Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Cehennem yedi tabakadır. Birinci tabaka, en hafîfdir. Fekat, dünyâ ateşinden
yetmiş kat dahâ şiddetlidir. Adı (Cehennem)dir. Burada, müslimânlardan bir
kısmı yanıp, günâhlarından temizleneceklerdir. Bid’at sâhibi olanlar, muhakkak
Cehennemde bir müddet yanacaklardır.
İmâm-ı Muhammed Birgivînin (Vasıyyetnâmesi)ni şerh eden Kâdî zâde Ahmed
Emîn efendi diyor ki, (Cehennemden en son çıkacak mü’min, yedibin âhıret senesi
yanacakdır. Âhıretin bir günü, dünyânın bin senesi kadar uzundur.)
Cehennemin ikinci tabakası dahâ şiddetlidir. Adı (Sa’îr)dir. Burada, Tevrâtı değişdirenler
yanacak [İbni Âbidîn]. Bunlar, Allahın Peygamberi olan Îsâ aleyhisselâma
da inanmıyor ve bu büyük Peygambere, (Bilinmeyen babanın çocuğu) diye iftirâ
ediyorlar. Tevrâtı değişdirip, Allahü teâlânın kitâbını bozdular ve Mûsâ aleyhisselâmdan
sonra, kendilerine nasîhat için gönderilen bin Peygamberi şehîd etdiler.
Cehennemin üçüncü tabakası dahâ şiddetli olup, adı (Sekar)dır. Burada İncîli
değişdirenler yanacakdır. Çünki bunlar, Îsâ aleyhisselâma inanmamış oldukları gibi,
onda (ülûhiyyet sıfatı) bulunduğuna inanıyorlar. Tanrı üçdür. Îsâ tanrıdır
[ba’zıları ise, Îsâ tanrının oğludur] diyerek, yehûdîlerden kötü oluyor, müşrik
oluyorlar [İbni Âbidîn]. Hıristiyanlık çıkmadan ve putlara tapınmak başlamadan
önce, Îsevîler mü’min idi. Muhammed aleyhisselâma inanmadıkları için, kitâblı kâfir
oldular. Yehûdîler, islâmiyyete, bunlardan dahâ uzakdır. [(Ma’rifetnâme) ve
(Tezkire-i Kurtubî)]
Dördüncü tabakanın adı da (Cahîm)dir. Burada, güneşe, yıldızlara tapanlar, (Hutame)
denilen beşincisinde, ateşe, ineğe tapanlar, müşrik olan Budistler, Berehmenler
yanacak. Altıncı tabakası, (Lazy)dir. Burada hiç dîni olmıyanlar, müşrikler
yanacak.
Cehennemin yedinci tabakası, en dibi, en şiddetli tabakası olup, adı (Hâviye)dir.
Burada münâfıklar, mürtedler yanacak. Bu yedi tabakanın ismlerinin sırası,
(Tefsîr-i Mazherî)de ve (Gâliyye)de başka dürlü yazılıdır. Bir kimsenin Cehenneme
gideceği ve îmânsız olduğu, son nefesinde belli olur. Bir kâfir, müslimân olursa
ve günâhı, suçu çok olan veyâ bid’at sâhibi olan bir müslimân tevbe ederse, tertemiz
müslimân olurlar. Cehenneme girmekden kurtulurlar.
Mürtedler, anaları, babaları müslimân olduğu hâlde, islâm terbiyesi ile büyüdüğü
hâlde, câhil veyâ okuyup, diploma alıp, kendilerini âlim, fen adamı sanan dinsizlerdir.
İlm, fen denizinden bir damla tatmakla, deryâyı yutduk sanan bu zevallıların
islâm âlimlerinden, din bilgilerinden haberleri olmadığı için, küçük yaşda işitdikleri
kelimelere, hayâlleri ile ma’nâlar uydurarak, müslimânlık bunlardır sanıyor, islâmiyyeti
inkâr ediyorlar. Analarına, dedelerine örümcek kafalı, müslimânlara gerici
diyorlar. Nefslerine uyarak yalnız dünyâ arkasında koşanlara, zevk ve safâya dalanlara,
aydın, ilerici diyor. Dünyâ ile berâber âhıreti de düşünenlere, başkalarının
hakkını gözetenlere yobaz, ahmak diyor. Bu dünyâ böyle gelmiş, böyle gider. Cennet,
Cehennem boş lâfdır, kim görmüş, burada ne yaparsan kârdır diyorlar. Başkaları
ne olursa olsun, yalnız kendi kazançlarını, nefslerini, şehvetlerini düşünüyorlar.
Herkesi aldatmak için ve geçinmek için de, iyiliği, insanlığı dillerinden düşürmüyorlar.
En fecî’, en alçak suç olarak da, gençleri, islâm yavrularını aldatmağa, bunların
dinlerini, îmânlarını çalarak, kendileri gibi felâkete sürüklemeğe uğraşıyorlar.
İslâm dîninin inançlarını, emrlerini ve yasaklarını bildiren binlerce kıymetli kitâb
yazılmış, bunların çoğu, yabancı dillere çevrilerek, her memlekete yayılmışdır.
Buna karşılık, bozuk düşünceli, kısa görüşlü kimseler, her zemân, islâmın fâideli,
feyzli ve ışıklı prensiplerine saldırmış, onu lekelemeğe, değişdirmeğe, müslimânları
aldatmağa uğraşmışlardır. Dahâ çocuk iken, böyle yanlış yolda olanlara acırdım.
Niçin doğruyu göremediklerine, İslâm dîninin yüksekliğini anlıyamadıklarına
şaşardım. Herkesin doğru yolu bulmasını, dalâletden, dünyâ ve âhıret felâketlerinden
kurtulmalarını istiyordum. Bu yolda, insanlara hizmet için çırpınıyordum.
– 1044 –