Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

şünürsek, bunların gönül dediğimiz kalb latîfesi değişmemekde, kalbinde ve rûhunda
bir değişiklik olmamakdadır. Yürek veyâ başka bir organ takılan kimse gençleşmez.
Yaşı ilerlemesine devâm eder.]
Elektrik, bakır tel ile iletiliyor. Radyo vericisi ile alıcısı, birbirine elektromanyetik
titreşimlerle bağlanıyor. Kalbleri birbirine bağlıyan bağın da, muhabbet olduğu
(Mektûbât)ın dördüncü cildinin yirmibirinci mektûbunda yazılıdır. Bir insan,
bir Velîyi görüp konuşarak veyâ kitâblarını okuyarak, onun islâmiyyete tâm bağlı
olduğunu, deryâ gibi ilm sâhibi olduğunu, güzel ahlâkını, herkese iyilik yapdığını
anlayıp sever. Resûlullahı çok sevdiği için, Onun izinde bulunanı da sever. Fekat,
bu güzel sıfatları sevmesi yetişmez. Bu sıfatların sâhibini iyi tanıyıp sevmesi
lâzımdır. Çünki, bu sıfatlar münâfıklarda, kâfirlerde, masonlarda da görülebilir.
Bunun için, mürşid olduğunu anlayıp, onu görmekden ve kendini göremeyince, şeklini,
sûretini kalbine, hayâline getirmekden zevk almak lâzımdır. Bu hâle (Râbıta)
yapmak denir. Ona her zemân râbıta yaparak, görmüş gibi olur. His uzvlarına
te’sîr eden herşey kalbe de te’sîr eder. Güzel birşeyi görmek kalbe te’sîr etdiği gibi,
o şeyi düşünmek de kalbe te’sîr eder. Ya’nî, (Râbıta) yapmak, yanında bulunmak
gibi olur. Ne kadar çok sevişirlerse, o kadar çok feyz alır. Ubeydüllah-ı Ahrâr,
(Kalbi, mala, mülke ve her çeşid dünyâ işlerine bağlamak suç olmuyor da, bir
mü’mine bağlamak niçin suç olsun?) buyurmuşdur.
Güneşin karşısına bir ayna koyalım. Bu ayna karşısına, ikinci bir ayna, bunun
karşısına da üçüncü bir ayna, bunun karşısına dördüncü, böylece otuzuncu aynaya
bakınca, güneş bu aynada görünür. Çünki, her ayna birbirine güneşi göstermekdedir.
Bunun gibi, Eshâb-ı kirâmın “aleyhimürrıdvân” hepsinin kalbi, Resûlullahın
“sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek kalbinden saçılan nûrların te’sîri ile, ayna
gibi cilâlandı. Çünki Onu, çok, pekçok seviyorlardı. Onun güzel ahlâkını, tatlı
sözlerini ve mu’cizelerini ve nûrlu yüzünü görerek, kendisine âşık olmuşlardı. Her
işlerinde Onun gibi olmağa çalışıyorlardı. Herbiri, canını, Onun bir işâreti ile fedâ
ediyordu. Onu iyi anlayıp, çok severek ve sohbetinde bulunarak, bol bol aldıkları
nûrları, kendilerine âşık olan, bağlanan genç kalblere yayıp, bunları temizlediler.
Bu nûrlar, bu kalblerden de, bunlara bağlanan başka gençlerin kalbine geldi.
Böylece, binüçyüz sene kadar, aynı nûrlar, Evliyânın kalbinden saçılarak, her
asrda, bu kalblere bağlanan kalbleri temizleyip ayna gibi yapdılar. Ya’nî, kalb gözleri
açıldı. Bu se’âdete kavuşan bahtiyârlara, (Velî), (Evliyâ) denildi. Evliyânın büyüklerinden,
zemânının kutbu, Mazher-i Cân-ı Cânân buyuruyor ki, (Bütün kazanclarıma,
mürşidlerimi çok sevmekle kavuşdum. Se’âdetlerin anahtarı, Allahü teâlânın
sevdiklerini sevmekdir). Alî Râmîtenî “kaddesallahü teâlâ sirrehül’azîz” hazretleri
buyurdu ki, (Allah adamlarının kalbleri, Hakkın nazargâhıdır. O kalblere
girmiş olanlara da, o nazardan nasîb erişir.)
Kalb, hem nefse, hem his uzvlarına bağlıdır. His uzvları ne ile meşgûl olursa, kalb
ona bağlanır. İnsan güzel bir şeyi görünce, güzel bir ses duyunca, tatlı birşey alınca,
kalb bunlara bağlanır. Bu sevgi insanın elinde olmaz. İnsan güzel birşey okuyunca,
kalb, bunların ma’nâlarına, yazarına bağlanır. Güzel, tatlı demek, kalbe güzel,
tatlı gelen şey demekdir. İnsan, çok def’a hakîkî güzelliği anlıyamaz. Nefse güzel
gelen ile, kalbe güzel geleni birbiri ile karışdırır. Kalb kuvvetli ise, hakîkî güzelliği
anlayıp, onu sever, bağlanır. Âyet-i kerîmeler, hadîs-i şerîfler, Evliyânın sözleri,
düâ, tesbîh gibi kıymetli şeyler, aslında güzeldir. Çok tatlıdır. Kalbin nefse bağlılığı
azalınca ve nefsin elinden kurtulunca, bunları okuduğu, duyduğu zemân, bunların
güzelliğini anlar ve bağlanır da, insanın haberi olmaz. Kur’ân-ı kerîm okuyunca
veyâ dinleyince, zikr yapınca, ibâdetleri yapınca, Allahü teâlâyı sever. Kalbi,
nefsin elinden, baskısından kurtarmak için, nefsi ezmek, kalbi uyandırıp kuvvetlendirmek
lâzımdır. Bu da, Resûlullaha uymakla olur. Muhammed aleyhisselâma
uyarak, kalbini nefsinin pençesinden kurtaran bir kimse, bir Velîyi incelerse,
onun Resûlullahın vârisi, Allahın sevgili kulu olduğunu anlar. Allahü teâlâyı
– 1050 –