Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

lirse, kâfir olur. Şeyhaynın [ya’nî Ebû Bekrin ve Ömerin] “aleyhimürrıdvân” bütün
müslimânlardan üstün olduğunu Sahâbe ve Tâbi’în sözbirliği ile bildirdi. Bu
sözbirliğini, din imâmlarımız, kitâblarında yazmakdadır. Bunlardan biri, imâm-ı
Şâfi’îdir “rahmetullahi aleyh”. Hattâ Sahâbe-i kirâmın hepsi, sonra gelen müslimânların
hepsinden dahâ üstündür. Çünki, insanların en iyisinin sohbetinin üstünlüğüne
benzeyen hiçbir üstünlük olamaz. Eshâb-ı kirâmın, islâmiyyetin za’îf olduğu
ve müslimânların az olduğu o zemânda, dîni kuvvetlendirmek için ve Peygamberlerin
efendisine “aleyhi ve aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” yardım etmek
için yapdığı ufak bir hareketine, o kadar sevâb verilir ki, başkaları, bütün ömrünü,
sıkı riyâzetle ve ağır mücâhedelerle ve ibâdetlerle geçirse, o kadar sevâb alamaz.
Bunun için Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Ümmetimden
herhangi biri, Uhud dağı kadar altın sadaka verse, Eshâbımın bir müd
arpa sadakasına verilen sevâba kavuşamaz). [Müd, iki rıtldır. (Rıtl) yüzotuz dirhem-i
şer’îdir. Bir (dirhem-i şer’î) 3.36 gr.dır. Bir (Müd) sekizyüzyetmişbeş gram
ağırlığında bir ağırlık birimidir.]
Ebû Bekr-i Sıddîkın “radıyallahü anh”, bu ümmetin en üstünü olmasının sebebi,
îmâna gelmekde, malının çoğunu ve cânını fedâ etmekde ve her dürlü hizmetde,
başkalarının önünde bulunmasıdır. Hadîd sûresinin onuncu âyetinde meâlen,
(Mekke-i mükerremenin fethinden önce malını veren ve cihâd eden kimseye,
fethden sonra malını dağıtan ve cihâd edenden dahâ büyük derece vardır. Allahü
teâlâ, hepsine Cenneti va’d etdi) buyuruldu. Bu âyet-i kerîme, onun için indirilmişdir.
Ba’zı kimseler, fazîletlere, vak’alara bakarak, bunun en üstün olduğunda
duraklıyor. Hâlbuki, bilmiyorlar ki, üstünlüğün sebebi, fazîletler ve hârikalar olsaydı,
fazîletleri ve hârikaları çok olan herhangi bir müslimânın, o kadar hârikası
olmayan kendi Peygamberlerinden üstün olması lâzım gelirdi. Demek oluyor ki,
üstünlüğün esrârı, sebebi, fazîletlerden ve hârikalardan başka birşeydir. Bu fakîre
göre, bu sebeb, dîni kuvvetlendirmekde ve mal ve cân fedâ ederek Allahın dînine
yardım etmekde başkalarının önünde bulunmakdadır. Her önde olan, sonra
gelenlerden dahâ üstün olur. Önde gelenler, sonra gelenlerin, dinde üstâdı ve mu’allimidir.
Sonra gelenler, önce gelenlerin nûrları ile aydınlanmakda, onların bereketlerinden
fâidelenmekdedir. Peygamber hepsinden ileride, önde olduğu için, hepsinden
üstündür. Bu ümmet içinde, Peygamberimizden “aleyhi ve alâ âlihissalevâtü
vesselâm” sonra, bu devletin, ya’nî se’âdetin sâhibi, Ebû Bekr-i Sıddîkdır “radıyallahü
teâlâ anh”. Çünki, dîni kuvvetlendirmek ve Peygamberlerin efendisine
“aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” yardım etmek için, malını dağıtmakda, cihâd etmekde,
şiddetli mücâdele etmekde ve şânını, şerefini gayb etmekde, öncelerin öncesi
Odur. O hâlde, hepsinden dahâ üstün Odur.
Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, islâmiyyetin yükselmesinin ve kuvvetlenmesinin,
Ömer-ül Fârûkun yardımı ile olmasını istedi. Allahü teâlâ, sevgili
Peygamberine yardım etmek için, onu kâfi gördü. Enfâl sûresinin, altmışdördüncü
âyetinde meâlen, (Ey Peygamberim “sallallahü aleyhi ve sellem”! Sana yardımcı
olarak Allahü teâlâ ve mü’minlerden sana tâbi’ olanlar yetişir) buyurdu. Abdüllah
ibni Abbâs “radıyallahü anhümâ”, (Bu âyet-i kerîme, Ömer-ül Fârûk îmân etdiği
zemân geldi) buyurdu. O hâlde, Ebû Bekr-i Sıddîkdan sonra, en üstün olan budur.
Eshâb-ı kirâm ve Tâbi’în, bu ikisinin en üstün olduğunu sözbirliği ile bildirdi.
Alî “radıyallahü anh” buyurdu ki: (Ebû Bekr ile Ömer “radıyallahü teâlâ anhümâ”
bu ümmetin en üstünüdür. Beni onlardan üstün sanan, iftirâ etmekdedir.
İftirâ edeni dövdükleri gibi, onu sopa ile döverim). Bunları başka kitâb ve mektûblarımda
uzun anlatmışdım. [Bu ikisinin üstünlükleri (Kurret-ül ayneyn) ve
(Eshâb-ı Kirâm) kitâbının (Müslimânların iki gözbebeği) kısmında uzun yazılıdır.]
Kendini, Eshâb-ı kirâm “radıyallahü teâlâ anhüm” gibi sanmak, ahmaklıkdır.
Kendini, önce gelen büyüklere benzetmek, câhillikdir. Şunu da bildirelim ki, ön-
– 516 –