Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Havadaki karbon dioksid mikdârı azalırsa, kalbimiz durur ve nefes alamayız.
Mikdârı artarsa boğuluruz. Karbon dioksid mikdârının hiç değişmemesi lâzımdır.
Bunun için de, denizleri yaratdı. Karbon dioksid mikdârı artınca, kısmî tazyîki de
artıp, fazlası denizlerde eriyerek, sudaki karbonat ile birleşerek, onu bi-karbonat
hâline çeviriyor. Bu da, dibe çökerek deryâların dibinde çamur tabakası hâsıl
oluyor. Havada azalınca, çamurdan ayrılıp suya ve sudan havaya geçiyor. Bütün
canlılar havasız yaşayamaz. Bunun için, havayı, her yerde, her canlıya çalışmadan,
parasız veriyor ve ciğere kadar gönderiyor. Susuz da yaşayamayız. Suyu da heryerde
yaratdı. Fekat, susuzluğa dahâ fazla tehammül edildiği için, bunu arayıp bulacak,
taşıyacak şeklde yaratdı. Fe-tebârekâllahü ahsenül-hâlikîn! İnsanlar, bunları
yapmak şöyle dursun görebilenlere, anlayabilenlere ne mutlu!
Allahü teâlânın, sayamıyacağımız kadar çok nizâm ve âhenk içinde, halk etdiği
sayılamıyacak kadar çok varlıklar tesâdüfen olmuşdur diyenlerin sözleri câhilcedir.
Şöyle ki: Üzeri birden ona kadar numaralanmış on taşı bir torbaya koyalım. Bunları
elimizde torbadan birer birer çıkararak, sıra ile, ya’nî önce bir numaralı, sonra
iki numaralı ve nihâyet on numaralı olacak şeklde çıkarmağa çalışalım. Çıkarılan bir
taşın numarasının sıraya uymadığı görülürse, çıkarılmış olan taşların hepsi hemen
torbaya atılacak ve yeniden bir numaradan başlamak üzere çıkarmağa çalışılacakdır.
Böylece, on taşı numaraları sırası ile ardarda çıkarabilmek ihtimâli onmilyarda
birdir. On aded taşın bir sıra dâhilinde dizilme ihtimâli bu kadar az olursa, kâinatdaki
sayısız düzenin tesâdüfen meydâna gelmesine imkân ve ihtimâl yokdur.
Daktilo ile yazmasını bilmeyen bir kimse, bir daktilonun tuşlarına gelişigüzel
meselâ beş kerre bassa, elde edilen beş harfli kelimenin türkçe veyâ başka bir dilde
bir ma’nâ ifâde etmesi acabâ ne derece mümkindir? Şâyed gelişigüzel tuşlara
basmakla bir cümle yazmak istenilse idi, bir ma’nâ ifâde eden bir cümle yazılabilecek
mi idi? Kaldı ki, bir sahîfe yazı veyâ kitâb teşkîl edilse, sahîfenin ve kitâbın,
tesâdüfen belli bir konusu bulunacağını sanan kimseye akllı denilebilir mi?
Cismler yok oluyor. Bunlardan, başka cismler meydâna geliyor ise de, bu işde,
yüzbeş madde hiç yok olmuyor. Yalnız yapıları değişiyor denilirse, radioaktif bozulmalar,
elementlerin ve hattâ atomların da yok olduklarını, maddenin enerjiye
döndüğünü haber vermekdedir. Hattâ, Einstein adındaki Alman fizikcisi, bu dönüşmenin
matematiksel formülünü ortaya koymuşdur.
Cismlerin, maddelerin durmadan değişmeleri, birbirlerinden hâsıl olmaları,
sonsuz olarak gelmiş değildir. Ya’nî, böyle gelmiş böyle gider denilemez. Bu değişmelerin
bir başlangıcı vardır. Değişmelerin başlangıcı vardır demek, maddelerin
var oluşlarının başlangıcı vardır demekdir. Ya’nî hiçbirşey yok iken, hepsi yokdan
yaratılmışdır demekdir. İlk, ya’nî birinci olarak maddeler yokdan yaratılmış
olmasalardı ve birbirlerinden hâsıl olmaları, sonsuz öncelere doğru uzasaydı,
şimdi bu âlemin yok olması lâzımdı. Çünki, âlemin sonsuz öncelerde var olabilmesi
için, bunu meydâna getiren maddelerin dahâ önce var olmaları, bunların da var
olabilmeleri için, başkalarının bunlardan önce var olmaları lâzım olacakdır. Sonrakinin
var olması, öncekinin var olmasına bağlıdır. Önceki var olmazsa, sonraki
de var olmıyacakdır. Sonsuz önce demek, bir başlangıç yok demekdir. Sonsuz öncelerde
var olmak demek, ilk, ya’nî, başlangıç olan bir varlık yok demekdir. İlk,
ya’nî birinci varlık olmayınca, sonraki varlıklar da olamaz. Herşeyin her zemân yok
olması lâzım gelir. Ya’nî, herbirinin var olması için, bir öncekinin var olması lâzım
olan sonsuz sayıda varlıklar dizisi olamaz. Hepsinin yok olmaları lâzım olur.
Âlemin şimdi var olması, sonsuzdan var olarak gelmediğini, yokdan var edilmiş
bir ilk varlığın bulunduğunu göstermekde olduğu anlaşıldı. Âlemin yokdan var edilmiş
olduğunu, o ilk âlemden hâsıl ola ola, bugünki âlemin var olduğunu anladık.
Âlemi yokdan var eden bir yaratıcının bulunduğunu ve bu yaratıcının kadîm olması,
ya’nî hep var olması, hiç değişmeden, sonsuz var olması lâzım geldiğini,
– 1042 –