Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Abbâsî târîhcileri, sultânların gözüne girmek, mal ve mevkı’ elde etmek için
vak’aları değişdirmekden, hâdiseleri yanlış yazmakdan çekinmemiş, Emevîleri insâfsızca
kötülemeğe koyulmuşlardı. Abbâsî halîfeleri, Emevîlere düşman olduğundan,
târîhcileri de, dünyâlık ele geçirmek için, ilmi, siyâsete kurbân etmişlerdir. Osmânlılar,
zemân bakımından, Abbâsîlere dahâ yakın, toprak bakımından da,
komşu olduğundan, câhil târîhciler, Abbâsî târîhlerini olduğu gibi terceme etmiş,
Cevdet pâşa bile, bu te’sîrden kendini kurtaramamışdır. Bir yandan târîhciler, bir
yandan da, şâh İsmâ’îlin bozguna uğrıyan ordusunun döküntüsü olup, tekkelere
sığınan kızılbaşlar, türk milletine, Eshâb-ı kirâmın düşmanlığını bulaşdırdı. Yalnız,
Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarından, işin doğrusunu öğrenenler, bu felâketden
kurtulabildi. Allahü teâlâ, doğru yolda bulunanların yardımcısı olsun! Âmîn.
(Merec-ül-bahreyn)de diyor ki, hakîm Alî Tirmizî buyurdu ki, (Yaşım ilerledikçe,
ilmim, amelim ve mücâhedem artdığı hâlde, gençliğimde kavuşmuş olduğum
nûrları, te’sîrleri kendimde bulamaz oldum. Sebebini bir dürlü anlıyamadım.
Gençlik zemânım, Resûlullahın zemânına dahâ yakın olduğu için, o zemândaki hâlin
dahâ üstün olduğu, kalbime ilhâm edildi). O zemâna yakın zemânlar böyle kıymetli
olunca, o zemânın kendinin ne kadar çok kıymetli olduğunu anlamalıdır. Bunun
içindir ki, (Kût-ül-kulûb)da, (Resûlullahın o mubârek cemâlini bir kerre görmek
ve biraz huzûrunda oturmak, insanı öyle şeylere kavuşdurur ki, başka zemânlarda
yapılan halvetlerle ve erba’înlerle, ya’nî kırk gün riyâzet çekmekle, bunlar
elde edilemezler) buyurulmakdadır. Başka zemânlarda yetişen büyük Velîler de,
Resûlullahın ma’nevî sohbetinde bulunup, feyz almakla yükselmişlerdir].
25 — İKİNCİ CİLD, 99. cu MEKTÛB
Bu mektûb, seyyid Muhammed Nu’mâna “rahmetullahi teâlâ aleyh” yazılmış
olup, ba’zı Evliyâ, tesavvuf yolunda ilerlerken, kendilerini, Eshâb-ı kirâmın makâmında
görüyor. Bunu açıklamakda ve dünyâda Peygamberlere çok derd ve
belâ gelmesinin sebebini bildirmekde ve adem, Fenâ ve Bekâyı anlatmakdadır:
Bismillâhirrahmânirrahîm. Allahü teâlâya hamd olsun. Onun seçdiği kullarına
selâm olsun!
Süâl: Sâlik, tesavvuf yolunda yükselirken, ba’zan kendisini, kendinden yüksek
olduklarında söz birliği olan Eshâb-ı kirâmın makâmında görüyor. Hattâ, ekseriyâ
Peygamberlerin makâmlarında görüyor. Bu nasıl olur? Ba’zı kimseler, bu sâlikin
o makâmların sâhiblerinin derecesinde olduğunu söylediğini sanıyor. Bunun
için, bu sözüne inanmıyorlar. Hattâ, ona dil uzatıyorlar. Bunun sebebi nedir?
Cevâb: Aşağı derecedeki insanların, yükseklerin makâmına çıkması, fakîrlerin
zenginler kapısına ve ihsân sâhiblerinin evlerine giderek, onlardan ihtiyâclarını dilemelerine,
ni’metlerine kavuşmalarına benzer. Bunların, o makâma çıkmasını, makâm
sâhibleri ile müsâvî olmak sananlar, câhillik etmiş olur. Bu yükselmeleri, ba’zan
o makâmları görerek özenmeleri içindir. Dünyâda sultânların ve beğlerin serâylarını,
köşklerini seyretmeğe gitmek gibidir. Bu gibileri, sultânlarla, beğlerle müsâvî
oldu sanmak, ahmaklık olur. Hizmetciler, efendilerine hizmet etmek için, husûsî
odalarına kadar girer. Süpürmek için, temizlik için sultânın yanına yaklaşır.
Mısra’:
Derd sâhiblerine her yandan gelir belâ...
Ba’zıları, bir zevallıyı ayblamak ve kötülemek için, behâne arar. Allahü teâlâ,
böyle kimselere insâf versin! Bir garîb dervîşi iftirâdan, lâfdan korumak için sebeb
aramaları lâzım gelirdi. Bir müslimânın ırzını, şerefini korumak için, çalışmaları
îcâb ederdi. Bu makâmlara yükselen sâliklere dil uzatanlar, iki dürlü olabilir:
Bu sâlik, o makâmların sâhibine müsâvî olduğunu sanıyor derlerse, bu sâliki kâfir
ve zındık bilmiş olurlar. Çünki bir kimse, kendini Peygamberler ile berâber bi-
– 515 –