Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Nitekim güneş, hem çamaşır yıkayan adama, hem de çamaşırlara, aynı şeklde,
parlamakda iken, adamın yüzünü yakıp karartır, çamaşırlarını ise beyâzlatır.
[Bunun gibi, elmaya ve bibere aynı şeklde parladığı hâlde, elmayı kızartınca tatlılaşdırır.
Biberi kızartınca acılaşdırır. Tatlılık ve acılık hep güneşin ışıkları ile ise
de, aralarındaki fark, güneşden değil, kendilerindendir. Allahü teâlâ, bütün insanlara
çok acıdığı için ve bir ananın yavrusuna olan merhametinden dahâ çok acıdığı
için, dünyânın her tarafındaki, her insanın, her âilenin, her cem’ıyyetin ve milletin
her zemânda ve her işlerinde nasıl hareket etmeleri lâzım geleceğini, dünyâda
ve âhıretde râhat etmeleri ve se’âdet-i ebediyyeye kavuşmaları için, işlerini ne
yolda yürütmeleri ve nelerden kaçınmaları lâzım geldiğini, Kur’ân-ı kerîmde bildirdi.
Ehl-i sünnet âlimleri, bunların hepsini, keskin görüşleri ile bulup, milyonlarca
kitâb yazarak, bütün dünyâya bildirdi. Demek ki, Allahü teâlâ, insanları işlerinde
başı boş bırakmamış, islâmiyyetin girmediği bir yer kalmamışdır. Demek
ki, islâmiyyeti dünyâ işlerinden ayırmak mümkin değildir. İslâmiyyeti dünyâ işlerinden
ayırmağa kalkışmak, islâmiyyeti ve müslimânları yeryüzünden kaldırmağa
çalışmak demek olmaz mı?]
İnsanların, âhıretdeki ni’metlere nâil olmamaları, Ondan yüzçevirdikleri içindir.
Yüzçeviren, elbette birşey alamaz. Ağzı kapalı bir kap, Nisan yağmuruna elbette
kavuşamaz. Evet, yüzçeviren birçok kimsenin, dünyâ ni’metleri içinde
yaşadığı görülüp, mahrûm kalmadıkları zan olunuyor ise de, bunlara dünyâ için
çalışmalarının karşılığını vermekdedir. Yalnız dünyâ için çalışanlara verdiği
dünyâlıklar hakîkatde azâb ve felâket tohumlarıdır. Mekr-i ilâhî ile, istidrâc
olarak, ya’nî Allahü teâlânın aldatarak, ni’met şeklinde gösterdiği musîbetlerdir.
Nitekim, Mü’minûn sûresi, ellialtıncı âyetinde meâlen, (Kâfirler, mal ve
çok evlâd gibi dünyâlıkları verdiğimiz için, kendilerine iyilik mi ediyoruz, yardım
mı ediyoruz sanıyor. Peygamberime “sallallahü aleyhi ve sellem” inanmadıkları
ve dîn-i islâmı beğenmedikleri için, onlara mükâfât mı ediyoruz, diyorlar?
Hayır öyle değildir. Aldanıyorlar. Bunların ni’met olmayıp, musîbet olduğunu
anlamıyorlar) buyurdu. Kalbleri [gönülleri] Hak teâlâdan yüzçevirenlere
verilen dünyâlıklar, hep harâblıkdır, felâketdir. Şeker hastasına verilen tatlılar,
helvalar gibidir.
[Kalb, yürek denilen et parçasında bulunan bir kuvvetdir. Elektriğin aküde, pilde
bulunması gibidir. Rûh [can] ise, bedenin her yerinde bulunur. Kalb, nefse uyup,
küfr veyâ günâh yapmak isteyince, Allahü teâlâ, bu kula acırsa, küfr ve günâh işlemesini
istemez. O da, yapamaz. Acımazsa, işlemesini ister ve yaratır. Karşılığını
da verir. O hâlde insanın azâblara, felâketlere sürüklenmesine sebeb, kendisidir.
Kalbinin islâmiyyete uymayıp, nefsine uymasıdır.
Süâl: Allahü teâlâ, nefsi yaratmasaydı, insanlar onun aldatmasından kurtulurdu.
Kimse kötülük yapmaz, herkes Cennete giderdi. İyi olmaz mı idi?
Cevâb: Bu dünyâda, her mahlûkda, herşeyde, Allahü teâlânın hem rahmet sıfatı,
hem de kahr, gadab sıfatı tecellî, zuhûr etmekdedir. Su, insanların, hayvanların
ve nebâtâtın yaşamaları için, temizlik için, yemek, ilâc yapmak için lâzım olduğu
gibi, denizde binlerce insan boğulmakda, sel suları evleri yıkmakdadır. Soğuk
su içen, hasta olmakdadır. Ateş, ekmek, yemek pişirmek için, kışın ısınmak için
lâzım olduğu gibi, içine düşeni yakmakdadır. Elektrik, çok yerde işimize yaradığı
hâlde, yangına sebeb olmakda, insana çarpınca, hemen öldürmekdedir. Her ilâc,
bir derde devâ olduğu hâlde, fazlası zararlı olmakdadır. Herşey de böyledir. Nefs
de bunlar gibidir. Hem fâideli, hem zararlı tarafları vardır. Nefsin yaratılması, insanların
yaşaması, üremesi ve dünyâ için çalışmaları ve âhıret için cihâd sevâbı kazanmaları
içindir. Allahü teâlâ, nefsi böyle nice fâideler için yaratdı. Fekat, nefs,
tegaddî ve tenâsül lezzetlerine doymaz. Allahü teâlâ bütün insanlara merhamet ederek,
acıyarak, nefse hâkim olup, zararlı arzûlarını önlemeleri için, akl da yaratdı.
– 31 –