Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

zına almıyor da, Resûlullahın, emr olunarak bir hâtun almasına saldırıyor.
Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” çok evlenmesinin mühim bir sebebi
de, ahkâm-ı islâmiyyeyi bildirmek içindi. Hicâb âyeti gelmeden, ya’nî kadınların
örtünmeleri emr olunmadan önce, kadınlar da Resûlullaha gelip, bilmediklerini
sorar, öğrenirlerdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” birinin evine gitse, kadınlar
da gelir, oturur, dinler, istifâde ederlerdi. Hicâb âyeti gelip, kadınların yabancı
erkeklerle oturmaları, konuşmaları yasak edilince, yabancı kadınları kabûl
etmedi. Onların, bilmediklerini, mubârek zevcesi hazret-i Âişeden sorup öğrenmelerini
emr eyledi. Gelip soranların çokluğundan, hazret-i Âişe, hepsine cevâb
yetişdirmeğe vakt bulamıyordu. Bu mühim hizmeti kolaylaşdırmak ve hazret-i Âişenin
yükünü hafîfletmek için, lâzım olduğu kadar hanımı nikâh etdi. Kadınlara
âid yüzlerle nâzik bilgileri, müslimân kadınlarına, mubârek zevceleri yolu ile bildirdi.
Zevceleri bir olsaydı, bütün kadınların ondan sorması güç ve hattâ imkânsız
olurdu.]
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ümmî idi. Ya’nî kitâb okumamış, yazı
yazmamış, kimseden bir ders görmemiş idi. Mekkede doğup, büyüyüp, belli kimseler
arasında yetişip, seyâhat etmemiş iken, Tevrâtda ve İncîlde ve Yunan ve Roma
devrlerinde yazılmış kitâblarda bulunan bilgilerden, hâdiselerden haber verdi.
İslâmiyyeti bildirmek için, müslimânlara mektûblar yolladı. Hicretin altıncı senesinde
Rum, Îrân ve Habeş hükümdârlarına ve diğer arab pâdişâhlarına mektûblar
gönderdi. Îrân şâhı Hüsrev Pervîz, mektûbu parçaladı. Getiren Sahâbîyi şehîd
etdi. Az zemân sonra, oğlu Şîrûye tarafından öldürüldü. Hizmetine altmışdan ziyâde
ecnebî sefîr gelmişdir. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” peygamberliğini
işiten herkesin, Ona îmân etmesi vâcibdir. İşitdikden sonra, îmân etmeden
vefât eden, Cehenneme girecek ve orada sonsuz olarak azâb çekecekdir.
Fahr-i âlemin “sallallahü aleyhi ve sellem” ismleri, hâlleri, Tevrâtda ve İncîlde
yazılı idi. Yehûdî ve hıristiyanlar, teşrîf etmesini bekliyordu. Fekat, kendi cinslerinden
gelmeyip, arabdan geldiği için ba’zıları kıskandı, inkâr etdi. Hâlbuki, birçok
âlimleri ve akllıları, insâf edip müslimân oldu. Onun peygamber olduğuna inanmamak,
Onun büyüklüğünü, üstünlüğünü anlamamak, Onun kıymetini, şerefini
azaltmaz. Allahü teâlâ, (İnşirâh) sûresinde, (Senin zikrini yükseltdim), kendi ismimin
yanında olarak, her yerde söylenir buyurdu. Yeryüzünde, bir derece batıya
gidildikde, nemâz vaktleri dört dakîka sonra başladığı için, dünyânın her yerindeki
müslimânlar, her günün her dakîkasında ezân okumakda, Onun mubârek ismi,
her yerde her ân, saygı ve sevgi ile söylenmekdedir.
Bir kimse, her işinde, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” dînini kabûl etmezse
mü’min olmaz. Onu, kendi cânından çok sevmezse, îmânı temâm olmaz.
Bütün insanların ve cinnîlerin Peygamberidir. Her asrda yaşıyan her milletin Ona
uyması vâcibdir. Her mü’minin, Onun dînine yardım etmesi, Onun ahlâkı ile huylanması,
Onun mubârek ismini çok söylemesi, ismini söyledikde ve işitdikde, saygı
ile ve sevgi ile salât-ü selâm getirmesi, mubârek cemâlini görmeğe âşık olması,
Onun getirdiği Kur’ân-ı kerîmi ve islâmiyyeti sevmesi ve hurmet etmesi lâzımdır.
(Mir’ât-i kâinât)da diyor ki, (Câhiller ve tenbeller, “sallallahü aleyhi ve sellem”
yerine birkaç harf yazıyor. Bu doğru değildir. Çok sakınmalıdır.)
İbni Âbidîn, nemâz bahsinde diyor ki, (Ömründe bir kerre, salevât getirmek farzdır.
Her söyleyince, işitince, okuyunca, yazınca, bir kerre getirmek vâcib, tekrâr
edildiklerinde müstehâbdır.)
Dostlarımın ayrılığından, kalbim kan ağlıyor.
onları hâtırladıkca, iliklerim yanıyor.
– 382 –