Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

92 — ÎSÂ “aleyhisselâm” İNSAN İDİ, ONA TAPILMAZ
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimize, Necrândan bir hıristiyan
hey’eti gelmişdi. Necrân, Hicâz ile Yemen arasında bir şehr idi. Bunlar, altmış süvârî
olup, içlerinden yirmidördü büyükleri idi. Bunların içinde üçü en büyükleri
idi. Reîsleri Abdülmesîh idi. İçlerinden Ebülhâris bin Alkama, en âlimleri idi. Âhır
zemân Peygamberinin alâmetlerini İncîlde okumuş idi. Fekat, dünyâ mevkı’ini, şöhretini
sevdiği için müslimân olmıyordu. Çünki, ilmi ile meşhûr olup, kayserlerden
ikrâm görür, birçok kiliselere emr verirdi. Medîneye gelip, ikindi nemâzından sonra,
Mescid-i şerîfe girdiler. Üstlerinde süslü papas elbiseleri vardı. O sırada, onların
da nemâz vakti gelmiş olduğundan, Mescid-i şerîfde nemâza kalkmışlar,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” de, (Bırakınız kılsınlar) buyurmuşdu.
Şarka doğru kıldılar. Üç büyükleri konuşmağa başladı. Söz arasında, Îsâ “aleyhisselâm”
için, ba’zan Allah diyorlar, ba’zan Allahın oğlu, ba’zan da, üç tanrıdan biri
diyorlardı. Allah demelerine sebeb, ölüleri diriltir, hastaları iyi ederdi. Gaybları
haber verir, çamurdan kuş yapıp üfleyince uçardı diyorlardı. Allahın oğlu olduğuna
sebeb, belli bir babası olmaması idi. Üçden birisi olmasına sebeb de, Allah
(yapdık, yaratdık) diyor. Eğer bir olsaydı, (yapdım, yaratdım) derdi diyorlardı. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem”, bunları dîne da’vet etdi. Birkaç âyet-i kerîme
okudu. Îmâna gelmediler. (Biz senden önce îmân etdik) dediler. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem”, (Yalan söyliyorsunuz! Allahın oğlu var diyenin îmânı olmaz)
buyurdu. Allahın oğlu değilse, o hâlde bunun babası kim, dediler.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: — Biliyor musunuz? Allahü
teâlâ, hiç ölmez ve herşeyi varlıkda tutan Odur. Îsâ “aleyhisselâm” ise yok idi
ve yok olacakdır.
Onlar — Evet biliyoruz.
Resûlullah — Bilmiyor musunuz, babasına benzemiyen hiçbir yavru var mı?
Onlar — Her yavru babasına benzer. [Koyun yavrusu, koyuna benzer.]
Resûlullah — Bilmiyor musunuz, Rabbimiz herşeyi yaratıyor, büyütüyor, besliyor.
Hâlbuki Îsâ “aleyhisselâm” bunların birini yapmıyordu.
Onlar — Evet, yapmıyordu.
Resûlullah — Rabbimiz, Îsâ aleyhisselâmı dilediği gibi yaratdı değil mi?
Onlar — Evet, yaratdı.
Resûlullah — Rabbimiz yimez, içmez. Onda değişiklik olmaz, bunu da biliyor
musunuz?
Onlar — Evet, biliyoruz.
Resûlullah — Îsâ aleyhisselâmın anası var idi. O, her çocuk gibi dünyâya geldi.
Onlar gibi beslendi. Yir, içer, zararlı maddeleri kendinden atardı. Bunu da biliyorsunuz
değil mi?
Onlar— Evet, biliyoruz.
Resûlullah — O hâlde, Îsâ “aleyhisselâm” sandığınız gibi nasıl olur?
Onlar, birşey demeyip, susdular. Biraz sonra:
Yâ Muhammed “aleyhisselâm”! Sen onun (Allahın kelimesi ve Ondan bir rûh)
olduğunu söylemiyor musun, dediler.
Resûlullah — Evet buyurdu.
Onlar — Eh, bu da bize yetişir deyip inâd etdiler.
Bunun üzerine, Allahü teâlâ, onları mübâheleye çağırmasını emr etdi. Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” de, bana inanmıyorsanız, gelin sizinle mübâhele
edelim. Ya’nî, (Hangimiz zâlim isek, yalancı isek, Allahü teâlâ ona la’net etsin, diyelim!)
buyurdu. Allahü teâlânın bu emri, Âl-i imrân sûresinin, altmışbirinci
– 369 – Se’âdet-i Ebediyye 1-F:24