Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

den ve islâm kitâblarından haberleri olmayanlar, islâm düşmanlarının, papasların
yazdığı kitâbları okuyup, islâmiyyeti yanlış tanıyor ve din câhili oluyorlar. Böylece
körü körüne islâm düşmanı kesilen ba’zı câhiller, kendilerine şâ’ir, gazeteci, romancı,
güzel san’atcı, hattâ din adamı, islâm târîhi mütehassısı gibi ismler takarak,
çok çirkin yalan, iftirâ dolu yazılarla, gençleri dinsiz yapmağa uğraşıyorlar. Kendilerini
de, milleti de felâkete sürükliyorlar.
Bu câhillerin bir kısmı da, birkaç fen kitâbı okuyup, kendilerini fen adamı sanıyor.
Avrupadaki fen adamlarının hıristiyanlığa karşı haklı inkârlarını, i’tirâzlarını,
çelik gibi sağlam olan islâm dînine bulaşdırmağa yelteniyor. Bu fen taklîdcileri
düşünmiyor ki, bir fen adamı, çalışdığı fen kolunda, hattâ ihtisâsı olan branşda
konuşursa, sözü kıymetli olur. İhtisâsı dışında konuşması ve hele başka işlerdeki
mütehassısların sözlerine karışması, kıymetsiz olduğu kadar, gülünc de olur.
Fen adamı olmak, insana, her ilmde söz sâhibi olmak salâhiyyetini vermez. İyi bir
kimyâcı, herhangi bir doktorun koyduğu teşhîsi bozamaz. İyi bir avukat, herhangi
bir kimyâgerin raporunda fen hatâsı iddi’â edemez. İyi bir mühendis, bir avukatın
ihtisâsına nüfûz edemez. Fen adamları, kendi fen şu’belerinde ve ihtisâslarında
bile, ne kadar hatâ ediyor, aldanıyorlar. Bir tarafdan maddenin, kuvvetin ve
hayâtın sırlarından, bir veyâ bir kaçını çözerek, fâideli buluşlar başarırken, bir tarafdan
da, öyle yanılıyorlar ki, medeniyyetin ilerlemesine, dünyâ çapında zarârlı
oluyorlar. Bunun misâlleri pek çokdur. Meselâ, İngilizlerin büyük matematik âlimi
olan meşhûr Newton, bir tarafdan, dahâ yirmiüç yaşında, bugünkü astronominin
temeli olan, umûmî câzibe kanûnunu bularak ve kendi ismi ile anılan dürbünü
keşf ve beyâz zıyânın yedi renge ayrılacağını tecribe ile isbât ederek, fen âlemine
unutulmıyacak hizmetde bulunurken, öte yandan, zıyânın, ışık kaynağından
saçılan zerrelerden hâsıl olduğunu söyliyerek ve aklınca isbât ederek, fizik ilminin
bu kısmının senelerce ilerlemesine mâni’ olmuşdu. Sonradan, titreşim nazariyyesi
kurulunca, Newtonun hatâ etdiği, kat’î anlaşıldı. Bunun gibi, bugün kimyânın
babası ismi verilen ve hakîkaten, kimyâya terâzîyi sokmakla, Aristonun yanlış nazariyyelerini
temelinden yıkarak, tecribî ilmlere, yeni, müsbet bir çığır açan Fransız
kimyâgeri Lavoisier, bir tarafdan, fennin bugünkü dereceye ilerlemesine çok
hizmetde bulunmuş, bir tarafdan da, mütehassıs olduğu kimyâ ilminde öyle hatâlar
yapmışdır ki, onun buluşu olduğu için kitâblara geçen, üniversitelerde okutulmuş
olan bu sözleri, bugün bir orta mekteb talebesi söylerse, sınıfda bırakılır. Meselâ,
klor gazına bileşik cism, bir oksid diyordu ve hâmızları [asidleri] yanlış anlatıyordu.
Lavoisiernin en büyük hatâsı, doğru tecribesini, kıymetli buluşunu îzâh
ederken, câhillerin ve dinsizlerin, çok eskiden beri söylemekde oldukları bir sözü
tekrârlaması idi. Ya’nî, kimyâ tepkimelerinde, ağırlık değişmediğini görerek,
(ağırlığın sakımı kanûnu)nu kurunca, (Tabî’atde hiçbirşey var olmaz ve yok olmaz)
deyiverdi. Bunu duyan fen taklîdcileri, (Yokdan birşey yaratılmaz. Hiçbirşey yok
olmaz) diye, yaygarayı kopardılar. Fen kitâbı diye çıkardıkları sahîfeleri, bu siyâh
yazılarla lekeleyip, güyâ dîni yıkıp islâmiyyeti yere serdiler (?). Îmân kal’asını uçuracak
fennî bir kuvvete sâhib oldular! Hâlbuki, Lavoisier, herşeyin kimyâ ile olduğunu,
Allahü teâlânın da, onun görebildiği kanûn içinde kalacağını, bu kanûndan
başka hâdiseler olmadığını sanarak, bu hatâya düşmüşdü. Lavoisier adındaki
bu kimyâgerin, kimyâ olaylarında, maddenin artmadığını ve azalmadığını görmesi,
(İnsanlar hiçbirşey var edemez ve yok edemez) hakîkatini meydâna çıkarmakdadır.
Başka din düşmanları gibi, bu da, tecribesinden yanlış netîce çıkararak
dîne saldırdı. Fekat, böylece kendini lekeledi. Çünki, bugünkü (fiziko-kimyâ)
bilgisi, kimyânın ulaşamadığı atomun derinliklerine girerek, Lavoisiernin aldandığı
isbât edilmiş, Einsteinın (relativite nazariyyesi), kütlenin korunması kanûnu
bile modifie edilmişdir. Ya’nî değişdirilmişdir. Bu sûretle anlaşılmışdır ki, madde,
Lavoisiernin sandığı gibi, dünyânın temeli değildir.
– 539 –