Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

91 — KUR’ÂN-I KERÎM, ALLAH KELÂMIDIR
Bağdâd vâlîsi Sırrî pâşa (Sırr-ı Furkân) kitâbının, İstanbulda [1312] de basılan,
birinci cild, üçüncü baskısı, yetmişbeşinci sahîfesinde buyuruyor ki:
Bu kitâbımı yazmadan bir sene önce, Diyâr-ı Bekr şehrinde, bir Cum’a günü,
şehrin ileri gelenleri ile oturuyorduk. Arabî dilinde ve din bilgisinde derinliği ile
tanınmış olan meşhûr Keldânî papası Abd-i Yesû’ da aramızda idi. Müsâfirim olan
Mûsul vâlîsi Muhammed Reşîd pâşaya yanımdakileri takdîm ederken, Abd-i Yesû’
için de (arab edebiyyâtında pek derindir) demişdim. Bunun için belâgat üzerinde
çok konuşuldu. Sonraları dilden, kavmciliğe geçildi. Bu sırada, vaktîle,
Beyrutlu bir Îsevî ile aramızda geçen bir konuşmayı, bunlara anlatdım: Herkes kendi
kavminin büyükleri ile öğünür. Siz de Arab oğullarısınız. Size sorsalar ki, büyük
devlet kurmak, ilm, san’at ve belâgat bakımından en büyük adamınız kimdir?
Ne cevâb verirsiniz, demişdim. Beyrutlu hıristiyan da, hemen: Muhammed aleyhisselâm
demeğe mecbûruz demişdi, dedim ve Abd-i Yesû’a dönerek, size sorsaydım,
ne derdiniz, dedim.
Abd-i Yesû’ — Evet, büyük devlet kurmak, medeniyyete hizmet bakımından,
arabın en büyük, en meşhûr adamı Odur derim. Fekat, Muhammed aleyhisselâmın,
arabın en fasîh konuşanı olduğunu kabûl etmem. Çünki, bunu gösterecek bir
eseri yokdur. Kur’ânı gösterirseniz, Kur’ân Onun sözü değildir diyorsunuz.
Kur’ânın çok fasîh, pek belîg olması, Onun fasîh ve belîg olmasını göstermez. Evet
O, belîg ve fasîh idi. Fekat, Onun gibi, başkaları da vardı. Meselâ, Alînin “radıyallahü
anh” sözleri gösteriyor ki, bu da, Onun gibi fasîh ve belîg idi. İslâmiyyetden
önce Ümri-ül Kays ve Kus bin Sa’îdenin şöhretlerini hepimiz biliyoruz. Hattâ, Kus
bin Sa’îdenin hutbesini, Muhammed aleyhisselâm da beğenmişdi, dedi.
Bu sözü dinleyenler, birbiri ile konuşmağa, bir gürültü sezilmeğe başladığından,
ayağa kalkıp, şimdilik kimseden yardım istemiyorum. Lutfen râhat olunuz, dedim.
Herkes susdu. Şöyle cevâb verdim:
Şu ânda, din hissimizi, teassubumuzu bir yana bırakıp, ilmî ve ciddî konuşalım!
Kur’ân-ı kerîm için siz ne dersiniz? Kur’ân-ı kerîm kimin sözüdür?
A.Y. — Kur’ânı, Muhammed “aleyhisselâm” arkadaşları ile yapdı.
S.Pâşa — Geçenlerde, vâlîlik emrim okununca, siz arabca bir düâ yapmışdınız.
O düâyı başkası yazıp size verdi deseler, susar mısınız?
A.Y. — Susmam, ben yapdığımı söylerim.
S.P. — Niçin?
A.Y. — Çünki bu düâyı ben hâzırladım.
S.P. — Hakkınız var. Beş beytli bir gazel yazan kimse bile, bir beytinin çalındığını
görse, çalanın cezâlanmasını ister. Herkes eseri ile öğünür, değil mi?
A.Y. — Evet.
S.P. — Sizin o düânızdan dahâ güzeli yapılabilir mi?
A.Y. — Evet, yapılabilir.
S.P. — Sizin düânızla, Kur’ân-ı kerîm arasında fesâhat, belâgat bakımlarından
fark var mı?
A.Y. — Elbet, hem de pekçok.
S.P. — Arab edîbleri ve dost ve düşman ilm adamları uğraşarak, Kur’ân-ı kerîm
gibi söyliyememeleri, Kur’ânı yazanlar için büyük bir şeref olmaz mı?
A.Y. — Elbet olur.
S.P. — Böyle, yüksek bir eseri, sâhibi başkasına bağışlar mı? Muhammed aleyhisselâm,
(Bu Kur’ân, Allah kelâmıdır. İnanmıyorsanız, bir âyeti kadar siz de
söyleyiniz! Söyliyemezsiniz!) derdi. O kadar düşman oldukları, elele verip uğraş-
– 367 –