir. Komünist emperyalizmi altında inleyen bütün esîr milletlerin
yapdıkları kurtuluş savaşları, Rus ordusu tarafından, kanla, ateşle basdırılmışdır.
Fekat (Ârızî sıfatlarda esâs olan ademdir). Bu gâsıbların, zâlimlerin, hâinlerin
saltanatları da geçmiş, onlar da devrilmişler, mahv ve perîşan olmuşlardır.
Çünki, dînimiz (Zulm pâyidâr olamaz) buyuruyor.
2 — Sosyal adâleti kaldıran, insan haklarını sömüren ikinci ekonomik sistem,
(Kapitalizm)dir. Burada, her ne kadar şahsî teşebbüs varsa da, bu ancak sınırlı bir
sayıdaki yüksek sermâye sâhibleri içindir. Bu kapitalistler, üretim kaynaklarını ellerine
almış, fakîr halkı istedikleri gibi çalışdırmakda, onların kazanclarını sömürmekdedirler.
Kapital sâhibi olan mutlu azınlık ile fakîr işçi arasındaki geçim farkı,
korkunç bir uçurum hâlindedir. Sosyal adâletin ismi vardır. Sınıf farkı ise, almış
yürümüşdür. Fakîr işçi, kapitalistlerin emri, keyfi altında ezilmekde, kendi emeğinin
mükâfâtından az birşey eline geçirebilmek için, mağrûr efendisinin karşısında
ezilip büzülmekdedir. Kapital sâhiblerinin çoğu yehûdî olduğu için, kapitalist
devletlerde islâm düşmanlığı hükm sürmekde, siyonizm ve misyoner teşekkülleri,
islâmiyyeti yıkmak için milyarlar sarf etmekdedir.
İslâmiyyet, kapital hâkimiyyetini önlemiş, işçi ile patron arasındaki uçurumu kaldırmak
için, işçinin, sermâyeye ve kâra ortak olmasını sağlamışdır. Herkes parasını,
bir işletmeye yatırabilir. Fazla kâr alır. Böylece, bankaya para yatırılmaz. Bankalar,
fâizle milleti sömüremez. Bundan başka, zenginlerin, fakîrlere zekât vermesini
emr buyurmuşdur. İşte sosyal adâletin temelini bu teşkil eder. Zekât, malının
kırkda birini, müstehak olana vermek demekdir. İslâm dîninde, eli, ayağı tutup da
çalışabilenlerin dilenmesi harâmdır. Zekât, çalışamıyacak derecede hasta ve sakat
olanlara ve çalışıp da, güç geçinenlere verilir. Allahü teâlâ, böyle fakîrleri, milletin
içinde kırkda bir olarak yaratmışdır. Bunlara zekât veren zengin bir müslimân,
hem dînî ibâdetini yaparak, Allahü teâlânın rızâsını kazanır, hem de, sosyal yardım
yapmış olur. Hem de, malını, servetini fakîrlerin haklarından ve tecâvüzlerinden
korumuş olur. Millî serveti hesâb edip, kırkda birini muhtâclara verecek
olursak, hiçbir müslimân memleketinde komünizm tehlükesi baş kaldıramaz. Baş
kaldırmasına sebeb de kalmaz. Zekât, uşr ve sadakalar, hep sosyal yardım olup,
ekonomik felâketleri önlemek için emr olunmuş, ilâhî tedbîrlerdir. Bunlara ne kadar
çok ri’âyet edilirse, komünizm felâketi, o kadar önlenmiş olur.
İslâm dîni, bundan başka, ticâret ahlâkını da koyarak, sınıf mücâdelesini kaldırmışdır.
Adâlet karşısında, devlet reîsi de, çoban da, eşit haklara mâlikdir ve eşit
mes’ûliyyetleri taşır. Haksızlık yok, kardeşlik vardır. Zekât ile toplanan mu’azzam
servet, (Beyt-ül-mâl) müessesesini kurmuş, fakîrliğin, açlığın önü alınmışdır. Böylece,
patron ile işçi yerine, ortaklık, şirket üyeliği meydâna gelmişdir. Herkes seve
seve çalışmakda, her emek sâhibi, emeğinin karşılığını bulmakdadır. Hadîs-i şerîfde,
(İşçiye, alnının teri kurumadan hakkını veriniz) emr buyurulmakdadır. Hiç
kimse, başkasından zorla birşey alamaz. Milletin malı olan Beyt-ül-mâlı, hakkı olanlardan
başka kimse kullanamaz. Sosyal adâleti, her asrda, her yeni çağda gerçekleşdirecek
biricik çâre, islâm dîninin gösterdiği âdil ve serbest iktisâd yoludur. İslâm
dîni, sosyal adâleti tam tecellî etdirir. Sosyalizme, komünizme ve kapitalizme
aslâ yer ve fırsat vermez. Hakların sömürülmesini kesin olarak yok eder.
Dînin ve islâm ahlâkının, doğru olarak öğrenilmesi ve milletin din yobazlarının,
fen yobazlarının igfâllerinden, tuzaklarından kurtulması, kuvvetli bir devletin
yardımı ve himâyesi ile olur. (Din, kılınçların gölgeleri altındadır) hadîs-i şerîfi, bu
hakîkati açık olarak ifâde etmekdedir. O hâlde, bütün gücümüz ile, her fırsatda,
devletimizin varlığına ve kuvvetli olmasına çalışmalıyız. Kuvvetli bir devletin hi-
– 527 –