Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

(Mendil gibi, para gibi şeyler üzerinde canlı resmi bulunmasının zararı yokdur.
Çünki, canlı resmini, hurmet olunan yerlerde kullanmak câiz değildir, hurmet edilmiyen
şeyler üzerinde câizdir). O hâlde, yerde ve yere serilen eşyâda, yasdık,
sergi, mendil, para, mektûb pulları üzerinde ve ceb, çanta, dolab gibi kapalı yerlerde
ve elbisenin göbekden aşağı kısmlarında bulunması câiz olup, göbekden yukarıda
bulunması, asılması harâmdır. Kadın resmlerini ve avret mahalli açık resmleri,
şehvetsiz de olsa, her yerde kullanmak ve bunlara şehvetle bakmak harâmdır.
(Hadîka) ikinci cild, altıyüzotuzüçüncü sahîfede diyor ki, (Üzerinde yazı, hattâ
bir harf bulunan kâğıdı, örtüyü, seccâdeyi yere koymak, yere sermek tahrîmen
mekrûhdur. Bunları her ne için olursa olsun kullanmak ve yere sermek, hakâret
etmek olur. Hakâret etmek için sermek veyâ kullanmak küfr olur. Dıvara yazmak,
yazıyı asmak câiz olur denildi). Buradan anlaşılıyor ki, üzerinde Kâ’be, câmi’
resmi veyâ yazı bulunan seccâdeleri nemâz kılmak için yere sermek câiz değildir.
Bunları zînet için dıvara asmak câiz olur.
Görülüyor ki, islâm dîni, insanlarla alay edilmesine ve canlılara tapılmasına ve
gençlerin fuhşa sürüklenmesine, evlilerin başdan çıkarılmasına âlet olan insan resmlerini,
heykelleri harâm etmiş, canlıların anatomik parçalarının ve bitkilerin ve her
çeşid, fizik, kimyâ, astronomi, inşâat resmlerini halâl etmiş, serbest bırakmışdır.
İlmde, teknikde lâzım olan resmlerin yapılmasını, bunlardan fâide elde etmeği emr
buyurmuşdur. İslâm dîni, herşeyde olduğu gibi, resmleri de, fâideli ve zararlı olmak
üzere ikiye ayırmış, fâideli olanlarını emr, zararlı olanlarını yasak etmişdir.
O hâlde, kâfirlerin, müslimânlar resme günâh der, bu ise, gericilikdir demesi, körü
körüne bir iddiâ ve iftirâdır.]
25 — Canlı resmi, nemâz kılanın başında, önünde, sağ ve sol hizâsında, dıvara
çizilmiş veyâ beze, kâğıda yapılarak asılmış veyâ konmuş ise, mekrûhdur. Canlı şeklinde
olmasa dahî, salîb, ya’nî haç resmi de canlı resmi gibidir. Çünki, hıristiyanlara
benzemek oluyor. Onlara benzemek niyyeti olmasa bile, onların yapdığı kötü
şeyleri ve kötü olmıyanları da, onlara benzemek niyyeti ile yapmak mekrûhdur.
[Fekat, böyle yerde ve içki, kumar, çalgı âletleri bulunan mahalde nemâz kılmanın
mekrûh olduğu ve buraya rahmet meleklerinin girmeyeceği ve burada yapılan
düânın kabûl olmıyacağı (Tergîb-üs-salât)da ve (Nisâbül-ahbâr)da yazılıdır. Çalgı
da dinlenen ve bakması harâm olan resmlerine de bakılan şeyler, çalgı âleti gibidir.]
Canlı resmi, basılan, oturulan, dayanılan şeyde ise, nemâzı mekrûh olmaz.
Resm, nemâz kılanın arkasındaki dıvarlarda ve tavanda ise, hafîf mekrûhdur.
Secde edilmiyen yerlerinde canlı resmi bulunan seccâde üzerinde kılmak mekrûh
değildir. Çünki, yere sermek hakâret etmekdir (Dürer). [O hâlde, Kâ’be, câmi’
resmleri ve mubârek yazılar bulunan ve zihni meşgûl eden resmler, nakşlar bulunan
seccâdeleri kullanmak câiz değildir.]
Resm, nemâz kılan kimsenin ayağı altında, oturduğu yerde, bedeninde, elinde
ise, mekrûh olur. [Bundan anlaşılıyor ki, cebdeki resmler, nemâzı mekrûh etmez.]
Çünki, basdığı, oturduğu yer, bedenindeki elbise gibidir. Bileğe asılı resm
mekrûhdur. Çünki, elleri sünnete uygun koymağa mâni’ olur.
Paradaki, yüzükdeki ve her yerdeki resm, küçük olursa, ya’nî yere koyunca,
ayakda duran kimse, uzvlarını ayırd edemezse, nemâz mekrûh olmaz. Büyük ve
örtülü olunca da, mekrûh olmaz. Canlının başı kesilmiş, yüzü veyâ göğsü, karnı,
başı silinmiş, sıvanmış ise, nemâz mekrûh olmaz.
Cansız resmleri, meselâ ağaç, manzara resmleri, nerede bulunursa bulunsun, nemâz
mekrûh olmaz. Çünki, küçük ve başsız ve cansız resmlere tapınılmamışdır. Güneşe,
Aya, yıldızlara ve yeşil ağaca tapanlar oldu ise de, bu şeylerin kendilerine tapdılar.
Resmlerine tapınılmadı. Bunların aslına karşı kılmak mekrûh olur.
– 239 –