Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

Berrak olarak akan Nil nehri,
çingenenin gözüne kan göründü.
Mûsâ aleyhisselâmın ümmeti,
Nil-i mubâreki, kan değil, su gördü.
Yâ Rabbî! Bize doğru yolu gösterdikden sonra, ayağımızın kaymasından koru!
Sonu olmıyan rahmetinden, bizlere de serp! Merhamet ve ihsân sâhibi, ancak
sensin! Doğru yolda gidenlere bizden selâm olsun!
31 — İKİNCİ CİLD, 39. cu MEKTÛB
Bu mektûb, seyyid Abdülbâkî Sârenkpûrîye yazılmış olup, Eshâb-ı yemîn ve Eshâb-ı
şimâli ve Sâbıkları bildirmekdedir:
Allahü teâlâya hamd olsun. Onun seçdiği kullara selâm olsun. Allahü teâlâ, sana
doğru yolda ilerlemek nasîb eylesin!
Zulmânî, karanlık perdeler arkasında kalanlara, (Eshâb-ı şimâl) denir. Bu perdeleri
aşıp, nûrdan perdeler gerisinde bulunanlara (Eshâb-ı yemîn) denir. Nûrdan
perdeleri de aşanlar (Sâbikûn)dur. Bunlar, mahlûkât perdelerini ve vücûb perdelerini
aşarak asla varmışlardır. Zât-ı ilâhîden başka, ismleri, sıfatları, şü’ûn ve i’tibârları
[ya’nî düşünülen şeyleri] istemezler. Eshâb-ı şimâl, kâfirler ve şakîlerdir.
Eshâb-ı yemîn, müslimânlar ve Evliyâdır. Sâbikûn ise, Peygamberlerdir “aleyhimüssalevâtü
vetteslîmât”. Bu büyüklerin izinde gidenlerden ba’zılarını da bu
devletle şereflendirirler. Ümmetlerin böyle şereflileri, dahâ ziyâde, Eshâbın büyükleridir.
Eshâbdan başkalarından pek azı da, şereflenmişdir. Bunlar da, Eshâb-ı
kirâm arasında sayılır ve Peygamberlerin kemâlâtına kavuşmuşdur. Peygamberimiz
“aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselâm”, belki de bunun için (Önce gelenleri
mi dahâ hayrlıdır? Yoksa sonra gelenleri mi? Belli değil) buyurdu. Evet bir hadîs-i
şerîfde, (Zemânların en hayrlısı benim zemânımdır) buyurmuşdur. Fekat, bunu,
asrlar, zemânlar için, birincisini ise, şahslar için buyurdu. Ehl-i sünnet âlimleri,
söz birliği ile diyor ki, (Peygamberlerden “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” sonra,
Ebû Bekr ile Ömerden dahâ üstün kimse yokdur ve Ebû Bekrden üstün kimse
yokdur. Bu ümmetin üstünlerinin en üstünü odur). Ömer “radıyallahü anh”, Ebû
Bekr-i Sıddîkın izinde gitdiği için üstün olmuş ve ona uyduğu için, başkalarını geçmişdir.
Bunun için, Ömer-ül-Fârûka (Halîfe-i Sıddîk) denildi. Hutbelerde ismi (Halîfe-i
halîfe-i Resûlillah) diye okundu. Bu yolda ilerliyen süvârî, hazret-i Ebû
Bekr-i Sıddîkdır. Hazret-i Ömer-ül-Fârûk “radıyallahü anhümâ” onun seyisi ve redîfidir.
Ne güzel seyisdir ki, süvârîye tam uymuş, bütün üstünlüklerde Ona ortak
olmuşdur.
Yine sözümüze dönelim! Sâbıklar, Eshâb-ı yemîne ve Eshâb-ı şimâle benzemez.
Zulmetli ve nûrlu olan işlerin dışındadır. Bunların kitâbları [ya’nî amel defterleri]
da, onların kitâbları gibi değildir. Kıyâmetdeki hesâbları da, onların hesâblarına
benzemez. Bunlara husûsî mu’âmele yapılır. Kendilerine ayrıca iltifât ve ikrâm
olunur. Çünki, Eshâb-ı yemîn de, Eshâb-ı şimâl gibi, bunların kemâlâtından
çok uzakdır. Evliyâ da “kaddesallahü teâlâ esrârehümül’azîz”, diğer mü’minler gibi,
bunların sırlarını anlıyamaz. Kur’ân-ı kerîmde ayrı harflerle gösterilen işâretler,
bunlara mahsûs sırlardır. Kur’ân-ı kerîmin müteşâbihleri, onların erişdiği dereceleri
bildiren hazînelerdir. Asla kavuşarak, zıllerden, hayâllerden kurtulmuşlardır.
Zıllere yetişenlerin, bunlara mahsûs olan makâmlardan haberi yokdur.
Mukarrebler, asla yakın olanlar bunlardır. Râhat ve rahmet, bunlar içindir. Kıyâmet
gününün korkusundan emîn olanlar bunlardır. Kıyâmetin dehşetinden, başkaları
gibi ürkmezler.
Ey büyük Allahımız! Bizi onları sevenlerden eyle! Çünki, o gün herkes, sevdiği
ile berâber olacakdır. Peygamberlerin efendisinin sadakası olarak, düâmızı ka-
– 913 – Se’âdet-i Ebediyye 3-F:58