Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

21 — BOZUK DİNLER
Semâvî dinlerden, bozulmuş olanları bildireceğiz:
1 — ŞÂMÂNÎLER: Nûh aleyhisselâmın üçüncü oğlu Yâfes, yüzlerce torunları
ile Asyanın ortalarına yerleşdi. Orada çoğalarak, doğu Asyaya ve o zemân
mevcûd olan kara yolları ile, Okyânus adalarına yayıldılar. Yâfes öldükden nice
yıllar sonra, insanlar azmağa, Nûh aleyhisselâmın ve Yâfesin dînini, nasîhatlerini
unutarak, hayvan gibi yaşamağa başladılar. Yıldızlara, aya, güneşe, heykellere,
cinne tapınmağa koyuldular. Çeşid çeşid yollara ayrıldılar.
Böyle, uydurulan, meydâna çıkan sapık yollardan biri, Şâmânîlikdir. Avrupalıların
Chamanisme dediği bu bozuk yol, vakti ile doğu Asyada kâfirlerin uydurduğu
bir din olup, bugün Sibiryadaki ve Okyânus adalarındaki vahşîler arasında
yayılmış hâldedir. Bunlar, güneşde bulunuyor dedikleri bir tanrıya ve cinne ve meleklere
tapınır. En büyüğüne şeytân derler. Şâmân dedikleri papasları bir at kuyruğu
takar. Güyâ cinni kovmak için boyunlarına bir davul asarlar. Bu davulu ara
sıra çalarlar. Sihr, ya’nî büyücülük, bunlarda kerâmet sayılır. Bu da, Berehmen ve
Buda dinleri gibi, Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” getirdiği hak
dinlerin, asrlar boyunca, câhiller, zâlimler tarafından bozulması, değişdirilmesi ile
meydâna gelmişdir.
2 — BEHÂÎLER VE BEHÂÎLİK: İslâmiyyeti yıkmak için uğraşanlardan biri
de, Behâîlerdir. Bu dinsizlerin başı, Behâullahdır. Elbâb Alî Muhammed ismindeki
bir acemin talebesi ve halîfesi idi. Elbâb, kendisine ayna derdi. Bu aynada Allah
görünüyor derdi. Ölünce, Behâullah bunların reîsi olup, behâîlik ismini verdiği
safsatalarını yaymağa başladı. Ölmeden önce, yerine, oğlu Abdülbehâ Abbâsı
geçirdi. Abbâs (Gasniyyi a’zam) ismini aldı. Avrupa ve Amerikaya giden Abbâs,
yüzbinden ziyâde Behâî topladı ve 1339 [m. 1921] de öldü. Yerine, oğlu Şevkî
geçdi. Bu da, Behâî tarîkatini yaydı. Behâullah, kendinin Peygamber ve âhır zemânın
büyük kurtarıcısı olduğunu söylerdi. Kendisine ilk küfr damgasını bu sözü
ile vurmuşdur. İkibin yıl sonra bir Peygamber dahâ geleceğini söylemişdir. İslâmiyyet
ile ilişiği olmıyan bu kâfirlere göre, ondokuz adedi mukaddes imiş. Orucları ondokuz
gün imiş. Her Behâînin, ondokuz günde bir, ondokuz Behâîyi da’vet etmesi
şart imiş. Dinsiz yollarını, (Umûmî adâlet evi) dedikleri, yüksek meclislerine seçilen
ondokuz kişi idâre edermiş. Her Behâî, her sene, kazancının beşde birini bu
hey’ete vermeğe mecbûr imiş. Onbir yaşında evlenmek lâzım imiş. Bekâr yaşamak
yasak imiş. Çıplak kadınlarla toplantı yapmak ibâdet olup, başka dürlü ibâdete lüzûm
yok imiş. Her dürlü ahlâksızlık, şeref sayılırmış.
Behâîlerin, bütün dünyâda seksensekiz yerde teşkilâtı vardır. Hıristiyan, Yehûdî,
Mecûsî, Sîhî, Zerdüştî ve Budistleri aldatarak, kendilerine çekmekdedirler. Bunların
en korkdukları, dayanamadıkları, amansız düşmanları, islâm âlimleridir.
Dînini bilen, anlıyan hiçbir müslimânı aldatamamışlardır. Kitâblarını, propaganda
neşriyyâtlarını kırksekiz dile terceme edip, her yere dağıtdıkları ve bu yolda milyonlarca
lira harc etdikleri hâlde, islâmiyyet karşısında âciz kalmakda, eriyip gitmekdedirler.
Buna karşılık, Avrupada ve Amerikada ve Afrikada ve Avustralyada
yetmişyedi mahallî mahfil, resmen tescil edilmiş bulunmakdadır. Rus Türkistânında
[m. 1902] de yapılmış ve Şikagoda [m. 1920] de yapılmış büyük ma’bedleri
vardır. Irk ve milliyet tanımazlar. Komünistler gibi, bütün dünyâya yayılmak,
tek bir (salâhiyyetli mübeyyin)in emrleri ile idâre edilmek gâyesindedirler.
Ferdlerin menfe’atini düşünmezler. Devlet kapitalizmini desteklemekdedirler.
Tapınmaları, teşkilâtları, vazîfeleri (Akdes) dedikleri kitâblarında ve (Vasıyyetler
levhaları)nda yazılıdır. Allahü teâlâya inanmaları ve birçok bilgileri, islâm
dîninden alınmışdır. İslâmiyyete uymıyan, uydurma tarafları da çokdur. Mantıkî
ve çoğu sosyal olan dünyâ görüşleri, din diye, ilâhî vahy diye anlatılmakdadır.
Nemâzları, Hayfaya karşı durup, Allahı düşünmek imiş. Hacları, Bâbın Şîrâz-
– 483 –