Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

ğil, bereketli olmasını istemelidir. Bereket, emîn olanlarda bulunur. Hattâ çokluk
dahî emîn tüccârlarda bulunur. Çünki, her müşterî, emîn tüccâra gider. Hıyânet
edenlere kimse gitmez. Bir tüccâr düşünmeli ki, ömrü yüz seneden çok değildir.
Âhıretin ise, sonu yokdur. Birkaç günlük ömrünün altın ve gümüşünü artdırmak
için, ebedî ömrünü ziyâna sokmağı kim ister? Böyle düşünen bir satıcı hıyânet yapamaz.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Lâ ilâhe illallah diyenler,
dünyâyı dinden üstün tutmadıkca, Allahü teâlânın gadabından, azâbından
kurtulurlar. Dîni bırakıp, dünyâya sarılırlarsa, bu kelime-i tevhîdi söyleyince,
Allahü teâlâ, onlara, yalan söylüyorsun! buyurur).
Her san’atde de hîle yapmamak farzdır. Çürük iş yapmak ve gizlemek harâmdır.
İmâm-ı Ahmed ibni Hanbelden “rahmetullahi teâlâ aleyh”, gizli yama yapmağı
sordular. Kendi giymesi ve müşterînin giymek istemesi ile câiz olup, hîle olarak
yapmak, ya’nî gizli yamayı, yeni diye satmak günâhdır. Aldığı para harâmdır,
buyurdu.
[İnsanlar fâsıkdır, kâfirdir diyerek, hiyle, hıyânet yapmanın câiz olacağını sanmak
doğru değildir. Hiyle, hıyânet ve başkalarının haklarına saldırmak harâmdır.
Harâmlar, zarûret olmadıkca, hiçbir yerde, hiçbir sebeble halâl olmaz. İslâmın güzel
ahlâkını her yerde tatbîk etmek lâzımdır. Güzel ahlâklı olmak sûreti ile müslimânlığı
tanıtmak, Emr-i ma’rûf yapmak olur. Dâr-ül-harbde de, kâfirlerin haklarına
dokunmamak, hükûmetlerinin kanûnlarına uymak, kimseyi dolandırmamak,
müslimânlığın îcâbıdır. Hasen el-Bennâ ve Seyyid Kutb ve Mevdûdî gibi mezhebsizler,
Hac sûresinin otuzdokuzuncu âyet-i kerîmesine yanlış ma’nâ vererek, gençleri
hükûmete karşı ısyân etmeğe teşvîk etdiler. Kardeşi kardeşe, düşman yapdılar.
Anarşiyi körüklediler. Hâlbuki, bu âyet-i kerîmenin meâli, (Mü’minlere saldıran
zâlimlerle cihâd yapmağa izn verildi)dir. Mekkede kâfirler, müslimânlara
zulm ediyorlar, yaralıyor, öldürüyorlardı. Bu zâlimlerle döğüşmek için, Resûlullahdan
“sallallahü aleyhi ve sellem” tekrâr tekrâr izn istediler. İzn verilmedi. Zâlimlerin
zulmünden kurtulamıyacak olanların, kâfir memleketi olan Habeşistâna
hicret etmelerine izn verildi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Medîneye hicret
edince, bu âyet-i kerîme gelerek, yeni kurulan islâm devletinin, Mekkedeki zâlimlerle
cihâd yapmasına izn verildi. Bu âyet, müslimânların zâlim hükûmete
karşı ısyân etmeleri için değil, islâm devletinin, insanların islâm dînini işitmelerine,
müslimân olmalarına mâni’ olan, zâlim diktatörlerin orduları ile cihâd yapmasına
izn vermekdedir. Görülüyor ki, müslimân olsun, kâfir olsun, âdil olsun, zâlim
olsun, hiçbir hükûmete karşı, isyân etmek, kanûnlara karşı gelmek, hiçbir zemân
câiz değildir. Fitne çıkarmamalı, fitne çıkaranların arasına karışmamalıdır. Komünist
memleketde bulunan bir müslimân, zulm ve işkenceden usanır, islâmiyyete uygun
yaşaması, ibâdetlerini yapabilmesi imkânsız olur ise, zâlimlere yine karşı gelmemeli,
bir islâm memleketine, hicret etmelidir. İslâm memleketine hicret imkânı
bulamazsa, insan haklarına, dîne, ibâdete saldırmıyan herhangi bir memlekete
gitmelidir.]
3 — Ölçüde hîle etmemeli, doğru dartmalıdır. Kur’ân-ı kerîmde, Mutaffifîn sûresi,
birinci âyetinde meâlen, (Verirken noksân, alırken fazla ölçenlere acı azâblar
yapacağım) buyuruldu. Büyüklerimiz, her aldıklarını biraz noksân, verdiklerini
de, biraz fazla ölçerdi. Bu az fark, Cehennem ile aramızda perdedir derlerdi.
Bunu tam doğru ölçememek korkusundan yaparlardı. Yedi kat yer ve yedi kat gökler
genişliğinde olan Cenneti, birkaç kuruşa satanlar ne kadar ahmakdır ve birkaç
arpa dânesi için, Cehennem azâbı ile müjdelenenler ne kadar ahmakdır, buyururlardı.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” her ne satın alsaydı, parasını biraz
fazla verirdi. Fudayl bin İyâd “rahmetullahi teâlâ aleyh”, oğlunu, birşey satın
alıp, vereceği altının kirlerini temizlerken görünce, (Ey oğlum! Bu yapdığın iş, sana
iki nâfile hacdan ve iki umreden dahâ fâidelidir) buyurdu. Büyüklerimiz buyu-
– 842 –