Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

67 — ÜÇÜNCÜ CİLD, 44. cü MEKTÛB
Bu mektûb, mîr Muhammed Nu’mânın oğlu mîr Abdürrahmân için yazılmışdır.
Cennetde Allahü teâlânın görüleceğine inanmıyanlara cevâb vermekdedir:
Bismillâhirrahmânirrahîm. Allahü teâlânın görüleceğine inanmıyanlar, Allahü
teâlâ görülemez diyenler, sözlerini isbât etmek için, (Görülen şeyin, görenin karşısında
olması lâzımdır. Allahü teâlâ, birşeyin karşısında olamaz. Çünki O, cihetsizdir.
Cihetli olmak demek, sınırı, sonu, etrâfı olmak demekdir. Bunlar ise, Allahü
teâlâ için kusûrdur, noksânlıkdır. İlâhda bu kusûrlar olamaz) diyorlar.
Bunlara cevâb olarak deriz ki, Allahü teâlânın kudreti, kuvveti o kadar çokdur
ki, bu geçici ve za’îf olan dünyâ hayâtında, hissiz, hareketsiz, içi boş iki sinir parçasına,
karşısında olan şeyleri görebilmek kuvveti vermişdir. Sinirlere bu kuvveti
veren yüce Allah, âhıretde, dahâ kuvvetli ve hiç yok olmıyacak olan bu iki sinir
parçasına, karşısında olmıyanları, cihetsiz veyâ her cihetde olanları da görmek kuvvetini
veremez mi? Çünki O, sonsuz kudret sâhibidir ve âhıretde his edilmesi ve
görülmesi kâbildir. Ba’zı yerlerde ve zemânlarda, görmek için, karşılıklı ve belli
yönde bulunmağı şart kılmış, başka yerlerde ve zemânlarda, bu şart olmadan
görmek kuvveti vermişdir. Bu iki yer birbirine hiç benzemediği hâlde, birinde lâzım
olan şartları, ötekinde de lâzımdır demek, doğrusu pek insâfsızlık olur. Mahlûkları
yalnız bu görünen, ölçülen (Âlem-i mülk) olarak bilip, akl ile anlaşılmayan
(Âlem-i melekût)daki şaşılacak varlıklara inanmamak olur.
Süâl: Allahü teâlâ görülürse, çevresi olması ve gözle anlaşılması îcâb eder. Bu
da, sonu, sınırlı olduğunu bildirir. Allahü teâlâda, bu kusûrlar olamaz.
Cevâb: Allahü teâlânın görünmesi, fekat çevresi bulunmaması ve gözle anlaşılamaması
câizdir. En’âm sûresinin yüzüçüncü âyetinde meâlen, (Onu gözler anlıyamaz.
O ise, gözleri bilir, anlar. O, ihsân sâhibi bilicidir) buyruldu. Mü’minler,
âhıretde Allahü teâlâyı görecekler, gördük diyeceklerdir. Görmekde hâsıl olan zevkı,
lezzeti duyacaklardır. Fekat, görüneni anlıyamıyacaklardır. Görmekden birşey
elde edemiyeceklerdir. Görmeği anlıyacaklar, görmenin tadını alacaklar, fekat gördüklerini
anlamıyacaklardır. Fârisî beyt tercemesi:
Ankâ avlanamaz, tuzağını topla!
bu avdan tuzakda kalır ancak hava.
Allahü teâlâ görülecek, fekat anlaşılamıyacakdır. Görmekde hiç kusûr olmıyacakdır.
İhsân ve ikrâm ederek, âşıklarına kendini gösterecekdir. Kendini görmek
lezzetini onlara bol bol verecekdir. Bundan, Ona hiç kusûr, noksânlık gelmez.
Çevrilmiş, cihetlenmiş olmaz. Fârisî beyt tercemesi:
O tarafdan kemâli noksân kabûl eylemez.
Bu tarafdan şerefin, söze, ölçüye gelmez.
Allahü teâlâyı görmek için, görenin karşısında bulunması, doğrultusunda olması
şartdır denilirse, Allahü teâlânın görmesi için de bu şartların bulunması lâzım
olur. Çünki, görülende bu şartların bulunması, görende de bulunması demekdir.
Allahü teâlânın, mahlûkları görmesinde de bu şartların bulunması lâzım olup, görmemesi
îcâb eder. Allahü teâlânın görmek sıfatı inkâr edilmiş olur. Kur’ân-ı kerîme
inanılmamış olur. Çünki, Kur’ân-ı kerîmin birçok sûresinde, (Allahü teâlâ yapdıklarınızı
görücüdür) ve (O, işitici ve görücüdür) ve (Allahü teâlâ amelinizi görür)
meâllerinde âyetler vardır. Bundan başka, görmemek kusûrdur. İlâhlık sıfatından
mahrûm olmakdır.
Süâl: Allahü teâlânın görmesi, ilm sâhibi olması, herşeyi bilmesi demek değil midir?
Allahü teâlânın ciheti, sınırı olmasını îcâb etdiren başka birşeyin de bulunduğunu
söylemeğe lüzûm var mıdır?
– 756 –