Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

lîfe seçiminde ise, en üstün olanı seçmemek günâhdır. Bir evde, ziyâfetde, seçim
aranmadan, ev sâhibi, ziyâfet sâhibi imâm olur. Yâhud, imâmı bu seçer. Kirâcı, ev
sâhibi demekdir. İstenmiyen kimsenin imâm olması mekrûhdur.
Bid’at sâhibi kimsenin imâm olması tahrîmen mekrûhdur. Ehl-i sünnet i’tikâdına
uymıyan bir inanış sâhibine (Mezhebsiz) denir. Mezhebsiz, eğer Kur’ân-ı kerîmde
ve hadîs-i şerîflerde açıkça bildirilmiş olan bir şeye inanmamış veyâ şübhe
etmiş ise, (Küfr) olur. Açık olarak bildirilmemiş şübheli olan delîlleri te’vîl ederek
yanlış ma’nâ vermiş ise, (Bid’at) olur. Dünyânın yaratıldığına inanmamak, böyle
gelmiş, böyle gider demek, küfrdür. Cennetde, mü’minlerin Allahü teâlâyı göreceğine
inanmamak bid’atdir. Fekat, nasslara yanlış anladığı için inanmamak bid’at
olur. (Böyle şey olmaz. Aklım kabûl etmez) diyerek tahkîr ederse, yine kâfir
olur. Bid’at hakkındaki hadîs-i şerîfler, (Hadîka) ve (Berîka)nın başında ve fârisî
(Eşi’at-ül-leme’ât)ın 125.ci sahîfesinde mevcûddur. (Eşi’a)dekiler, (Mazheriyye)
kitâbımıza da nakl edilmişdir. Küfre sebeb olan birşey söylemedikçe ve yapmadıkça
(Ehl-i kıble)ye, ya’nî nemâz kılana (Kâfir) denmez. Fekat, Kur’ân-ı kerîmde
ve hadîs-i şerîflerde açıkca bildirilen ve müslimânların asrlar boyunca inandığı
bir şeye uymıyan söz ve işde bulunan bir kimse, bütün ömrünce nemâz kılsa,
her ibâdeti yapsa da, buna (Kâfir) denir. Meselâ, Allahü teâlâ zerreleri, yaprak sayısını,
gizlileri bilmez dese, kâfir olur. Ebû Bekr ile Ömerden “radıyallahü anhümâ”
başka sahâbîyi, dînî bir sebeble kötüleyen, bid’at sâhibi olur. Bir harâma mubâh
diyen kimse, bir âyete veyâ hadîs-i şerîfe dayanarak, samîmî söyliyorsa, kâfir
olmaz. Nassa dayanmadan, keyfi için söylüyorsa, kâfir olur. Ebû Bekr ile Ömerin
hilâfete seçilmeleri haklı değildi demek, bid’atdir. Hilâfete hakları yok idi demek
küfrdür.
İmâmlık şartlarını taşıyan bir kimse, ücret veyâ ma’âş karşılığı imâmlık yapıyorsa,
bunun arkasında kılmak câiz olduğuna fetvâ verilmişdir. Elhân ederek, mûsikî
perdelerine uyarak, tegannî eden ve nemâzı vaktinden evvel kıldıran imâm arkasında
kılınan nemâzı iâde etmek lâzım olduğu, (Halebî-i kebîr) sonunda yazılıdır.
[İmâmlık şartları bulunmıyan, mezhebsiz, dinde reformcu olduğu bilinen imâmın
yerine, Ehl-i sünnet i’tikâdında olan imâm ta’yîn edilmesi için uğraşmalıdır.]
Cemâ’at istese de, imâmın, farz kıldırırken kırâeti ve tesbîhleri sünnetden fazla
okuması tahrîmen mekrûhdur. Kadın imâm olup kadınlara nemâz kıldırması tahrîmen
mekrûhdur. Erkek olmadığı zemân, cenâze nemâzını cemâ’at ile kılmaları
mekrûh olmaz. Çünki, yalnız kılarsa, ilk kılan kadın farzı kılmış olur. Sonra kılanlarınki
nâfile olur. Cenâze nemâzını nâfile kılmak da mekrûhdur. Cenâze nemâzını
bir kerre kılmak farzdır. Cenâze nemâzında, kadın erkeklere imâm olursa, erkekler
tekrâr kılmaz. Çünki, yalnız kadının nemâzı kabûl olup, farz, bir kişi ile yapılmış
olur. Kadın, kadınlara imâm olursa, ilk safın ortasında durur. İleri geçmesi
günâh olur.
Evde, erkek, mahremi olan kadınlara imâm olur. Yabancı kadınlara imâm olamaz.
Çünki, halvet olur. Eğer cemâ’at arasında, bir erkek veyâ imâmın mahremi
kadın bulunursa, yabancı kadınlar da cemâ’ate girebilir. Burada da, süt ve nikâh
ile olan mahremlerin, halvetde olduğu gibi, genc olmaları mekrûhdur. Mescidde
halvet hâsıl olmaz. Bir kadın, imâmın arkasında durur. Yanında durmaz. Erkek de
var ise, kadın erkeğin arkasında durup imâmla kılar.
Mescid-i harâmda, imâmın Makâm-ı İbrâhîmde durması efdaldir. Oturanlara
eziyyet vermemek için câmi’e gelenin, ileri safa geçmemesi efdaldir. Farza başlanırken,
öndeki safdaki boş yere geçilir. Cenâze nemâzında, arkadaki saflar, öndeki
saflardan dahâ sevâbdır. İmâmı rükü’da bulan, rek’ati kaçırmamak için, son safda
durur. İleri saflara geçmez. Son safda yer yoksa, o rek’ati kaçırsa da, yalnız durmaz.
Birinci safda boş yer olup ikinci safda yoksa, ikinciyi yarıp birinciye geçilir.
Ön safa geçmek için, cemâ’atin önünden geçmek günâh olmaz.
– 252 –