Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

urulmuş, husyeleri çıkarılmış olanın bakması da harâmdır. İnsanı burmak harâmdır.
Hayvanı, ancak semizletmek için câizdir.
Erkeklerin, erkeğin göbeği ile dizi arasına bakmaları harâmdır. Bunun dışına,
şehvetsiz bakmaları câizdir. Zevcesine ve kendi câriyelerine tepeden tırnağa kadar,
şehvet ile dahî bakması ve bunların ona bakmaları câizdir.
[Erkeğin avret mahalli, üç mezhebde, göbek ile diz arasıdır. Hanefîde diz avretdir.
Göbek avret değildir. Şâfi’îde, göbek avret olup, diz avret değildir. Mâlikîde
her ikisi de avret değildir. Hanbelî ve Mâlikînin bir rivâyetlerinde, erkeğin yalnız
sev’eteyni avret olduğu (Mîzân-ül-kübrâ)da yazılıdır. Uylukların avret olmasında
icmâ’ olmadığı için, uylukları açık olanlardan, ehemmiyyet vermiyenler, kâfir
olmakdan kurtulmakdadır. Şî’îlere göre avret yeri de, yalnız sev’eteyndir].
Erkek, nikâhla alması ebedî, sonsuz harâm olan onsekiz kadının ve başkasının
câriyelerinin başına, yüzüne, gerdanına, kollarına, dizden aşağı bacağına, şehvetden
emîn ise, bakabilir. Göğüslerine, koltuk ve yanlarına [böğürlerine], uyluk
ve dizlerine ve sırtına bakamaz. Kadınların buralarına da (Galîz) ya’nî (Kaba
avret) yerleri denir. Her kadının, buralarını nemâzda, yabancı erkeklerin yanında,
şekli belli olmamak üzere geniş olarak örtmeleri lâzımdır. Câriyeler, görünmesi
câiz olan yerleri açık nemâz kılabilirler.
İslâm dîninde, iki dürlü kadın kıyâfeti vardır: Birincisi, hür olan islâm hanımları,
yüzlerinden ve ellerinden başka, her yerini temâm örter. (Halebî-i kebîr)de,
meyyitin kefenini bildirirken diyor ki, (Erkekler kamîs ile, kadınlar dır’ ile örtünür.
Her ikisi de, omuzdan ayağa kadar örter. Kamîsin yakası omuzdan, dır’ın yakası
göğüsden ayağa kadar açıkdır). Görülüyor ki, islâm kadınları, şimdiki manto
ile örtünmekde idi. Çarşafla örtünmeleri, sonradan âdet oldu. Geniş, uzun
manto, kalın baş örtüsü ve uzun çorap, şimdiki çarşaflardan dahâ iyi örtmekdedir.
(Dürer-ül-Mültekıte) dördüncü sahîfede diyor ki, (İslâmiyyet, kadınların örtünmesi
için belli bir örtü emr etmedi). İkincisi, câriye [ya’nî, harbde esîr alınmış olan
hizmetci kadın] kıyâfeti olup, erkeklerin yanında, başlarını, saç, boyun, kol ve bacaklarını
örtmeleri lâzım değildir. Müslimân adı taşıyan ba’zı kadınların, islâm hanımı
kıyâfetini bırakıp, câriye, hizmetci kıyâfetini beğendikleri, esefle görülmekdedir.
Kâfirler, zındıklar, müslimân hanımlarını aldatmak için, (İslâmiyyetin başlangıcında
kadınlar örtünmezdi. Peygamber zemânında, müslimân kadınları, başları,
kolları açık gezerlerdi. Sonradan, kıskanç din adamları, kadınların örtünmelerini
emr etdiler. Kadınlar, sonradan kapandı. Umacı gibi oldu) diyorlar. Evet, kadınlar
açık gezerdi. Fekat, hicretin üçüncü senesinde (Ahzâb) ve beşinci senesinde
(Nûr) sûreleri gelerek, Allahü teâlâ örtünmelerini emr eyledi. (Mevâhib-i ledünniyye)de
diyor ki, (Hicretin yedinci senesinde, Hayber gazâsından dönerken,
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, esîrler arasındaki Safiyyeyi “radıyallahü
teâlâ anhâ” bir gece çadırına aldı. Eshâb-ı kirâm, Safiyyenin zevce olarak mı şereflendiğini,
yoksa câriye olarak hizmet mi etdiğini anlıyamadılar. Zevcelere lâzım
olan hürmeti ve hizmeti yapabilmek için, bunu Resûlullaha da sorup anlamağa
sıkıldılar. Sabâh çadırdan örtülü çıkarılıp, perde arkasında götürülürse, zevce
olduğunu anlarız dediler. Perde içinde götürüldüğünü görerek, zevcelikle şereflenmiş
olduğunu anladılar). Görülüyor ki, Resûlullah zemânında, hür kadınlar, bütün
bedenlerini örterlerdi. Bir kadının, hizmetçi olmayıp, hür hanım olduğu, her
yerini örtmesinden belli olurdu.
Bakması câiz olan yere, şehvetden emîn olanın dokunması da câizdir. Bir hadîs-i
şerîfde, (Ananın ayağını öpmek, Cennet kapısının eşiğini öpmek gibidir) buyuruldu.
Fekat, yabancı genç kadının eline ve yüzüne bakmak câiz olduğu hâlde, şehvetden
emîn olsa dahî, dokunmak, tokalaşmak câiz değildir. Herhangi kadın ile zinâ
etmek veyâ herhangi bir yerine şehvet ile dokunmak, unutarak veyâ yanılarak
– 166 –